Nieuwe Niedorp meets Winkel, een jarige job en Hallo Jumbo…..

We wilden eerst een nachtje maken van Deshaies naar St. Maarten want het was ongeveer 130 nm.

Maar de eilanden liggen zo dicht bij elkaar dat het erg aantrekkelijk is om toch maar in de avond een baai op te zoeken en daar je anker te laten vallen voor de nacht.

Dat hebben we dus ook gedaan toen we voorbij Montserat waren gevaren en Nevis naast ons lag. De wind was best pittig en ook de golven waren weer lekker aanwezig. We voelden ons beide ook niet 100% dus de keuze was snel gemaakt. We kwamen rond 23.00 uur aan in Charles Town. We zouden de volgende dag weer vroeg vertrekken dus inklaren vonden we niet nodig. Om 23.30 uur doken we heerlijk ons bedje in en hadden de wekker gezet om half 8.

Eric was al voor 7 uur wakker en had alles al gereed gemaakt. Ik had die nacht absoluut niet lekker geslapen omdat ik waarschijnlijk een 24 uurs virusje te pakken had. Ik was misselijk, had diarree en hoofdpijn. Shoot, Eric had de motor al gestart en het anker was al op….. Ik heb een half uurtje buiten gezeten maar ben toen toch maar mijn bed ingedoken. Eric en de jongens zouden het wel redden. En dat hebben ze inderdaad gedaan. We zouden van Nevis via St.Eustatius naar St. Maarten varen want er was een kans dat de catamaran 99 bottles daar zou liggen. En wat een goede keuze want wie lagen ook in Oranjestad…… 99 bottles met de kinderen Pieter, Roel, Dirk en Noor. 

Hoewel ik me nog niet helemaal top voelde wilde ik wel mee naar de kant. We zouden hier tenslotte maar één middagje en een nacht blijven dus dan moet je toch wel op zijn minst Oranjefort hebben gezien!!!!

Na het in (en meteen uit-) klaren zijn we de berg op gegaan richting het dorpje om iets te gaan drinken. 

 Tijdens de wandeling werden we steeds door iedereen begroet, die lopend of rijdend in de auto langskwam. Wat is iedereen vriendelijk hier, het leek Nieuwe Niedorp wel. Ook toen we bij een kapotte ATM (geldautomaat) stonden waren ze erg behulpzaam. We vroegen aan een jongen die hier op het eiland woonde waar de dichtstbijzijnde ATM was. Die was dus bij de luchthaven, zo’n 20 minuten lopen.

We raakten een beetje aan de praat en opeens zag hij een bekende en hield hij de auto aan en vroeg of wij een lift konden krijgen naar de luchthaven…..

De bestuurster vond dat geen enkel probleem en zo zaten Eric en Jesper een paar minuten later in de auto op weg naar het vliegveld om geld te pinnen. Na een kwartiertje werden ze weer keurig afgezet op de plek waar ik met Thomas nog stond te wachten.

Wat wel lastig is dat elk eiland zijn eigen munteenheid heeft. Het ene eiland betaalt met euro’s, het ander eiland met de Eastern Caribbean Dollar en weer andere eilanden met US dollars. Het is dus goed plannen hoeveel je moet pinnen want je wilt dus niet geld overhouden waar je thuis niets meer aan hebt.

Na een leuke en zeer gezellige borrel bij Maarten en Simone, lagen we rond half 12 op bed en hadden besloten om de volgende dag het lekker rustig aan te doen. We zouden pas om een uur of 11 vertrekken richting St. Maarten zodat we daar om ongeveer 17 uur aan zouden komen. Er zou 15-20 knopen wind staan en de golven zouden ongeveer 2 meter hoog zijn. En ja hoor, eindelijk klopte de voorspelling een keer en we hebben een zeer geslaagde oversteek naar St. Maarten gehad.

Twee dagen voor de Heineken Regatta aankomen op St. Maarten......zou er nog wel plek zijn voor ons?

We hadden al gehoord van een oud dorpsgenootje, dat het al aardig vol begon te raken in de Lagune.

Chantal, Ronald en Iris woonden in Winkel en zijn 6 jaar geleden verhuisd naar Curaçao vanwege Ronald z’n werk. Ze wonen nu alweer een paar jaar op St. Maarten. We hebben het al weken geleden gehad op Messenger, over de ontmoeting Nieuwe Niedorp versus Winkel en nu was het dan zover.

Een paar mijl voor de kust had ik een bericht verstuurd en we zouden elkaar rond 18 uur eindelijk treffen bij de Yacht Club.

Jee, Chantal, je bent echt niets veranderd maar Iris had ik niet meer herkend, wat is zij groot geworden.

Iris en Thomas hebben nog samen in groep 1-2A bij juf Henny, die nu ook op reis is met de boot Sarabande, gezeten.

We hebben heerlijk onder het genot van een drankje en hapje (bitterballen, kaassouffle en patat) lekker gekletst en plannen gemaakt voor de aankomende dagen.

De volgende dag stond een bezoekje bij de Kustwacht op het programma en een dag later zouden ze bij ons aan boord Thomas zijn verjaardag vieren.

Ja, Thomas zou zijn 11^de verjaardag in St. Maarten vieren, tijdens de Regatta week. Hoe speciaal is dat wel niet.

Ik raad gezinnen aan, die ook een reis maken, om in Nederland al cadeaus te kopen. Ik dacht namelijk dat ik wel speelgoedwinkels zou vinden op diverse eilanden maar dat viel zwaar tegen. Het is super moeilijk om speelgoed te kopen in het Caribisch gebied. Gelukkig hadden we Chantal achter de hand. Ik kon bij Bol.com speelgoed bestellen en dat zou naar haar adres opgestuurd worden. Elke dinsdag komt de KLM dus had ik Guadeloupe al het een en ander besteld zodat het op tijd in St. Maarten zou zijn. Ik had ook meteen voor Jesper z’n verjaardag cadeaus besteld. Helaas zat er op een artikel van Thomas een levertijd dus had ik alleen een box met cadeaus voor Jesper z’n verjaardag. Thomas zijn cadeaus zouden de week erop dus komen. Mmmm ruim een week te laat dus!!!

Gelukkig zat er op het Franse gedeelte van St. Maarten wel een super grote speelgoed winkel dus zijn we daar 4 maart nog heen gegaan. We kwamen terug met een mooi cadeau en ik kon weer adem halen. Tja, hoe leg je een kind uit dat je geen cadeaus hebt op zijn verjaardag? Normaal heb ik alles al een maand van te voren in huis.

5 maart was het dus zover. Thomas was jarig….. Slingers, taart, gezang en natuurlijk cadeautjes. In de middag zijn we lekker het dorpje ingegaan en hebben heerlijk ijs gegeten bij een echte Italiaan. ’s Avonds kregen we Chantal, Ronald en Iris op visite. De 99 Bottles crew kon het helaas niet halen. Zij zaten vast op St. Eustatius ivm de harde wind en hoge golven. De cadeaus die volgende week aankomen bewaar ik wel voor Jesper z’n verjaardag en de oversteek.

Chantal wist een paar leuke en grote supermarkten. Als vertrekker ben je constant bezig met het zoeken van supermarkten in een stad dus was ik blij dat ze voorstelde om met de auto naar een supermarkt te gaan waar ze veel Jumbo artikelen in de schappen hebben. Ik ging helemaal uit mijn dak. Jumbo koeken, Jumbo chocola, Jumbo snoepjes, Jumbo borrelnootjes…… Ja, ze hadden zelf Jumbo en Ruijter hagelslag. Met een kar vol Jumbo en andere Nederlandse producten (o.a.krentenbollen) verliet ik met een gelukkig gevoel de winkel. Wat zouden de mannen blij zijn met deze tassen met boodschappen. Waar een mens al niet blij van kan worden.

In het weekend zouden Chantal, Ronald en Iris ons op halen om naar Sun Set Beach te gaan. Het beroemde strand waar de vliegtuigen heel laag over het strand landen en opstijgen. Het is de nummer 1 attractie van St. Maarten. Op zondag zou daar de boeing 747 van de KLM landen. Dus om 13.00 uur stonden wij met heel veel andere toeristen op het strand te wachten op de KLM. We konden al wat oefenen qua foto’s nemen want de ene kist na de ander kwam binnen.

Rond half 2 zag je de lichten van de KLM in de lucht. Nog even en hij was boven ons. Met de camera’s en de Go Pro in onze handen stond wij gereed. Daar kwam hij, onwijs laag over ons heen, je kon hem bijna aanraken, ongelofelijk.

Het gebulder van de motoren kon je voelen door je lichaam en nadat hij geland was rook je zelf het rubber. Wat was dat ontzettend gaaf.

Wat ook heel erg leuk was om te zien waren vertrekkende vliegtuigen. Je kunt aan het hek hangen en je voeten komen los als het vliegtuig gas geeft. Thomas wilde dat ook doen maar dat vonden wij toch net iets te gevaarlijk. Er wordt soms zoveel gas gegeven dat mensen compleet het strand worden afgeblazen, zo de zee in……

Nadat het rustiger werd qua landingen zijn we naar het appartement gegaan van Chantal, Ronald en Iris en hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen terwijl de kinderen lekker aan het zwemmen waren. Martijn en Harriëtte met hun kinderen, Paul en Thomas, woonden daar ook en zij kwamen er gezellig bij zitten.

’s Avonds had Chantal voor ons allen nog heerlijk gekookt.

Op 9 maart zijn we binnen in de Lagune gaan liggen want morgen vliegen we naar de Dominicaanse Republiek.

Ja, jullie lezen het goed, we spelen vals want we gaan namelijk naar mijn ouders vliegen ipv varen.

We zaten een beetje te plannen en kwamen in Dominica erachter dat we eigenlijk niet zoveel tijd meer hadden. We zouden ons moeten haasten om naar mijn ouders te gaan en zouden dan veel mooie eilanden moeten overslaan. Na heel wat speurwerk op internet kwamen we erachter dat er ook vluchten vanaf St. Maarten naar het zuiden van de Dominicaanse Republiek gingen.

De keuze was toen snel gemaakt. We zouden tijdens de Regatta in St. Maarten zijn en daarna lekker 10 dagen naar mijn ouders gaan in de Dominicaanse Republiek.

Een vakantie in een vakantie.

Nieuwe Nederlandse boten met kinderen!!!

Pap, mam, ik neem even de bijboot hoor. Ik ga even naar Luna en Nika. We gaan daar lekker zwemmen…….

Yep, ik weet al hoe het gaat als Thomas 18 jaar is en zijn rijbewijs heeft.

We liggen inmiddels in Dominica. We varen al bijna 2 weken op met Tinkerbel, Pacific en Lazuli.

Op Martinique kwamen we deze groep reizigers tegen.

Net voor de baai van Le Marin (Martinique) was Eric in de kaartplotter aan het kijken of er andere Nederlandse boten lagen en stuitte opeens op Tinkerbel en Pacific. We zagen de boten liggen maar helaas was er niemand aan boord. Opeens hoorden we geroep en geschreeuw vanaf een catamaran, de Belgische Lazuli en voordat we er erg in hadden lag Jesper al in het water samen met de kinderen van Tinkerbel en Pacific. Ja, hier hadden onze jongens op gewacht…… Luna (van de Tinkerbel) sprong zelfs met kleren en al het water in. Ze wilde niets missen.

Met Ankie (van de Tinkerbel) had ik al contact gehad via What’s App maar we hadden elkaar nog niet ontmoet. We hebben namelijk al een hele tijd geleden een groepswhatsapp aan gemaakt. De groep wordt steeds groter omdat we nog steeds nieuwe vertrekkers tegenkomen. 

We werden meteen uitgenodigd door Lien en Gi van Lazuli en nadat we ons anker hadden laten vallen, lag Jan (van de Tinkerbel) al met zijn bijboot naast onze boot om ons op te halen. Jee, wat een waanzinnig ontvangst.

En wat hadden de jongens een plezier met zoveel kinderen. Ja, want op de Pacific reizen ook 2 kinderen.

De baai van Le Marin is prachtig. De haven is groot en je kunt hier diesel, benzine en water tanken. In de baai liggen heel veel boten voor anker maar iedereen heeft de ruimte. Je kunt gebruik maken van moorings of je eigen anker.

Wat ons wel opviel was dat er langs de mangrove kant veel boten lagen waarvan de eigenaren al een tijdje niet meer aan boord zijn geweest. Het lijkt wel alsof de eigenaren na de oversteek zo van boord zijn gelopen en hun boot daar hebben achter gelaten.

Jammer hoor, want menig boot zou na een kleine opknap beurt zo weer verder kunnen varen! Voor vertrekkers in spé die nog geen boot hebben en ook de oversteek niet zien zitten………..sla hier je slag.

In Le Marin zijn veel Chandlery’s of te wel watersportwinkels die heel veel spullen op voorraad hebben. Zelfs hele motoren staan hier te wachten op een nieuwe eigenaar. Ook hebben ze enorm veel reserve onderdelen, die de Nederlandse watersportwinkels over het algemeen niet op voorraad hebben. Op zich logisch omdat iedereen van te voren zijn spullen aankoopt maar hier tegen de eerste slijtages aanloopt.

Hier hebben we de verstagingen laten vernieuwen die tijdens de oversteek kapot waren gegaan. Ook hebben we hier de kettingschijf van de ankerlier vervangen die al een tijdje aan vervanging toe was. Met wat nieuwe olie erbij loopt de lier weer als een zonnetje.

Ook kun je hier bijzonder goed bevoorraden. In St. Vincent and the Granadines is alles best prijzig en niet alles is te koop. Hier in Le Marin zit een Leader Price en Carrefour. Brood, fruit, groente, kaas, blik, alles is hier te koop en het is niet al te duur. De Leader Price heeft zelfs een eigen dinghy steiger.

Carnaval wordt in het Caribisch gebied overal uitbundig gevierd. We hadden al gehoord dat Fort de France er al helemaal klaar voor was en besloten om die zaterdag samen met de andere boten daar heen te varen. Op deze vaart hadden we ook 2 gasten aan boord. Luna en Nika van Tinkerbel mochten met ons mee varen naar Fort de France en dat vonden de jongens super gezellig.

In de baai lieten we het anker vallen en om 16 uur liepen wij over de boulevard. Er reden praalwagens met mooi verkleden dames en er was volop muziek. Super gezellig. Na afloop hebben we bij verschillende tentjes eten besteld en op het grasveld op zitten eten. De kids konden daar ook nog even lekker uitrazen.

De volgende dag werd de optocht nog eens dunnetjes over gedaan want zoals later bleek, hier vieren ze het 4 dagen lang met elke dag een optocht met flink harde muziek. Het hele weekend werd er dus gefeest.

Op maandagochtend zijn we naar de kant gegaan, Eric ging met Thomas uitklaren en ik ging met Jesper naar de supermarkt (ook een Leader Price) om nog wat verse dingen te kopen. We wilden die dag verder naar het volgende eiland, Dominica.

Het uitklaren kon je in een watersport winkel zelf doen via een computer. Hoe makkelijk is dat…. Niets geen ingewikkeld papierwerk gewoon wat gegevens invullen, zo kan het dus ook. Helaas was de computer niet erg snel en stond er een rij met bekende vertrekkers. Ja, ook Tinkerbel, Lazuli en Pacific gingen naar Dominica en zo vaarden we rond een uur of 10 met 4 boten richting Roseau.

Tijdens de vaart zwom er weer een hele groep dolfijnen rond onze boot. Ze bleven maar mee zwemmen. Soms kwamen ze ook even een kijkje nemen. Ze kijken je dan ook echt aan. Heel bijzonder.

Het zeilen hier tussen de eilanden is best lastig. Zo heb je 5 knopen wind en zo weer 35 knopen….. Ook de richting is variabel. Zo zagen we ineens dat Pacific, die ver voor ons lag opeens de hele andere kant opging. We dachten eerst dat ze weer terug gingen maar een paar mijl verder hadden wij hetzelfde probleem. De wind kwam ineens van de hele andere kant. Echt heel bizar.

Tegen schemering kwamen we aan in de baai bij Roseau waar we ons anker lieten vallen in 12 meter diep helder blauw water.

Lazuli nodigden de boten uit voor een borrel en zo zaten we dus met z’n 16-en op de catamaran van Lien, Gi en Natan plannen te maken om met zijn allen naar de watervallen en het regenwoud te gaan.

De natuur in Dominica is geweldig. We hadden met zijn allen busjes met chauffeur gehuurd die ons de mooie plekjes van het eiland zou laten zien. Er lag op deze dag ook een cruise schip in de haven dus werden we erop gewezen om niet de Trafalgar waterval te bezoeken omdat het daar wel eens erg druk zou zijn. Onze chauffeur wist wel een andere mooie waterval en zo begonnen we aan een mooie wandeling door het regenwoud naar de Middleham waterval.

 

Het was een wandeling van ongeveer 45 minuten en ging bergop- en afwaarts. We zagen bomen met hele dikke wortels, lianen en nog veel meer…… Bij de watervallen moesten we nog een behoorlijk stuk afdalen via de rotsen maar eenmaal beneden kwam de badkleding tevoorschijn en namen we een duik in het zeer frisse water. Voor de waaghalzen was er nog een stukje rots waar je vanaf kon springen. Thomas en Jesper vonden dat fantastisch dus klommen ze via een soort grot naar boven en sprongen van de rots in het water. Ik doe het ze niet na!!!!!

Nadat het water ons flink had doen afkoelen vonden we het tijd worden voor de 2^de bezienswaardigheid. Helaas regende het op het moment dat we hier aankwamen. Thomas en ik hadden geen zin (Thomas had het nog behoorlijk koud van de vorige waterval) om daar te kijken dus besloten wij om in de bus te blijven zitten. Eric en Jesper gingen met de andere mee.

Het bleek een kloof in een rots waar water in stond. Je kon hier tussen de rotsen door zwemmen richting een kleine waterval.

Bij de 3^de waterval zijn we eerst wat gaan eten, iets wat niet erg makkelijk was met zo’n grote groep. Ze hadden nog maar 2 borden met een volledig menu en nog een stuk of wat eiersandwiches. De ene helft van de groep ging dus maar naar een restaurant wat boven lag en de andere helft ging voor de eiersandwich. Het duurde even voor dat het eten klaar was maar de sandwich smaakte erg lekker.

Nu er weer energie in zat gingen we naar de 3^de waterval die uit 2 watervallen bleek te bestaan. De ene waterval werd verwarmd door een ondergrondse vulkaan waardoor er warmwaterbaden ontstaan waren.

Hup, kleding ging weer uit, zwemkleding ging weer aan en zo zaten we opeens in een bad met water die een temperatuur had van ongeveer 39 graden Celcius. Zo zit je in een super frisse waterval te zwemmen en zo zit je te genieten van een heerlijk bad dat op een natuurlijke manier verwarmd wordt, super om zo de dag af te sluiten.

Rond een uur of 18.00 werden we weer bij het hotel afgezet waar onze dinghy’s lagen. We vonden het echter nog te vroeg om naar onze boten te gaan dus besloten we om te eten in het hotel. Na een iets wat chaotische bestelling zaten we na 45 minuten heerlijk te genieten van onze hamburgers, friet en salades.

Hier in Dominica ontstond bij ons het idee om niet per boot naar mijn ouders te gaan maar met het vliegtuig. Het zou ons minder stress geven en we zouden meer tijd overhouden om de eilanden op de Britisch Virgin Islands te bezoeken.

Ja, want de tijd gaat super snel en half april staat alweer de reis gepland richting Bermuda.

Eric en ik zijn dus gaan Googlen voor tickets en die hadden we snel gevonden. Wij zouden eerst via Guadeloupe vertrekken maar mijn moeder kwam nog met een andere vliegtuigmaatschappij, Insel Air. Zij vliegen vanaf St. Maarten naar Santo Domingo.

Dat kwam helemaal goed uit want dan zouden we de Heineken Regatta op St. Maarten ook nog mee maken.

We hebben dus nu tickets naar de Dominicaanse Republiek geboekt en vliegen in maart voor 10 dagen naar mijn ouders.

De boot laten we achter op een goed plekje in de Lagune. Hoe kan de reis er opeens weer heel anders uit zien!!!!!

Hoe gezellig het ook was met Tinkerbel, Lazuli en Pacific, de tijd om afscheid te nemen was weer aangebroken. Wij zouden naar het noorden varen terwijl de rest naar het zuiden zou gaan. Het blijft een pijn-in-je-buik-gevoel als je je nieuwe vrienden weer omhelst en weet dat je ze niet meer gaat zien. Twee weken zijn we bij elkaar gebleven met 4 boten en nu gaat iedereen weer zijn eigen gang. Het blijft een vreemde wereld….. We hebben met zijn allen afscheid genomen op de Tinkerbel. De meiden, Luna en Nika hadden nog een heel mooi afscheidscadeau gemaakt voor alle kinderen en na de afscheidsknuffel zocht iedereen zijn boot weer op. Bij het ophalen van ons anker zat er een visserslijn met een tonnetje aan. Shoot, hoe krijgen we die er nu weer vanaf. Gelukkig zaten Lien en Gi nog in hun bijboot en zij hebben ons een handje geholpen.

Onze volgende bestemming was Portsmouth, een plaatsje in het noorden van Dominica waar we 2 nachten voor anker hebben gelegen voordat we naar St. Maarten zouden varen.