Land in zicht, Whoppers en visite.....

De oversteek naar Lanzarote duurde 4 dagen. Helaas hadden we vrij weinig wind dus hebben we veel moeten motoren..... We hadden daarentegen wel alle tijd om leuke dingen te doen. Zo hadden we nog in Marokko een kokosnoot gekocht en omdat we een lange oversteek voor de boeg hadden, kregen de jongens een cadeau. Natuurlijk werd er meteen gebingood!!!!

Het is rond 6 uur in de ochtend....
'Zijn dat nou boten of is het land?' Ik heb de wacht en zie allemaal lichtjes aan de horizon. Toch kan ik niet goed zien wat het nou is. Tja, er zijn geen contactjes op de kaartplotter dus het moeten wel de lichtjes zijn van Lanzarote..... Yes, we zijn er bijna. Nou ja, bijna….. Ik kijk op de kaartplotter en zie dat het zeker nog 7 uur zal duren voordat we de haven zullen bereiken.

Arrecife, Marina Lanzarote, een gloednieuwe haven. Staat nergens in een pilot maar wat een super haven en niet duur. Echt een aanrader voor de aankomende vertrekkers!!!!!

We hebben net de grand opening gemist, die was op zaterdag 18 oktober. Maar ook op zondag was er nog van alles te doen in de haven. Er was een openlucht shopping centrum. Helaas waren nog niet alle winkels open. Ook was er een supermarkt en als kleine kinderen in een speelgoedwinkel liepen we langs de schappen…. ‘Oh kijk, ze hebben ham, bier en wat een keuze aan vers brood’. Zo ging het nog een tijdje door.

Marokko was mooi en ik had het echt voor geen goud willen missen maar ik ben toch stiekem blij dat we weer in een Europees land zijn.

En tot grote vreugde van de jongens ligt onze steiger precies tegen over de Burger King!!!

Dus zaten we die avond in onze kuip aan de Whoppers…..

Maandagmiddag hebben we de knoop door gehakt. We vinden het eigenlijk nog veel te leuk hier in Arrecife en vinden het zonde om dit eiland over te slaan. Eric zal dus dinsdagmiddag met de ferry naar Fuerteventura varen om die avond zijn moeder van het vliegveld op te halen. Helaas gaat de laatste ferry om 19.00 uur en Willemijn komt pas om 20.00 uur aan. Eric boekt daarom nog een hotel en zij zullen dinsdagavond in Corralejo blijven slapen om op woensdag de ferry terug te nemen naar Arrecife.

We hadden Willemijn natuurlijk al 5 weken geleden in Lissabon op visite gehad maar het blijft leuk om bezoek te krijgen. Rond 14.45 uur kreeg ik een What’sapp van Eric dat ze langs de boulevard liepen. De jongens en ik hebben snel de boot op slot gedaan en zijn ze tegemoet gelopen.

Halverwege kwamen we hen tegen en Thomas en Jesper sprongen in Willemijn d’r armen. 

De bagage werd verdeeld en met z’n allen zijn we naar de boot gelopen.

Pepernoten, speculaas, een usb stick met films voor de jongens (echt top, Marco :-), het kwam allemaal uit de tas…. Het leek wel sinterklaas….voor de tweede keer dit jaar.

De herfstvakantie is eigenlijk al weer voorbij. Gelukkig niet voor Thomas en Jesper. Wij zijn, toen het vakantie was in Nederland, doorgegaan met school zodat de jongens de week met oma vrij zouden zijn.

Een goede zet want we konden nu allemaal leuke dingen doen.

Zo hebben we op vrijdag een auto gehuurd en hebben het hele eiland rondgereden.

Lanzarote is een heel apart eiland met zijn zwarte bergen. In het nationale park zijn we met een bus langs de vulkanen gereden en het leek wel alsof we op de maan reden.

In de avond hebben we nog flink wat ingeslagen bij de Lidl en alle jerrycans gevuld met diesel voor de boot. We hadden 180 liter verbruikt tijdens de rit van Mohammedia naar Lanzarote en dat moest natuurlijk weer aangevuld worden.

Zaterdag lag de haven weer vol met andere Nederlandse boten. Verspreid over de dag kwamen Puff, Ojala, Scope en Rogue de haven binnen varen. Een dag later kwam ook Batjar. Zij hebben helaas de steiger BBQ gemist die we zaterdagavond hadden georganiseerd met alle Nederlandse boten. Daar spraken we ineens over de grote oversteek….. Ja, in december zullen we de Atlantische oceaan oversteken. Wat gaat de tijd toch snel!!!!

De week ging snel voorbij en daar Willemijn vanaf Fuerteventura terug naar Nederland zou vliegen was het tijd geworden om afscheid te nemen van Arrecife en van Tanja, de Nederlandse havenmeester.
Maar niet zonder eerst nog even een wasje te doen. Gelukkig had ik nu hulp :-)

Maandag zou er niet te veel wind staan dus perfect om verder te gaan naar het volgende eiland. We kunnen oma toch niet zeeziek laten worden op haar op één na laatste dag aan boord J

Tijdens de oversteek hadden we maar één wens, dolfijnen…..

En die wens kwam uit. Willemijn heeft ze gezien!!!!

Eric had in Arrecife het vistuig vervangen en tijdens dit zeiltochtje even een lijntje uitgegooid in de hoop iets te vangen. Dat is gelukt…….alleen niet helemaal wat hij in gedachten had. De vogel heeft het overleefd. Het vistuig niet.

Net voordat het donker werd kwamen we aan in Corralejo. Een haven met maar weinig passantenplaatsen. We hadden mazzel. Er was nog een plekje waar wij in pasten. Gelukkig maar want voor de haven waar je kon ankeren lag het ook al helemaal vol.

’s Avonds hebben we de huurauto voor de volgende dag alvast gereserveerd en hebben we heerlijk gegeten in een Steakhouse.

Dinsdag was een rare dag omdat Willemijn die avond weer naar Nederland zou vliegen. In de ochtend hebben we een huurauto geregeld en zijn we naar het zuiden van het eiland gereden. Fuerteventura is qua landschap weer heel anders dan Lanzarote.

Helaas is er ook een tijd van gaan en in de avond moesten we afscheid nemen van Willemijn. Zij zou die avond weer terug vliegen naar Nederland. Afscheid nemen, ik zal er nooit aan wennen…….

 Willemijn, bedankt voor de gezelligheid en alle spullen die je mee hebt genomen. We vonden het super gezellig. Misschien tot in het Caribisch gebied?

Inmiddels zijn we aangekomen in de haven van Sante Cruz, Tenerife. We moeten dit eiland nog gaan verkennen dus meer hierover op ons volgende blog.

Mohammedia en Casablanca

Het uitklaren van Rabat duurde net zo lang als het inklaren. Heel raar want we bleven in het land en zouden naar Mohammedia varen. Maar toch weer die papieren rompslomp…….

Om 14.00 konden we samen met de Batjar dan eindelijk vertrekken. We moesten wachten op een pilotboot want die zou ons buiten begeleiden.


Er stonden golven. Hoge golven en we hadden mazzel dat de haven nog open was. Bij golven van 2 meter of hoger sluit de haven. Hier zijn wat foto’s van onze boot tijdens het uitvaren van de haven, gemaakt door Batjar die voor ons vaarde.

Na een paar uur lekker zeilen kwamen we aan in Mohammedia. De politie, douane en marechaussee kwamen aan boord en vulden, naar mijn idee, alle drie dezelfde formulieren in. Ook namen ze onze paspoort en meetbrief in. Eric en Stephan vertrouwden het niet en liepen mee om te kijken waar ze onze officiële documenten zouden bewaren. De volgende morgen konden we zo om 10.00 uur gestempeld en wel afhalen.

Heel raar idee om in een haven te liggen terwijl je paspoort, die je volgens mij nooit af mag geven, in een kluisje in een kantoor ligt……

Maar goed de volgende ochtend hadden we onze paspoorten weer en mochten we de haven af én we kregen een pas voor 3 dagen waarmee je de haven weer op kwam.

Een dag later zijn we met z’n allen met de trein naar Casablanca gereden. Een medina, een koffiehuis en een moskee bezocht. Casablanca is een aparte stad. Het leek wel of je elke 5 min. een andere stad binnen liep. Van schoon naar vies, van mooie woningen naar krotten en ga zo maar door.

De moskee Hassan II, was erg indrukwekkend. Dit is de grootste moskee van heel Europa. De minaret is 300 meter hoog. We konden op bepaalde tijden en tegen een flinke entree prijs, de moskee van binnen bezichtigen.

Eigenlijk best hypocriet want tijdens een bezichtiging is het geen probleem dat de vrouw in het gedeelte is waar de mannen bidden maar tijdens het gebed zelf is alles gescheiden!!!

Op zondag 12 oktober wilden we naar Lanzarote varen. Eric z’n moeder zou 21 oktober aankomen op Fuerteventura. De reis van Mohammedia naar Lanzarote zou al 4 dagen zijn dus zouden we op net tijd op Fuerteventura aankomen.

Helaas werkte het weer niet echt mee. Bij vertrek zouden we hoge golven en wind tegen hebben. Later in de nacht en de volgende dag zou het weer beter zijn maar die dinsdag zouden we 20 knopen wind tegen hebben en weer golven van 3 meter hoog. Geen leuk vooruitzicht dus…..

We besloten om toch te vertrekken omdat we op tijd wilden aankomen voor Eric z’n moeder. Ook de Batjar wilde vertrekken met bestemming Agadir.

Na één uur kregen we een oproep van Batjar. Zij zagen het niet meer zitten en zouden terug keren naar de haven van Mohammedia. Ze waren dat heen en weer geslinger behoorlijk zat.

Tja, wij zouden ook wel terug willen keren maar we zaten toch een beetje met een deadline.

Na 3 uur in een soort van wasmachine te hebben gezeten, 2 huilende kinderen en mijn officiële zeeziek melding vond Eric het ook wel welletjes…… Hij hakte de knoop door en besloot om ook terug te varen.

Hij belde meteen met de satelliet telefoon z’n moeder om te vertellen dat zij Arke maar moest vragen of ze nog een keer haar ticket om kon boeken omdat we waarschijnlijk niet op tijd in Fuerteventura zouden zijn.

Een derde boot die was uitgevaren, de Duitse ‘Poncho’ was verder uit de kust gaan varen en riep ons op via de marifoon toen zij op de kaartplotter zagen dat wij ook waren omgedraaid. Zij hadden ook wel last van hoge golven maar verder viel het wel mee. Zij zouden wel door varen naar Lanzarote. Een week later spraken we ze in Arrecife en hoorden we dat Tina heel erg zeeziek was geworden. Zij waren uiteindelijk op dag 3 uitgeweken naar Agadir.

Wij hadden dus ook de juiste beslissing gemaakt.

Het blijft toch moeilijk voor een vertrekker. Vertrek je wel of niet en als het tegen zit: ga je dan terug of niet…..

Vlakbij de haven werden wij nog een keer opgeroepen, dit keer was het Batjar. Of wij misschien bij hen aan boord wilden eten. Zij hadden spaghetti gemaakt. Dit kwam echt als een geschenk uit de hemel want ik was echt niet meer in de stemming om een avondmaaltijd op tafel te toveren.

Oh ja, de 3 instanties die een paar dagen geleden aan boord waren gekomen om ons in te klaren, kwamen ook nu weer aan boord en vulden keurig weer alle 3 dezelfde formulieren in en ook nu moesten we onze paspoorten afgeven. Omdat we best een pittige dag achter de rug hadden, kon het ons niet echt veel schelen wat ze met onze paspoorten en meetbrief zouden doen. Een dag later zouden we, als het goed was, alles toch weer terug krijgen……

We zijn nog 2 dagen in Mohammedia gebleven en uit eindelijk zag Eric toch nog een klein weergat. We zouden weinig wind krijgen en veel moeten motoren maar dan zouden we toch nog op tijd in Fuerteventura aankomen.

Dus woensdag 15 oktober hebben we voor de 2^de keer de trossen los gegooid op weg naar Lanzarote. Dit keer met een lange oceaan deining en 5 knopen wind. Heel wat beter dan de vorige keer. Stephan, Marjolein en Salé bleven nog in Mohammedia. We moesten dus afscheid nemen.

De oversteek heeft 4 dagen geduurd voordat we Lanzarote in zicht hadden.