De school is begonnen

De scholen zijn begonnen in regio Noord dus ook aan boord van Volonté moeten de jongens er aan geloven. De tijden van laat naar bed en laat opstaan zijn weer voorbij. Vandaag iets later begonnen dan aanvankelijk de bedoeling was maar dat komt omdat we gisteren nog een drukke dag gehad hebben. Toch zijn de jongens zonder veel commentaar begonnen aan hun schoolwerk. Ze hebben er ook wel weer zin in, denk ik.

Gisteren een bezoek gebracht aan Santiago de Compostella. ’s Morgens redelijk vroeg op gestaan (voor ons doen:-) en met de trein van Vilagarcia naar Santiago gereden samen met de bemanning van de “White Witch in blue”.

Volgens een legende zou het graf van de apostel Jacobus, een van de discipelen van Jezus, zich hier bevinden. Zijn stoffelijk overschot zou, nadat hij in Palestina was onthoofd, in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust, waarna het dode lichaam werd begraven in de berg Libredón. Over het graf verrees een machtige basiliek. (bron: Wikipedia)

De Basiliek is zeker indrukwekkend……en erg druk bezocht. Binnen zou dus het graf van Jakobus liggen maar hiervoor moet je een uur in de rij gaan staan dus dat hebben we uiteindelijk niet gezien. 

Wel hebben de jongens nog een kaarsje aangestoken voor hun opa. Hierbij kun je zien dat het commerciële denken ook in de rooms-katholieke kerk zijn intrede heeft gedaan (al heb ik niet de illusie dat dit een nieuw fenomeen is) want als je een kaarsje wilt aansteken stop je €0,50 in een apparaat en gaat er een lampje in de vorm van een kaars branden in een bak met nog meer lampjes in de vorm van kaarsjes. Begrijpelijk maar toch wat dubieus. Het apparaat accepteert overigens ook 1 en 2 euro muntstukken. Of er dan 2 of 4 kaarsjes gaan branden was niet helemaal duidelijk. Misschien krijg je er wel 3 voor de prijs van 2 of 5 voor de prijs van 4 ;-)

Santiago de Compostella is een van de belangrijkste christelijke bedevaartsoorden. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voettocht. Deze voettocht noemt men de Camino de Santiago (De weg naar Santiago). De pelgrims op weg naar Santiago zijn herkenbaar aan de sint-jakobsschelp, het teken van de heilige Jakob. De schelp heet in het Latijn Pecten jacobaeus, in het Duits Pilgermuschel (pelgrimsschelp) of Jakobsmuschel en in het Frans coquille Saint-Jacques. De schelp wordt gedragen met de sluiting naar boven (in tegenstelling tot de schelp van oliemaatschappij Shell). Dit dier wordt langs de Galicische kust gekweekt (de kwekers zeggen niet precies waar, om diefstal te voorkomen) en is onder de naam vieira in de Galicische restaurants een gewilde delicatesse. De weg naar Santiago (in het Spaans ook wel 'el camino'; de weg genoemd) kent veel van deze tradities. Zo laten pelgrims een van huis meegenomen steen achter bij Cruz de Ferro waarmee ze symbolisch hun zonden van zich afleggen en (letterlijk) verlicht hun weg vervolgen.(bron: Wikipedia)

Je komt in de stad inderdaad veel “pelgrims” tegen en ik kan mij goed voorstellen hoe het moet zijn om eindelijk je doel bereikt te hebben. Tegenwoordig komen er overigens ook veel mensen op de fiets.

Aan het einde van de middag weer teruggereisd naar Vllagarcia en nog even genoten van de zon die volop scheen deze dag. ’s Avonds nog even naar de kermis en toen was de vakantie voorbij……..voor de jongens :-b

water, water en nog eens water

We zijn al een paar weken onderweg en zijn nog steeds in Spanje. Wat kun je hier toch mooi zeilen...... De mooiste ria vond ik Ria de Arousa.
Midden augustus kwamen we hier aan. Deze ria is groot, heeft een mooie kustlijn en prachtige stranden. Vanuit a Pobra do Caramiñal hadden we het fokje op en we werden in anderhalf uur naar Vilagarcia geblazen. Wat een leventje toch.....
Tegen de avond kwamen we aan. We wilden voor het weekend er zijn omdat we van de bemanning van Antares hadden gehoord dat er op zaterdag 16 augustus een waterfeest zou zijn en we wilden wel een plekje in de haven hebben. Gelukkig was er nog volop plek (later begreep ik ook waarom!!!).
De volgende dag gaf de havenmeester, die een paar jaar in Amsterdam had gewoond en bijzonder goed Nederlands sprak, ons een ander plekje omdat de eigenaar die middag terug zou komen. Nadat we de boot hadden verlegd en met alle bootpapieren (die heb je in elke haven nodig want ze willen echt van alles weten, bv hoe hoog de mast is of het nummer van de verzekering!?!) naar het kantoor waren gegaan vertelde de havenmeester dat er die zaterdag een enorm waterfeest zou zijn. Niemand zou het droog houden, zelfs de politie werd in het water gegooid... en dat er wel 45.000 mensen zouden komen. Er zouden ook dj's draaien en het zou een groot feest worden.

Vrijdag kwam de White Witch naast ons liggen en met de Antares was Nederland weer goed vertegenwoordigd in Vilagarcia.
Naast de haven was er een parkeerplaats met een vrij grote kermis (de zoveelste in Spanje). Iets wat Thomas, Jesper, Wouter en Myrthe natuurlijk super vonden. In de middag werd er voor de haven ingang een grote bar opgezet en op het gebouw er tegen over werden enorme grote boxen geplaatst. Die avond hebben we een rondje kermis gedaan en de stemming zat er bij de Spanjaarden al goed in. De muziek werd steeds luider en op een gegeven moment begon de dj te spelen. Er stonden inmiddels al heel wat jongelui op het grasveld te feesten, velen met plastic zakken met eten en flessen drank.
Om half een ging Eric naar bed, ik lag al een uurtje te slapen. Helaas werd ik wakker en hoorde dat de dj lekker stond te spelen. Er kwam van alles voorbij...... Om drie uur lag ik nog steeds wakker en besloot om er maar uit te gaan en ben toen maar een film gaan kijken. Ik kon echt niet slapen met die herrie...... Gelukkig had de film ondertiteling want ik kon er eigenlijk weinig van verstaan.
Om vijf uur hoorde ik een klassiek nummer en dacht: oh eindelijk, ze gaan stoppen en ik kan naar bed. Helaas kwam er een andere dj en begon vrolijk met een nieuw repertoire. Pffff, dit zou een hele lange nacht worden en besloot om nog maar een film te gaan kijken.
Tot twee keer toe heb ik gedacht dat het afgelopen zou zijn maar nee, elke keer ging het weer verder!!!
Om negen uur werd Eric wakker en toen waren ze nog steeds kei harde muziek aan het spelen. Wij dachten dat de dj voor een handje vol met mensen aan het spelen was en keken onze ogen uit toen we de luiken weghaalden en duizenden feestende mensen op het grasveld zagen staan. Echt niet te geloven.....

De muziek duurde uit eindelijk tot ongeveer 10 uur. Van Hedda (Antares) hadden we gehoord dat er om 12 uur een processie plaats zou vinden van de heilige San Roque met dus aansluitend het Fïesta de Aqua.

Hier nog even een stukje geschiedenis van het Fïesta de Aqua. Het feest dateert uit 1990. Het was erg droog in de maand augustus en een lokale besloot om een petitie aan te vragen aan beschermheilige San Roque voor water. Volgens de legende vielen er niet veel later grote druppels regen uit de hemel. Sindsdien vindt er een processie plaats waarbij San Roque, de Heilige van de kerk van Santa Eulalia Arealonga naar de kappel van San Roque wordt gedragen. Daarna vragen de pelgrims water aan de inwoners om af te koelen.

Om 12 uur barstte het "watergevecht" los. We liepen met Antares en White Witch en de kinderen (en papa's) waren gewapend met een supersoakers en flessen water zodat het reservoir weer aangevuld kon worden. Overal stonden mensen met waterpistolen, plantenspuiten, emmers en noem maar op waarmee je water kunt spuiten. Iedereen spoot elkaar nat en keek niet raar op als er terug gespoten werd.
Ook stonden er brandweerauto's met daar boven op brandweermensen die met waterkanonnen/slangen de mensen vanaf het dak natspoten.

Iedereen was nat, het was een gekkenhuis van jewelste en de sfeer was echt top.
Eric stond nog even naast de brandweerauto met de gopro en heeft het een en ander vastgelegd.
Op de terugweg naar de haven spoot Thomas nog even een motorrijder nat die daardoor bijna tegen een auto aan reed..... en ook een auto met open raam moest het ontgelden omdat de waterpistolen nog niet op waren bij Thomas en Wouter :-)
Wat een feest, dit zal ik niet zo snel meer vergeten......

en hier nog 2 filmpjes :-)

Hollandse invasie in Pobra do Caramital

Het is alweer even een tijdje geleden dat we iets hebben geplaatst op het blog. Het is niet zo dat we niets mee maken maar het internet blijft toch een issue. 

We zijn inmiddels al weer wat ria's verder. Na La Coruña zijn we naar Laxe gevaren en hebben we voor een heel mooi strand voor anker gelegen. Echt prachtig. De jongens konden lekker zwemmen en ik heb nog even op het strand liggen lezen.

We hebben hier een nachtje gelegen. De volgende stop was Camariñas. Helaas werd het weer wat minder







Bewolking en af en toe een buitje. Fisterre lag weer een ria verder. Ook hier was het bewolkt, iets wat erg jammer was want na een mooie wandeling heb je aan de Cabo Finnisterre een prachtige vuurtoren met een waanzinnig uitzicht. De wandeling hebben we even goed gemaakt en hebben de granietheuvel van 600 meter 'beklommen'. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld. De Romeinen hebben deze naam aan de  kaap gegeven omdat zij dachten dat de westelijke wereld tot aan het einde van dit schiereiland reikte en niet verder...... 

Op de kaap staat een vuurtoren uit 1853. Hij is 13 meter hoog en het licht van de vuurtoren heeft een reikwijdte van meer dan 30 zeemijlen. 

De kaap is tegenwoordig ook het eindpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Menig pelgrim verbrandt op deze rotspunt - als einde van zijn/haar lange tocht - al zijn kleding.

Goed, genoeg geschiedenis. We hebben deze vuurtoren bezocht en gelukkig nog een foto kunnen maken toen hij nog niet helemaal in de lage bewolking kwam te liggen.

In Finsterre hebben we Maarten en Anne van Ojala (spreekt het uit als Ogala) weer ontmoet. Zij lagen ook in La Coruña. 's Avonds nog lekker geborreld tot in de late uurtjes.

Na 2 nachten in Fisterre wilden we verder. De wind kwam uit de verkeerde richting dus zijn we verder de ria op gegaan naar het plaatsje Corcubion. Hier hebben we eigenlijk alleen op de boot gezeten want ook hier was het regenachtig. We zijn de volgende dag verder gegaan omdat de wind uit het zuiden kwam en we niet echt lekker beschut meer lagen. 

Nat en in regenkleding kwamen we aan in de haven van Portosin. We wilden even lekker douchen en wassen dus heerlijk genoten van deze luxe......

Heel toevallig lag de Ojala 2 boten naast ons en Marielle en Menno van Wind Over Sea een steiger verder. Ik vind het erg leuk dat je elkaar elke keer weer tegen komt in de Ria's. Naast ons lag een Nederlandse boot met een Amerikaanse vlag, Gavroche. Iwan en Ursela gaan met hun 2 kinderen ongeveer dezelfde route doen richting San Francisco. Zij hebben de boot van een Nederlands echtpaar gekocht in Frankrijk en zij varen de boot dus naar Amerika. Tja, zo kan het ook.

Wanneer het weer wat beter was gingen Thomas, Jesper en ik de omgeving verkennen. Zo konden Thomas en Jesper lekker in de openlucht fitnessen, spelen in de speeltuin, lekker even een ijsje eten en spelen op het strand. Maar de zee was natuurlijk niet te weerstaan dus Thomas dook er met kleren en al in….. 

 

Eric was aan het klussen op de boot en toen wij terug waren heb ik hem nog in de achterstag gehesen om de antenne vrij te maken van andere obstakels. Zo hoopten we dat de SSB-ontvanger het zou gaan doen.

Ook hebben we hier gebruik gemaakt  van de wasmachine. Helaas was het buiten zo vochtig en nat dat we alles binnen op moesten hangen. Gelukkig konden we het kacheltje van Marielle en Menno lenen.

De laatste avond in Portosin hebben we met deze 3 boten nog een gezellige avond gehad. De volgende dag zouden wij naar Aguño varen en het weer zou eindelijk opknappen.

En de weersvoorspelling kwam uit. Het werd een prachtige dag met een goede wind uit de juiste richting. Hèhè eindelijk.....

Tijdens onze vaart naar Aguño werden we opeens opgeroepen door de Whtie Witch. Helaas was de verbinding erg slecht dus konden we niet communiceren met elkaar. Gelukkig was de Antares in de buurt en via Hedda, die als relaystation fungeerde, konden we uiteindelijk praten over de marifoon. En wat bleek, de Ojala zat voor ons en Wind Over Sea achter ons. 

De White Witch had ons al via een What's App geïnformeerd dat er een meeting was in A Pobra do Caramital met bijna alle boten die in april bij de vertrekkersdag waren. 

Dat is natuurlijk ook erg leuk om daar bij te zijn en we gingen met ongeveer 7 knopen over het water dus we besloten hadden om ook daar heen te gaan. 

Daar het weer zo goed was besloten we om langs de kust te varen. Echt schitterend. We moesten langs een rots partij en precies op het smalste gedeelte (80 meter) kwam een laverend schip ons tegemoet!!!  Het ging allemaal goed.

Maar Ria Arousa had nog iets in petto voor ons…… overal lagen er viveros, dat zijn grote houten vlonders die overal het vaarwater versperren….. Eric heeft ons er goed tussendoor geloodst.

Wat een goede beslissing was het om toch door te varen naar A Pobra doe Caramital. In de baai lagen Puff (Frieda en Leon), Tofino (Patrick en Bianca en haar kinderen) en de Advir (Martin, de vader van Bianca). De  Puffers zwaaiden wild met hun armen en riepen “Welkom” toen we de baai in vaarden. Toen we eenmaal voor anker lagen werden we via de marifoon opgeroepen door Patrick. Ook hij heette ons welkom in de baai van A Pobra do Caramital. Hij lag op het strand en had zijn handheld marifoon meegenomen en zag ons de baai binnenvaren. Wat een ontvangst.

Later arriveerden ook Antares (Hedda, Walewijn en Quirijn) en White Witch. Wat een gaaf gezicht zo. Een Hollandse invasie in A Pobra do Caramital……. 

Het idee ontstond om op het strand te gaan Cobben (barbecueën) en rond 20 uur zijn we met de bijboot naar het strand gegaan. Voor het strand was een grote supermarkt dus daar lekker salades, stokbrood en vlees gekocht. De eerste echte strandbarbecue met vertrekkers was een feit.

De hele avond heerlijk genoten van alle verhalen van de andere en natuurlijk van het eten. Alle kinderen vermaakten zich ook prima in het water en op het strand. Het water trok steeds meer terug en het strand werd steeds groter. Voor we er erg in hadden ontstond er een soort dijkje in het water voor het strand en werden de keien door het terugtrekkende water steeds beter zichtbaar voor het zanddijkje.

Yep jullie begrijpen het waarschijnlijk al…… we konden, doordat het laagwater werd, niet meer terug varen naar onze boot en waren genoodzaakt op het strand te blijven totdat het water weer hoog genoeg was om over de keien en het zanddijkje te varen.

Natuurlijk is het ook erg leuk om even in het donder te gaan zwemmen en onder begeleiding gingen de oudere kinderen nog even over de keien richting het ondiepe water. Helaas is Myrthe van de White Witch vermoedelijk in glas gestapt want ze had een grote en diepe snee in haar voet. Met de deskundigheid van Patrick en wat verband uit mijn EHBOkitje hebben we zo goed als het kon haar voet ingepakt en is zij met haar vader naar het ziekenhuis gegaan, op 10 minuten loopafstand van het strand. Ze kwamen na anderhalf uur weer terug en zij had 7 hechtingen in haar voet. Ook Wouter, Thomas en Jesper hadden wat schaafwonden aan hun voeten en knie maar niet zo erg als Myrthe, arme meid.

Om half 2 konden we eindelijk de boten volladen met de spullen en terug in het water duwen.

Pfff….. we konden naar bed. De kinderen waren doodmoe en wij eigenlijk ook wel.

Wouter wilde erg graag logeren dus kwam hij die nacht bij ons slapen. Het was de bedoeling dat Myrthe ook zou komen maar zij had teveel pijn aan haar voet en wilde liever ‘thuis’ slapen.

Zij zou de volgende nacht bij ons slapen en dan zou Jesper bij Wouter aan boord logeren.

Na zo’n avond/nacht is het heerlijk dat je lekker kan uitslapen. De jongens werden om 10 uur wakker. Ze hebben het uitslapen helemaal uitgevonden. Het was helaas weer bewolkt en er hing regen in de lucht. Inmiddels was Ojala ook gearriveerd en lag voor anker tussen de andere 6 Nederlandse boten.

Na de brunch klaarde het wat op en hebben we alle laptops, tablets, ipad en mobiele telefoons in waterdichte tassen gedaan en zijn naar een internet café gegaan. White Witch had hetzelfde in gedachte en zo kwamen we elkaar weer tegen in het café. 

Heerlijk om weer even internet te hebben. We hebben alles weer kunnen bij werken en alle berichten van dit blog en what’s app kunnen lezen. Het zag er ook erg komisch uit, de hele tafel stond vol met apparatuur.

Bij deze wil ik ook onze ouders Peter, Ineke en Willemijn, Gerry, Piet en Mieke, Raymond, Kevin, Jord, Kjell en Monique, Marco, Chelly, Mike en Jaynee, Arnoud, Martha, Otte en Teun, Esther en Stefan, Gert en Elly van de sy Penelope en Dennis en Anneke van sy Bodyguard  bedanken voor de leuke reacties op ons blog. Helaas is het voor ons niet te doen om iedereen persoonlijk een bericht terug te sturen, hoofdzakelijk door het gebrek aan een (goede) internet connectie.

Gisteren scheen gelukkig weer het zonnetje. Een goede dag om een wandeling te maken door de bergen. We zijn naar de Piscinas Naturales gegaan, oftewel natuurlijke zwembaden. Een bergrivier met diverse kleine plateaus met fris water (met de nadruk op fris). Na heel wat geklim en geklauter hadden we een mooi plateau gevonden waar Thomas en Jesper lekker in konden zwemmen. Wat een kanjers zeg, het water was ongeveer 15 graden!!!!! 

Vandaag is het weer tijd om verder te reizen. We liggen hier nog met 4 Nederlandse boten in de baai. Wij zitten nu weer even in het internetcafé. Straks halen we het anker op en varen we naar het volgende dorpje hier vlak bij. De zon schijnt en het is heerlijk warm.

Goed, de drankjes zijn op en dit verhaal is geschreven. Tijd om het te posten en om naar het strand te gaan........

  

La Coruña

De laatste dagen niet veel gedaan. Wat klusjes op de boot, boodschappen, wasjes etc. Eén van de problemen aan boord was dat de motor erg trilde de laatste tijd. Hier advies over ingewonnen en er waren verschillende opties die mij werden aangedragen. Uitlijning niet goed van de schroefas door slijtage van de motorsteunen, 1 cilinder die niet goed meeloopt door problemen met de dieselinspuiting. Een derde optie werd aangedragen door Walewijn van de Antares…..”kijk eens of je geen net of touw in je schroef hebt”. Vandaag even met de Go-Pro op de pikhaak een filmpje gemaakt onderwater van de schroefas en …..inderdaad……een hele bos touwwerk. Waarschijnlijk heeft dit er al een tijdje onder gezeten omdat we al meer dan een week last hebben van een trillende motor bij een bepaald toerental. Vandaag dus het duiksetje opgetuigd en het touwwerk los gesneden.

Gisteren was een kleine reünie van de vertrekkersdag van april dit jaar. ’s Middags kwamen Mariëlle en Menno aan met WindoverSea2. Die avond met ze gebarbecued en net toen iedereen z’n kooi wilde opzoeken kwam Antares binnen varen met Wallewijn, Hedda en Quirijn. Inmiddels is de White Witch in Blue gearriveerd met Roelof, Aranka, Myrthe en Wouter.