Hollandse invasie in Pobra do Caramital

Het is alweer even een tijdje geleden dat we iets hebben geplaatst op het blog. Het is niet zo dat we niets mee maken maar het internet blijft toch een issue. 

We zijn inmiddels al weer wat ria's verder. Na La Coruña zijn we naar Laxe gevaren en hebben we voor een heel mooi strand voor anker gelegen. Echt prachtig. De jongens konden lekker zwemmen en ik heb nog even op het strand liggen lezen.

We hebben hier een nachtje gelegen. De volgende stop was Camariñas. Helaas werd het weer wat minder







Bewolking en af en toe een buitje. Fisterre lag weer een ria verder. Ook hier was het bewolkt, iets wat erg jammer was want na een mooie wandeling heb je aan de Cabo Finnisterre een prachtige vuurtoren met een waanzinnig uitzicht. De wandeling hebben we even goed gemaakt en hebben de granietheuvel van 600 meter 'beklommen'. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld. De Romeinen hebben deze naam aan de  kaap gegeven omdat zij dachten dat de westelijke wereld tot aan het einde van dit schiereiland reikte en niet verder...... 

Op de kaap staat een vuurtoren uit 1853. Hij is 13 meter hoog en het licht van de vuurtoren heeft een reikwijdte van meer dan 30 zeemijlen. 

De kaap is tegenwoordig ook het eindpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Menig pelgrim verbrandt op deze rotspunt - als einde van zijn/haar lange tocht - al zijn kleding.

Goed, genoeg geschiedenis. We hebben deze vuurtoren bezocht en gelukkig nog een foto kunnen maken toen hij nog niet helemaal in de lage bewolking kwam te liggen.

In Finsterre hebben we Maarten en Anne van Ojala (spreekt het uit als Ogala) weer ontmoet. Zij lagen ook in La Coruña. 's Avonds nog lekker geborreld tot in de late uurtjes.

Na 2 nachten in Fisterre wilden we verder. De wind kwam uit de verkeerde richting dus zijn we verder de ria op gegaan naar het plaatsje Corcubion. Hier hebben we eigenlijk alleen op de boot gezeten want ook hier was het regenachtig. We zijn de volgende dag verder gegaan omdat de wind uit het zuiden kwam en we niet echt lekker beschut meer lagen. 

Nat en in regenkleding kwamen we aan in de haven van Portosin. We wilden even lekker douchen en wassen dus heerlijk genoten van deze luxe......

Heel toevallig lag de Ojala 2 boten naast ons en Marielle en Menno van Wind Over Sea een steiger verder. Ik vind het erg leuk dat je elkaar elke keer weer tegen komt in de Ria's. Naast ons lag een Nederlandse boot met een Amerikaanse vlag, Gavroche. Iwan en Ursela gaan met hun 2 kinderen ongeveer dezelfde route doen richting San Francisco. Zij hebben de boot van een Nederlands echtpaar gekocht in Frankrijk en zij varen de boot dus naar Amerika. Tja, zo kan het ook.

Wanneer het weer wat beter was gingen Thomas, Jesper en ik de omgeving verkennen. Zo konden Thomas en Jesper lekker in de openlucht fitnessen, spelen in de speeltuin, lekker even een ijsje eten en spelen op het strand. Maar de zee was natuurlijk niet te weerstaan dus Thomas dook er met kleren en al in….. 

 

Eric was aan het klussen op de boot en toen wij terug waren heb ik hem nog in de achterstag gehesen om de antenne vrij te maken van andere obstakels. Zo hoopten we dat de SSB-ontvanger het zou gaan doen.

Ook hebben we hier gebruik gemaakt  van de wasmachine. Helaas was het buiten zo vochtig en nat dat we alles binnen op moesten hangen. Gelukkig konden we het kacheltje van Marielle en Menno lenen.

De laatste avond in Portosin hebben we met deze 3 boten nog een gezellige avond gehad. De volgende dag zouden wij naar Aguño varen en het weer zou eindelijk opknappen.

En de weersvoorspelling kwam uit. Het werd een prachtige dag met een goede wind uit de juiste richting. Hèhè eindelijk.....

Tijdens onze vaart naar Aguño werden we opeens opgeroepen door de Whtie Witch. Helaas was de verbinding erg slecht dus konden we niet communiceren met elkaar. Gelukkig was de Antares in de buurt en via Hedda, die als relaystation fungeerde, konden we uiteindelijk praten over de marifoon. En wat bleek, de Ojala zat voor ons en Wind Over Sea achter ons. 

De White Witch had ons al via een What's App geïnformeerd dat er een meeting was in A Pobra do Caramital met bijna alle boten die in april bij de vertrekkersdag waren. 

Dat is natuurlijk ook erg leuk om daar bij te zijn en we gingen met ongeveer 7 knopen over het water dus we besloten hadden om ook daar heen te gaan. 

Daar het weer zo goed was besloten we om langs de kust te varen. Echt schitterend. We moesten langs een rots partij en precies op het smalste gedeelte (80 meter) kwam een laverend schip ons tegemoet!!!  Het ging allemaal goed.

Maar Ria Arousa had nog iets in petto voor ons…… overal lagen er viveros, dat zijn grote houten vlonders die overal het vaarwater versperren….. Eric heeft ons er goed tussendoor geloodst.

Wat een goede beslissing was het om toch door te varen naar A Pobra doe Caramital. In de baai lagen Puff (Frieda en Leon), Tofino (Patrick en Bianca en haar kinderen) en de Advir (Martin, de vader van Bianca). De  Puffers zwaaiden wild met hun armen en riepen “Welkom” toen we de baai in vaarden. Toen we eenmaal voor anker lagen werden we via de marifoon opgeroepen door Patrick. Ook hij heette ons welkom in de baai van A Pobra do Caramital. Hij lag op het strand en had zijn handheld marifoon meegenomen en zag ons de baai binnenvaren. Wat een ontvangst.

Later arriveerden ook Antares (Hedda, Walewijn en Quirijn) en White Witch. Wat een gaaf gezicht zo. Een Hollandse invasie in A Pobra do Caramital……. 

Het idee ontstond om op het strand te gaan Cobben (barbecueën) en rond 20 uur zijn we met de bijboot naar het strand gegaan. Voor het strand was een grote supermarkt dus daar lekker salades, stokbrood en vlees gekocht. De eerste echte strandbarbecue met vertrekkers was een feit.

De hele avond heerlijk genoten van alle verhalen van de andere en natuurlijk van het eten. Alle kinderen vermaakten zich ook prima in het water en op het strand. Het water trok steeds meer terug en het strand werd steeds groter. Voor we er erg in hadden ontstond er een soort dijkje in het water voor het strand en werden de keien door het terugtrekkende water steeds beter zichtbaar voor het zanddijkje.

Yep jullie begrijpen het waarschijnlijk al…… we konden, doordat het laagwater werd, niet meer terug varen naar onze boot en waren genoodzaakt op het strand te blijven totdat het water weer hoog genoeg was om over de keien en het zanddijkje te varen.

Natuurlijk is het ook erg leuk om even in het donder te gaan zwemmen en onder begeleiding gingen de oudere kinderen nog even over de keien richting het ondiepe water. Helaas is Myrthe van de White Witch vermoedelijk in glas gestapt want ze had een grote en diepe snee in haar voet. Met de deskundigheid van Patrick en wat verband uit mijn EHBOkitje hebben we zo goed als het kon haar voet ingepakt en is zij met haar vader naar het ziekenhuis gegaan, op 10 minuten loopafstand van het strand. Ze kwamen na anderhalf uur weer terug en zij had 7 hechtingen in haar voet. Ook Wouter, Thomas en Jesper hadden wat schaafwonden aan hun voeten en knie maar niet zo erg als Myrthe, arme meid.

Om half 2 konden we eindelijk de boten volladen met de spullen en terug in het water duwen.

Pfff….. we konden naar bed. De kinderen waren doodmoe en wij eigenlijk ook wel.

Wouter wilde erg graag logeren dus kwam hij die nacht bij ons slapen. Het was de bedoeling dat Myrthe ook zou komen maar zij had teveel pijn aan haar voet en wilde liever ‘thuis’ slapen.

Zij zou de volgende nacht bij ons slapen en dan zou Jesper bij Wouter aan boord logeren.

Na zo’n avond/nacht is het heerlijk dat je lekker kan uitslapen. De jongens werden om 10 uur wakker. Ze hebben het uitslapen helemaal uitgevonden. Het was helaas weer bewolkt en er hing regen in de lucht. Inmiddels was Ojala ook gearriveerd en lag voor anker tussen de andere 6 Nederlandse boten.

Na de brunch klaarde het wat op en hebben we alle laptops, tablets, ipad en mobiele telefoons in waterdichte tassen gedaan en zijn naar een internet café gegaan. White Witch had hetzelfde in gedachte en zo kwamen we elkaar weer tegen in het café. 

Heerlijk om weer even internet te hebben. We hebben alles weer kunnen bij werken en alle berichten van dit blog en what’s app kunnen lezen. Het zag er ook erg komisch uit, de hele tafel stond vol met apparatuur.

Bij deze wil ik ook onze ouders Peter, Ineke en Willemijn, Gerry, Piet en Mieke, Raymond, Kevin, Jord, Kjell en Monique, Marco, Chelly, Mike en Jaynee, Arnoud, Martha, Otte en Teun, Esther en Stefan, Gert en Elly van de sy Penelope en Dennis en Anneke van sy Bodyguard  bedanken voor de leuke reacties op ons blog. Helaas is het voor ons niet te doen om iedereen persoonlijk een bericht terug te sturen, hoofdzakelijk door het gebrek aan een (goede) internet connectie.

Gisteren scheen gelukkig weer het zonnetje. Een goede dag om een wandeling te maken door de bergen. We zijn naar de Piscinas Naturales gegaan, oftewel natuurlijke zwembaden. Een bergrivier met diverse kleine plateaus met fris water (met de nadruk op fris). Na heel wat geklim en geklauter hadden we een mooi plateau gevonden waar Thomas en Jesper lekker in konden zwemmen. Wat een kanjers zeg, het water was ongeveer 15 graden!!!!! 

Vandaag is het weer tijd om verder te reizen. We liggen hier nog met 4 Nederlandse boten in de baai. Wij zitten nu weer even in het internetcafé. Straks halen we het anker op en varen we naar het volgende dorpje hier vlak bij. De zon schijnt en het is heerlijk warm.

Goed, de drankjes zijn op en dit verhaal is geschreven. Tijd om het te posten en om naar het strand te gaan........