aankomst Den Helder, wat een verrassing....

We hadden onze wekker gezet. Iets waar we langzaam weer aan zullen moeten gaan wennen de aankomende tijd.

We wilden namelijk met de stroom mee naar Den Helder. Er stond weinig wind maar dat zou om 14.00 uur veranderen in windkracht 5.

Nadat we lekker hadden ontbeten en thee gedronken maakten we ons gereed voor vertrek. Om half 9 wilden we de haven verlaten en dat lukte. Willemijn vaarde met ons mee en kon zo rustig aan de bewegingen van de golven wennen. Het was nog zo rustig qua wind dat we het rifje er uit wilden halen maar we wisten dat het in de middag harder zou gaan waaien.

We hadden uitgerekend dat het ongeveer 7 uur zou duren om naar Den Helder te varen. Rond 16.00 uur zouden we dus in de buurt van Den Helder zijn. Om 16.30 uur zou een landingsvaartuig van de stichting KTL (Keep Them Landing) ons tegemoet varen met familie en vrienden. Een half uurtje speling vonden we prima.

Van 10 knopen wind gingen we aan het eind van de ochtend snel naar 16 knopen wind. De zeilen stonden lekker bol en we gleden over de golven. Op windfinder zou het om 14.00 uur windkracht 5 worden en inderdaad, toen we om 14.00 uur op de windmeter keken zagen we dat hij 18 knopen aan gaf. De jongens lagen lekker bij ons op bed maar wij zaten buiten omdat het binnen behoorlijk bumpy was. We waren toch ook wel blij dat we het rifje hadden laten zitten. Op een gegeven moment werd er zelfs een waarschuwing afgegeven voor windkracht 6 voor Hoek van Holland en Texel. We zagen ook de windmeter oplopen naar 24 knopen. Hé dat hadden ze niet voorspeld. We zouden tot en met 19 knopen krijgen……. Willemijn kreeg het toch maar even voor haar kiezen maar gelukkig hadden we halve tot ruime wind dus gingen we niet schuin.

Doordat we stroom mee hadden en dat de wind toch iets harder was dan voorspeld zag het er naar uit dat we om 15. 00 uur al aan zouden komen in Den Helder. Dat was dus niet de bedoeling!!!! Ik had immers tegen familie en vrienden gezegd dat we om 17.00 uur aan zouden komen en landingsvaartuig zou ons om 16.30 uur tegemoet varen.

Tja dan moesten we maar voor de dijk heen en weer gaan varen. Helaas begon het ook nog te regen en kregen we een déjà vu. Een jaar geleden vertrokken we namelijk ook met wind en regen uit de haven van Den Helder. Heel frustrerend want zaterdag 11 juli was het prachtig zonnig en warm weer. Je zou er bijna bijgelovig van worden. 

Het landingsvaartuig dat om half 5 met familie en vrienden ons tegemoet zou varen kwam alvast een proef rondje doen. We riepen Thomas en Jesper naar buiten en zij zagen tot hun verbazing de boot. Ze stonden te glimlachen van oor tot oor. Ik had natuurlijk nog meer pret want ik wist dat ze later terug zouden komen met familie en vrienden.

Op de dijk hadden vrienden, die te vroeg in Den Helder waren, ons al langs de dijk gespot. Het heen en weer varen werd toen voor Thomas en Jesper wat aangenamer. 

De jongens waren natuurlijk erg ongeduldig, wat begrijpelijk was. Ze waren maar een paar minuten verwijderd van onze thuishaven en wilden dus eigenlijk meteen aanmeren. Gelukkig begrepen ze het dat het voor de belangstellenden die speciaal voor ons naar Den Helder waren gekomen, leuker zou zijn als zij ons de haven binnen zouden zien varen. Zij wisten nog niets van een tweede ontmoeten met het landingsvaartuig.  

Om 16.45 uur draaiden we de boot voor de laatste keer om en vaarden we richting de haven. Het was inmiddels droog geworden. Tja en toen kwam het landingsvaartuig aangevaren. Wat zaten er veel familie en vrienden op de boot. De jongens stonden te glunderen van plezier. Een boot helemaal vol met familie en vrienden!!!!

 

Jetty, mijn vriendin zat zelfs boven op om foto’s te maken. We hadden niet verwacht dat er zoveel familie en vrienden ons binnen zouden halen. Wat een ontvangst. Echt geweldig……..

Iedereen bedankt voor jullie aanwezigheid. 

En natuurlijk onze dank aan de mannen van KTL, TOP!!!!

Na het aanmeren stroomde bij ons behoorlijk wat adrenaline door ons lijf, dit ontvangst was zo overweldigend. We wisten gewoon niet wie we als eerste moesten omhelzen dus liepen we maar de hele rij af. Ook waren er veel vriendjes van de jongens en zodra we vast lagen gingen ze meteen op pad op het haventerrein. Wat hadden ze elkaar veel te vertellen. 

Na alle omhelzingen was er natuurlijk champagne. Eric en ik stonden op de steiger en knalden de kurken van de flessen. Zo, dat hebben we toch maar even gedaan met z'n viertjes, een jaar weg, een jaar zeilen, veel gezien en meegemaakt én 2 keer de Atlantische oceaan over…… een reis om nooit meer te vergeten.

 Met een klein gezelschap hebben we nog geborreld op de boot. Marjolijn en Stephan van de Batjar (zij waren een week eerder na een jaar varen in Den Helder aangekomen) haalden patat en snacks. Met z’n elven hebben we heerlijk gegeten en flink wat bij gekletst. Marjolijn en Stephan gingen uiteindelijk pas na twaalven richting huis.

Wij bleven nog één nachtje op de boot slapen en zouden maandag naar huis gaan.

De rit naar huis de dag erna was heel raar. Het voelde meteen weer als vanouds maar toch ook weer niet. We konden gelukkig een auto lenen van een vriendin van mij (Monic en Rogier, echt top en nogmaals bedankt!!!) dus dat was super geregeld.

Eenmaal in onze wijk zagen we dat de voortuin van ons huis versierd was met vlaggetjes en ballonnen.

Dat is nog eens leuk thuis komen, wat een verassing.

We hadden afgesproken dat Jesper het onderste slot open mocht maken en Thomas het normale slot. Het onder slot was geen enkel probleem maar Thomas kon de gewone huissleutel niet meer vinden tussen al die andere sleutels. Ook Eric had moeite om de juiste sleutel te vinden, het was gewoon hilarisch en alles staat op film!!!

En dan kom je binnen, wat een ruimte…..

De jongens renden van de ene kamer naar de andere kamer. ‘Oh mam, kijk dit…..” en “Jee pap, moet je dit zien….”

Eric stortte zich meteen op de post en ik ben naar de supermarkt gereden om lekker brood en beleg te kopen.

Het voelde weer zo vertrouwd toen ik daar in de winkel liep.

Nadat we wat hadden gegeten en de jongens naar hun vriendjes gingen, keken Eric en ik elkaar aan…..we hadden hetzelfde gevoel: het is nu echt voorbij!!!!

Inmiddels hebben we alles een sopje gegeven en flink wat dozen uitgepakt.

Helaas lijkt er geen einde aan te komen. De wasmachine draait nog steeds op volle toeren en het hele huis ruikt lekker fris naar wasmiddel.

De fietsen van de jongens hebben we weer rijklaar gemaakt en de trampoline hebben we weer opgezet. De voor- en achtertuin is zeer goed bijgehouden door onze overbuurman (Ap, bedankt voor de goede zorgen).

Twee dagen hebben we de jongens niet gezien. Ze mochten logeren bij hun vriendjes en dat kwam goed uit want zo konden Eric en ik flink door werken in het huis en natuurlijk op de boot. Nadat we de kamers van de jongens een beetje op orde hadden werd er op dag 3 bij ons gelogeerd. De kamers zijn nog niet lang klaar maar dat maakte de jongens niets uit.

Tijdens de reis hadden we de jongens een huisdier beloofd en sinds 19 juli jongstleden hebben we er een nieuwe bewoner bij.

Zijn naam is Sam, is 9 weken oud en wij hopen dat hij van zeilen houdt…..

The Final.....

Gisteren zijn we om 7.15 uur uit de haven van Nieuwpoort vertrokken. Het is weer even wennen om je wekker te zetten maar we wilden de stroom mee pakken richting Nederland. Het was nog best fris zo in de ochtend maar toen de zon doorbrak werd het heerlijk aangenaam. Lange broeken en vesten gingen weer uit. Heerlijk, dat hadden we toch wel gemist toen we nog in Engeland waren.

Bij Zeebrugge was het tamelijk druk. De wind was weggevallen dus hadden we de motor ook bijstaan.

Om 13.02 passeerden we de Nederlandse grens. Ja, we zijn nu echt bijna thuis....

Vorig jaar op de heenweg langs de kust van Engeland werden we opgeroepen door Peter en Jacqueline. Zij vaarden naar het noorden met hun boot Elisabeth. Peter vroeg wat onze bestemming was en Eric vertelde hem dat we een rondje Atlantic zouden gaan doen. Sindsdien hebben zij onze verhalen op ons blog gevolgd en af en toe reacties geplaatst.

Gisteren ter hoogte van Zeeland werden we weer opgeroepen door Peter. Jacqueline en hij liggen daar met hun Elisabeth en zijn op vakantie. Eric en Peter hebben met elkaar gesproken maar helaas was de verbinding niet echt goed waardoor we Peter slecht konden verstaan. Desalniettemin vonden wij het ontzettend leuk om zo Nederland binnen te varen.

Twee andere volgers, (Gert en Elly) die we ook tijdens de heenreis in Engeland hebben ontmoet, hebben we geprobeerd te traceren via de AIS toen we vorige week langs de Engelse kust vaarden maar helaas we hebben ze niet gezien.

'Gert, als je dit leest, we hebben je laatste bericht ontvangen en weten dat jullie in Pin Mill liggen maar we kunnen helaas geen persoonlijke email sturen omdat we geen emailadres hebben.'

We zouden op dit stuk onze laatste nacht maken en Eric zou de eerste wacht lopen en nam de Maasvlakte voor zijn rekening. Dit gedeelte is altijd vrij druk met vrachtverkeer dus ik was blij dat ik om 20.00 uur mijn bed ik mocht.

Ook nam de wind toe dus de motor ging uit.

Doordat Volonté zo lekker liep moest Eric mij eerder wakker maken omdat we eerder aan zouden komen in IJmuiden. Dus na 4.30 uur slaap mocht ik de wacht overnemen. Gelukkig was er weinig verkeer en kon ik genieten van alle lichtjes langs de kustlijn. Ook Eric mocht niet van zijn volle 6 uur rust genieten want om 5.00 uur lagen we voor de haven van IJmuiden en heb ik hem wakker moeten maken. Een half uur later hebben we Volonté in de eerste vrije box geplaatst en zijn we nog lekker naar bed gegaan. Dit was onze laatste nacht en het voelt echt vreemd om weer in Nederland te zijn.

Zoals jullie in ons vorige bericht hebben kunnen lezen vaart de moeder van Eric morgen met ons mee naar Den Helder. Vanmorgen om 10.00 uur werd ze gebracht door haar zussen en zwager.  Het weerzien van familie doet je toch weer beseffen dat je een lange tijd weg bent geweest. Wat een heerlijk gevoel was het weer om iedereen te zien. Er was zelfs nog een super verassing voor ons. Een uur later stonden Eric z'n broerje, Remon en z'n neefje, Stijn opeens voor de boot……. Ze waren meteen de auto ingestapt en richting IJmuiden gereden toen ze een berichtje hadden gekregen van Eric zijn moeder. Echt top!!!

Als afsluiter van deze reis hadden we besloten om nog één keer de Cobb (bbq) uit de tas te halen. Salade werd gemaakt, kip werd in de marinade gezet en stokbrood zat in de oven.

Met dank aan de 2 mannen van sportvisserij Wahoo hadden we ook nog 5 heerlijke makrelen op de bbq. Thomas had ze gekregen toen hij een praatje met de mannen had gemaakt.

Morgen is het dan zover…. Psychisch ben ik er volgens mij nog niet helemaal aan toe om naar Den Helder te varen.

Wij zouden er best nog een jaartje aan vast willen plakken maar ik kan me er toch ook wel weer op verheugen om familie en vrienden te omhelzen.

Om 17.00 uur zullen we aankomen in de haven van de KMJC in Den Helder. Voor familie en vrienden ligt er een landingsvaartuig klaar die om 16.30 uur vertrekt en ons tegemoet vaart. Onze jongens weten hier nog niets van. Wat zullen zij opkijken als ze iedereen op de boot zien …..

Het wordt in ieder geval een dag vol met emotie.

(bijna) thuis

Datum : 10-7-2015
Tijd : 13:02 uur (Nederlandse tijd)

We zijn weer in Nederland. We zijn net de Nederlands-Belgische grens gepasseerd en zijn dus weer thuis. Het weer is overigens prachtig….alsof we nog in de Carib zijn. Laten we dat nou even vasthouden.
De laatste dagen stonden echt in het teken van thuiskomen. Maandag 6 juli zijn we aangekomen in Dover. We wilden eigenlijk de dag erna al naar Calais varen maar de weersvoorspellingen gaven harde wind op en we zijn uiteindelijk een paar dagen in Dover gebleven. Gisteren om 0500 uur (Engelse tijd) vertrokken uit Dover. ’s Middags om 1730 uur (Nederlandse tijd) zijn we aangekomen in Nieuwpoort (België). Vanmorgen weer vroeg op en vertrokken met bestemming IJmuiden. Hier halen we morgen mijn moeder op en varen dan door naar Den Helder. Daar willen we, zoals eerder vermeld, zondag om 1700 uur arriveren.
Het is en blijft toch een raar idee dat we hier een jaar niet geweest zijn. Het voelt voor mij gewoon als naar huis varen na een vakantie. De rest van de crew denkt er anders over…..

365

365 is een getal, maar voor ons zijn het de dagen dat we onderweg zijn. Vandaag precies een jaar geleden hebben we de trossen los gegooid in Den Helder en zijn uitgezwaaid door al onze familie leden, vrienden en kennissen. Er was zelfs een boot gehuurd door vrienden en zij zeilden dat weekend het eerste deel met ons mee.
Wat een mooi en emotioneel moment was dat, het afscheid nemen……

Nu varen we door het kanaal richting Dover en komen daar morgen aan. We zijn gisteren vertrokken uit Plymouth en varen dus 2 nachtjes door.
Het zit er bijna op. Over een week willen we aankomen op zondag 12 juli. Rond 17 uur verwachten we de haven van de KMJC binnen te varen.
We wilden eigenlijk deze week nog wat genieten van de Engelse zuidkust maar we vonden het beter om door te varen naar Dover ivm het weer. Er komt behoorlijk wat wind aan.
We zijn nog aan te twijfelen of we dinsdag door varen naar Calais en via de Franse-, Belgische- en Nederlandse kust naar Den Helder gaan of dat we donderdag of vrijdag in één keer naar Nederland varen.

Voor diegenen die ons af en toe opzoeken via "marinetraffic". Onze AIS zender heeft de geest gegeven. We kunnen gelukkig nog wel andere ais contacten ontvangen maar we zenden niet meer uit. In de haven kunnen we de positie nog wel updaten via een speciaal app-je……als we tenminste een internet verbinding hebben.
Toen ik net de ais contactjes om ons heen aan het checken was kwam er een boot op ons afvaren met wel een heel bijzondere naam. Dong Feng VO65 NO1. Ze zijn klaarblijkelijk, en begrijpelijk, wel heel trots op hun prestaties dat ze de naam hebben aangepast :-)

Falmouth

Iedereen heeft heerlijk uitgeslapen. Brandt en Thomas hebben vanmorgen vers brood gehaald en om 10 uur hebben we met zijn allen lekker uitgebreid ontbeten.

Tijdens de oversteek hebben we op de dagen dat het rustig was qua weer en golven veel aan school gedaan en gisteren bij aankomst hadden de jongens een dagje vrij.

Nu stond er weer school op het programma. Eric en Brandt zijn gaan internetten, Thomas deed taalverhaal en Jesper Zip. Daar het zelfstandig werken heel goed gaat bij onze toppers kon ik even snel een handwasje doen. In de pauze hielp Jesper mij en Thomas ging vissen.

Vandaag hebben we door het dorpje Falmouth gelopen. Ik dacht dat het een klein, rustig vissersdorpje zou zijn maar niets is minder waar. Er ligt een leuke en lange winkelstraat meteen achter de haven waar allemaal leuke winkels, pleintjes, pubs en kerkjes zijn.

Aan het eind van de dag hebben we in een supermarkt ijsjes gehaald. Thomas en Jesper hadden een Mars-ijsje uitgekozen. Op de verpakking stond dat 1 op de 6 een gratis ijsje kon winnen…… en raad eens…… Thomas was de gelukkige.

Thomas mocht dus nog een ijsje gaan halen en koos weer een Mars-ijsje. En …….aan de binnenkant van de verpakking stond: Congratulations, you have won a free ice cream!!!

Hij had weer mazzel. Nog een gratis ijsje!!!!! Deze heeft hij aan Jesper gegeven. Wat een enorme bofkont, die Thomas.

Morgen gaan we verder richting Plymouth. Het is ongeveer 38 mijl. We hebben weinig wind dus we houden rekening met 10 uur varen en dat is nog optimistisch.

Ook gaan we morgen afscheid nemen van Brandt. Hij neemt vroeg in de ochtend de trein en vervolgens het vliegtuig naar Nederland.

Brandt, gaaf dat we je hebben ontmoet in de BVI's. Fijn dat je de stoute schoenen hebt aangetrokken en hebt gevraagd of je met ons mee mocht de oceaan oversteken.  

Bedankt voor je aanwezigheid, gezelligheid en behulpzaamheid. We gaan je echt missen…..

Hallo Engeland, vaarwel Atlantic

Het is vandaag mijn laatst wacht. Het is bijna half 5 en ik heb land in zicht. Ik zit nog te genieten van de stilte, de kalme zee en de zonsopgang. Wat ga ik dit missen.

Om iets over 5 maak ik Eric wakker. We zijn begonnen aan het laatste deel naar Falmouth.

We werden verwelkomd door…………. een koude deken van mist.

Het was redelijk druk met scheepvaart dus zijn we met de radar aan de nadering begonnen.

Vlakbij de haven ingang was het zicht terug gelopen tot ongeveer 50 meter maar in eens verscheen er een pier en begon het op te klaren. Door de warmte van de huizen en industrie is de mist daar sneller opgelost dan boven water.

Om half 8 meerden we af. Toch voelt het als aankomen in elke willekeurige haven. We gaan diesel tanken, water laden, boot afspoelen en opruimen. Nadat we wat boodschappen gedaan hadden zijn we lekker gaan ontbijten in de kuip met “champagne” erbij. 

Heel langzaam begint het tot ons door te dringen dat we het geflikt hebben. We hebben het rondje Atlantic volbracht!!!!