Maandag 5 januari.
We zijn vandaag precies een half jaar onderweg. Tijd voor een feestje zou je zeggen maar dat bewaren we wel tot we aan de overkant zijn. We zijn ook bijna halverwege de oceaanoversteek. Morgen zullen we de eerste 1000 NM afgelegd hebben. Ook dit feestje laten we waarschijnlijk aan ons voorbij gaan. Toen ik vanmorgen wakker werd had ik in gedachten al een heel stuk voor het blog geschreven. Een opsomming van zaken die de oversteek voor ons toch minder leuk maken dan we vantevoren hadden gedacht. Zaken als het weer wat toch een stuk minder tropisch is als we gedacht hadden, een steady oceaandeining die er niet is. In plaats hiervan een erg rommelige oceaan die de boot erg doet slingeringen. Het slaapgebrek doordat je niet normaal stil kunt liggen in je bed. De windvoorspelling die nooit lijkt te kloppen en ons 30 tot 40 knopen wind geeft inplaats van de voorspelde 20 knopen.En nog wat zaken.
Maar dan zit je even lekker in de kuip om je heen te kijken en zie je een enorme dolfijn een paar keer uit het water springen of eet je zelfgebakken brood of zie je hoe goed de jongens het eigenlijk doen. Hoe behulpzaam ze kunnen zijn op de momenten dat het er toe doet. Of vang je je eerste dorade die een paar uur later in de pan ligt in een badje van olie, knoflook en kruiden. Op dat soort momenten denk je....nee....positief blijven en niet al die negatieve dingen opschrijven. Dat is helemaal niet leuk om te lezen. Maar misschien denkt iedereen die zo'n oversteek maakt dat wel en valt het daarom juist wat tegen. We hadden immers hele mooie en leuke verhalen hierover gelezen. Ach ja.......morgen nog maar 1000 NM ;-)
