Porto, een verjaardag en een hele hoge golf

Leixoes was onze eerste haven in Portugal.
Op 20 min afstand met de trein lag Porto. De eerste 2 dagen hebben we het lekker rustig aan gedaan. School in de ochtend, een beetje klussen, boodschappen doen en wandelen op de boulevard terwijl de jongens lekker konden waveborden.

Op dag 3 zijn we met z'n viertjes naar Porto gegaan met de trein.
Porto is de op een na grootste stad van Portugal en is gebouwd aan de noordoever van de rivier de Douro. De stad is vooral bekend als herkomstplaats van port (wijn).  Vroeger werden de vaten met port vervoerd vanuit Alto Douro (wijn regio van meerdere dorpen) door de 'barcos rabelos' (kleine scheepjes) over de Douro naar de wijnhuizen van Vila Nova de Gaia. Daar werd het gelagerd en vanuit Porto geëxporteerd over de hele wereld.Tegenwoordig gebeurt dit vervoer van Alto Douro naar Porto met vrachtwagens over de weg.
Echter de barcos rabelos liggen nog steeds in de rivier als decor.

We zijn in Trindade uitgestapt en richting het oude centrum Ribeira gelopen. Onderweg kwamen we langs de hoogste kerktoren van Porto de Torre dos Clerigos en deze hebben we beklommen (had heeeel veeeel treden!!!!).
Er werd ons verteld dat we boven aan de toren een mooi uitzicht hadden over de hele stad. Inderdaad, eenmaal boven gekomen hadden we een waanzinnig uitzicht over de hele stad en de rivier Douro.

Nadat we weer beneden waren zijn we richting de rivier gelopen. Onderweg naar Ponte Luis I (een opvallende boogbrug) hebben we nog een terrasje gepakt.
Het viel ons op dat de huizen hier in de stad aan de voorkant allemaal keramische tegeltjes hebben. Dit zijn azulejos. Het ene huis heeft blauwe/witte tegels en het huis ernaast gele/witte tegels. Het ziet er echt prachtig uit.





En ook het oude station heeft mooie azulejos met tekeningen waarop verschillende taferelen te zien zijn.

Ponte Luis I

De Ponto Luis I ligt 44 meter boven de Douro en verbindt de twee stadsdelen Porto en Vila Nova de Gaia met elkaar.
Tegen etenstijd hebben we één van de vele restaurants uitgekozen en konden we onder het genot van een steak, hamburger en frietjes genieten van het uitzicht van de Douro en Vila Nova de Gaia.

uitzicht over Douro

uitzicht Porto

uitzicht Vila Nova de Gaia

Op woensdag 3 september, een dag na ons Porto uitje, hebben we Leixoes verlaten en zijn we via Aveiro, waar we een nacht voor anker lagen, naar Figueira da Foz gevaren. Op deze trip hebben we eindelijk onze eerste makreel gevangen. De eerste vond Eric te klein en hebben we maar laten gaan. Eric had het formaat van de makrelen uit de Nederlandse supermarkt nog in gedachten maar die vang je hier niet :-). Helaas waren de 2de en 3de nog kleiner en hebben we ons criterium bijgesteld. De vierde die ongeveer even groot was als onze eerste vangst had minder geluk en smaakte goed.

In Figueira da Foz hebben we op 5 september Eric zijn verjaardag gevierd. Eerst in de ochtend samen met de bemanning van de Zwerver en Puff met een zelf gemaakte cheesecake en een chocolade taart en later op de avond in Nazaré met een borrel met de bemanning van de Verleiding, Puff en Ojala.

We hadden vanaf Leixoes 2 dagen gevaren en wilden in Nazaré een dagje blijven liggen.
Ron en José van de Verleiding waren die dag ervoor naar het bovenste gedeelte van Nazaré geweest en vertelden dat er een ascensor (een soort tram) rijdt, die je recht tegen de heuvel naar Sitio vervoert. Daar boven op de klif kun je de binnenkant van de Farol de Nazaré (vuurtoren) bekijken.

Tijdens onze wandeling naar de tram liepen we op de boulevard langs het strand. Op het strand lagen allerlei gedroogde vis. Het leek wel alsof er met een wals overheen was gereden. Het zag er in ieder geval onsmakelijk uit en het stonk verschrikkelijk......

Helaas reed de ascensor wegens een technische storing niet. Op het moment dat we naar de boot terug wilden lopen kreeg ik een sms van Frieda (Puff) dat er ter vervanging van de ascensor een bus naar Sitio reed. Wij dus met de bus naar Sitio. Het was wel even wennen in die bus want de straten gingen hier recht omhoog en recht naar beneden. Gelukkig zat er een goed paar remmen op deze bus en bracht de buschauffeur ons veilig op het pleintje in Sitio



Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht over het strand van Nazaré. In de verte zagen we zelfs nog onze haven liggen.

Na even iets gedronken te hebben liepen we het pleintje af, waar een mooie kerk stond, richting de vuurtoren.
Je kon er via een asfaltweg naar toe maar de jongens vonden het leuker om via een klein paadje naar de Farol te lopen.Gelukkig liep de weg naar beneden.......
De vuurtoren was open voor publiek en ook hier hadden we een mooi uitzicht.
















De zee bij dit plaatsje is één van de meest geliefde surfspots van de wereld. Hier zijn namelijk al meerdere malen records gevestigd voor het surfen op de hoogste golf. In 2013 heeft een Britse surfer hier een record gevestigd door op een 23 meter hoge golf te surfen. In de vuurtoren staat zijn surfbord en een paar waanzinnige foto's waarop te zien is hoe hij op deze golf surft!!!!!

 

foto van internet van de hoogste golf waar men op heeft gesurft!!!!!

 Na deze indrukwekkende foto's te hebben aanschouwd zijn we, terwijl we genoten van een ijsje, terug naar het pleintje gelopen waar de bus ons weer naar de benedenstad zou brengen.
Voordat we terug gingen naar de boot hebben we eerst nog boodschappen gedaan. We hadden 4 gallons met water, een paar flessen cola, pakken sap, avondeten en fruit. Gelukkig was de taxi standplaats niet ver van de supermarkt zodat we lekker met de auto terug naar de haven zijn gereden.
Thomas merkte nog op dat dit weer de eerste keer was dat we in een auto zaten sinds we een paar maanden vertrokken waren :-).

aqui estamos Portugal.....

We zijn er, Portugal. Ik vind het echt waanzinnig dat we al zover gekomen zijn. Vanmorgen zijn we vanaf Bayona vertrokken. De laatste Spaanse haven voor nu.....

adios Spanje......

Tegen beter weten in hadden we beide zeilen uitgerold. De wind kwam uit het noorden maar met nog geen 4 knp kwamen we niet vooruit. Met de motor aan en het fok ingerold hebben we ons mee laten nemen door de golven die ruim 2 meter hoog waren. Het was even wennen weer om zo te varen op de Atlantische oceaan na al die relaxte zeiltochtjes die we de afgelopen weken hadden op de ria's. De golven zijn lang en af en toe zit er een vervelend golfje nog boven op.
We wisten dat dit een lange dagtocht zou worden. 

en ola Portugal.......

We wilden naar Vaina de Castelo varen maar besloten toen we daar eenmaal waren om toch door te varen naar Porto. Lekker genieten van een stokbroodje met kruidenboter en zelfgemaakte popcorn......

 

Islas Ciés

Donderdag 28 augustus was het dan zover. We hadden het al een paar keer uitgesteld vanwege het weer maar nu waren we eindelijk op weg naar Islas Ciés. Een bezoek aan Ciés gaat niet zomaar. Je moet een “anchor permit” aanvragen. Hiervoor moet je eerst allerlei gegevens verstrekken en opsturen via email of fax. Wij hadden dit in Portosin geregeld via het havenkantoor waar ze erg behulpzaam waren met het invullen en faxen van alle benodigdheden. Je krijgt dan binnen 2 weken via email een gebruikersnaam (meestal je paspoortnummer) en een inlogcode. Hiermee kun je op de website van http://iatlanticas.es een dag of dagen aangeven voor één of meerdere van de eilanden in de nationale parken, waaronder dus Islas Ciés, waar je graag zou willen ankeren. Tot zover de informatie voor aankomend vertrekkers :-)

We vertrokken deze dag vanuit Vigo en voeren samen op met de Antares. De White Witch lag er al en we werden over de marifoon begroet door Roelof.

De locatie is echt prachtig al moet je niet denken dat je hier alleen ligt. Er is een camping op dit eiland waar toch wel honderden tenten staan, er liggen op een gemiddelde dag zo’n 20 schepen voor anker en de ferries varen af en aan met honderden mensen die ook graag een kijkje willen nemen op dit eiland.

Toch hadden we die avond het strand alleen en hebben heerlijk genoten van een bbq samen met de bemanning van Antares, White Witch en Lena.

De dag erna stonden we voor een dilemma. We wilden erg graag gaan wandelen op het eiland maar het was ook een schooldag voor de jongens. Dan maar het nuttige met het aangename combineren. Gelukkig kon je hier beschikken over een redelijke internetverbinding en we hebben hier met behulp van Google Earth een speurtocht in elkaar gezet.

De jongens moesten elke keer een opdracht doen en hiermee konden ze een coördinaat scoren. Hiermee konden ze, me behulp van een hand gps, weer naar een ander punt op het eiland wandelen waar ze weer een nieuwe opdracht kregen.
De opdrachten liepen uiteen van rekensommetjes tot vragen over geschiedenis wat ze, niet geheel toevallig, de week hiervoor behandeld hadden. Ook opdrachtjes als….maak een foto in de richting 135 graden met behulp van een handkompas. Helaas werkte dit niet helemaal zoals gepland omdat de gps niet constant een goede positie kon bepalen. Desalniettemin toch een leuke en leerzame dag geweest.

bijbaantje van Eric....

Ja, er komt een tijd dat het haar eraf moet......
Eric was de dag ervoor in Cangas naar de kapper gegaan en had nog een keer de kunsten afgekeken.
En toen was het zover. Jesper was zijn eerste klant en Eric had het prima naar zijn zin met de tondeuse, schaar en kam.

Het resultaat mag er zijn.... Jesper heeft weer een lekker kort koppie.

Thomas vertrouwt zijn vader nog niet helemaal en heeft besloten om zijn haar lang te laten groeien 

Een bijzondere ontmoeting

“Bonjour…….” horen we achter ons terwijl we in de kuip genieten van de zon. We liggen voor anker bij het strand van Playa de Silgar tussen Porto Novo en Sanxenxo. Er “fietsen” 2 bootjes achter ons langs met een aantal volwassenen en een paar kinderen. Er staat weinig wind dus onze vlag hangt slap…..vandaar de verwarring :-)

We raken aan de praat en het blijken Spanjaarden te zijn, woonachtig in Madrid, die hier hun vakantie vieren. Ze spreken zeer goed Engels en zijn zeer geïnteresseerd in onze plannen en erg vriendelijk. De kinderen maken ook snel contact en onze snoepvoorraad wordt al snel aangesproken…..het voor kinderen universele middel om contact te maken. Na een kwartiertje “waterfietsen” ze weer verder maar ik krijg nog de vraag of we hier zo dadelijk nog liggen. Ik zeg dat we op het punt staan in de haven van Porto Novo te gaan liggen en de man, die later Javier blijkt te heten, zegt dat hij straks nog even iets komt brengen.

Een uurtje later in de haven van Porto Novo, terwijl we de volledige bandbreedte van het wifi netwerk aan het benutten (lees: misbruiken) zijn….want dat is altijd het eerste wat hier aan boord gebeurd wanneer we in een haven aankomen :-) , krijgen we inderdaad bezoek van Javier met 2 van zijn zonen. Hij gaf ons 2 typische Spaanse lekkernijen, een empanada en een soort van cake. Hij had bewust gekozen voor een empanada zonder vis “want dat zullen jullie genoeg eten op een boot”……niet wetende dat wij nog steeds niets gevangen hebben ;-)

 Hij vertelde dat hij vijf kinderen heeft maar dat een dochter vorig jaar overleden is tijdens een ski-ongeval. Ze is getroffen door een lawine en heeft dit dus niet overleefd. Het is altijd even schrikken wanneer iemand zo iets tegen je zegt maar toch werd het gesprek niet beladen. Hij kon er goed over vertellen en gaf ons ook een kaartje.

Hij vertelde erbij dat ze erg van sporten hield, met in het bijzonder het skiën en dat slecht weer haar nooit weerhield te gaan sporten. Hij vond dit wel een overeenkomst hebben met wat wij aan het doen zijn. Onze droom volgen en niet bang zijn voor slecht weer of andere ongemakken. Ik vond het een erg mooie gedachte dat hij zijn dochter, via dit kaartje, nog een leuke reis wilde gunnen.

De empanada en de cake smaakte overigens zeer goed.

Thanks Javier

Eric

De school is begonnen

De scholen zijn begonnen in regio Noord dus ook aan boord van Volonté moeten de jongens er aan geloven. De tijden van laat naar bed en laat opstaan zijn weer voorbij. Vandaag iets later begonnen dan aanvankelijk de bedoeling was maar dat komt omdat we gisteren nog een drukke dag gehad hebben. Toch zijn de jongens zonder veel commentaar begonnen aan hun schoolwerk. Ze hebben er ook wel weer zin in, denk ik.

Gisteren een bezoek gebracht aan Santiago de Compostella. ’s Morgens redelijk vroeg op gestaan (voor ons doen:-) en met de trein van Vilagarcia naar Santiago gereden samen met de bemanning van de “White Witch in blue”.

Volgens een legende zou het graf van de apostel Jacobus, een van de discipelen van Jezus, zich hier bevinden. Zijn stoffelijk overschot zou, nadat hij in Palestina was onthoofd, in een stenen boot zijn gelegd waarin twee van zijn discipelen meereisden. De boot bereikte vanzelf de Galicische kust, waarna het dode lichaam werd begraven in de berg Libredón. Over het graf verrees een machtige basiliek. (bron: Wikipedia)

De Basiliek is zeker indrukwekkend……en erg druk bezocht. Binnen zou dus het graf van Jakobus liggen maar hiervoor moet je een uur in de rij gaan staan dus dat hebben we uiteindelijk niet gezien. 

Wel hebben de jongens nog een kaarsje aangestoken voor hun opa. Hierbij kun je zien dat het commerciële denken ook in de rooms-katholieke kerk zijn intrede heeft gedaan (al heb ik niet de illusie dat dit een nieuw fenomeen is) want als je een kaarsje wilt aansteken stop je €0,50 in een apparaat en gaat er een lampje in de vorm van een kaars branden in een bak met nog meer lampjes in de vorm van kaarsjes. Begrijpelijk maar toch wat dubieus. Het apparaat accepteert overigens ook 1 en 2 euro muntstukken. Of er dan 2 of 4 kaarsjes gaan branden was niet helemaal duidelijk. Misschien krijg je er wel 3 voor de prijs van 2 of 5 voor de prijs van 4 ;-)

Santiago de Compostella is een van de belangrijkste christelijke bedevaartsoorden. Pelgrims uit heel Europa eindigen hier hun voettocht. Deze voettocht noemt men de Camino de Santiago (De weg naar Santiago). De pelgrims op weg naar Santiago zijn herkenbaar aan de sint-jakobsschelp, het teken van de heilige Jakob. De schelp heet in het Latijn Pecten jacobaeus, in het Duits Pilgermuschel (pelgrimsschelp) of Jakobsmuschel en in het Frans coquille Saint-Jacques. De schelp wordt gedragen met de sluiting naar boven (in tegenstelling tot de schelp van oliemaatschappij Shell). Dit dier wordt langs de Galicische kust gekweekt (de kwekers zeggen niet precies waar, om diefstal te voorkomen) en is onder de naam vieira in de Galicische restaurants een gewilde delicatesse. De weg naar Santiago (in het Spaans ook wel 'el camino'; de weg genoemd) kent veel van deze tradities. Zo laten pelgrims een van huis meegenomen steen achter bij Cruz de Ferro waarmee ze symbolisch hun zonden van zich afleggen en (letterlijk) verlicht hun weg vervolgen.(bron: Wikipedia)

Je komt in de stad inderdaad veel “pelgrims” tegen en ik kan mij goed voorstellen hoe het moet zijn om eindelijk je doel bereikt te hebben. Tegenwoordig komen er overigens ook veel mensen op de fiets.

Aan het einde van de middag weer teruggereisd naar Vllagarcia en nog even genoten van de zon die volop scheen deze dag. ’s Avonds nog even naar de kermis en toen was de vakantie voorbij……..voor de jongens :-b