Canarische eilanden naar Kaap Verdië 5

Zaterdag 29-11-2014

Wind NW/N 10-15 kts. Golven (oceaan deining) +/- 3 mtr. Zonnig met af en toe een bui
Nog 176 NM te gaan.








Het is verleideliijk om rechtstreeks naar Mindelo te varen maar we weten dat de wind gaat draaien naar het NO en we dan voor de wind varen. Als we nu iets westelijker aanhouden kunnen we later ruime wind varen en uiteindelijk misschien zelfs sneller arriveren. Tja....dat zijn een beetje de zaken waar je mee bezig bent tijdens zo'n zeiltocht.
Net weer even beet gehad maar de vis weer verloren. Nu niet eens gezien wat eraan zat. Maar....eens zal het lukken.

Positie 1515Z N19 16,2 W023 12,4

Canarische eilanden naar Kaap Verdië 4

Vrijdag 28 november

We zien een schip heel ver weg. Het blijkt de Castelo te zijn, een zeiljacht van 123 ft van de Spaanse marine. Wauw, dit is weer de eerste boot die we zien sinds de eerste dag. Op onze eerste dag vertrok ook de ARC vanaf Gran Canaria en daar hadden we af en toe best last van. Nooit gedacht dat je midden op de oceaan zou moeten uitwijken voor zoveel zeiljachten.

We zijn over de helft. De wind zet de zeilen lekker bol. We hebben nu 2 keer de moter aan gehad maar dat was om de accu's weer op te laden. Vannacht was de wind even onder de 7 knopen en heb ik toch maar even de motor aan gedaan maar dat was maar voor een half uurtje.






Gisteren hadden we beet!!! Een dorade. Menno, nog bedankt voor het inktvisje. Daarmee hebben we hem gevangen, top. Helaas verloren we hem bij het omhoog halen. We moeten nog even een manier zien te verzinnen om de vis aan boord te krijgen.
Dus hadden we gisteren nasi met kip en kroepoek.

Jesper is nu weer aan het vissen maar ik hoop dat ze even niet bijten. Ik heb namelijk beloofd om vanavond pannenkoeken te bakken. Pannenkoeken met vis is volgens mij geen lekkere combinatie.....

De jongens doen het goed. Jesper zei vanmorgen dat hij al lekker is ingeslingerd. De eerste 2 dagen hadden we allemaal last van de rare golven (oceaan deining met daarop nog meer golven).Nu hebben we onze draai gevonden en zijn sinds gisteren weer met school begonnen.











Behalve de captain, hij heeft nog dagelijks last van katterigheid. Nou ja, hij heeft nog 3 dagen de tijd om in geslingerd te raken.




















13.00Z positie: N21 13,0 W021 34,2

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië 3

Donderdag 27 november. Niet veel nieuws te melden. Alles gaat goed. We merken wel dat we af en toe nog wat katterig zijn wat toch na 3 dagen wel over moet zijn zou je zeggen.


Gisteren een walvis naast de boot gehad op nog geen 10 meter.We stonden gelijk klaar met camera en "walvissen herkennings- kaart" maar hij kwam maar 1 keer boven helaas dus we hebben niet goed kunnen zien was voor walvis het was.

Het weer valt ons wat tegen. 's Nachts is het zelfs gewoon koud te noemen en houden we de wacht met lange broek en fleece jack aan. Dat verwacht je toch niet op deze breedte. Snel afzakken naar het zuiden dus :-)

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië 2

Woensdag 26 november. We zijn alweer bijna 2 etmalen onderweg. We raken al een beetje ingeslingerd. De golven zijn wat minder hoog en de zon laat zich zelfs af en toe zien. Maandag en dinsdag was nog even slecht vanwege een staartje van een lagedruk gebied die ons het hele weekend op La Gomera heeft lastig gevallen. De wind is nu rond de 15 knopen en golven van 1,5 tot 2 mtr. Goed te doen dus. Over een paar dagen ontstaat er weer een depressie boven de can.eilanden en daar krijgen wij misschien ook nog iets van mee. We moeten dus zorgen dat we snel wat zuidelijker komen. Niets extreems maar beter zeilen met wind van 15 tot 20 kts met golven van 2 mtr. dan met 25 tot 30 kts. wind met golven van 3 tot 4 mtr. De planning is nog steeds dat we maandag 1 december zullen arriveren in Mindelo. We gebruiken een programma die de optimale route berekent ahv de zeileigenschappen van de boot (dmv het polairdiagram) in combinatie met het weer (gribfiles). Voor de zeilers het welbekende qtVlm.
We werken er nog maar net mee en hebben het polairdiagram nog niet helemaal optimaal ingesteld waardoor in de planning de bootsnelheid iets hoger uitkomt dan de werkelijkheid. Mede oorzaak is ook dat we nogal luie zeilers zijn die niet elke paar minuten de zeilstand checken.....zeker niet tijdens een lange oversteek.

Al met al vermaken we ons wel. Al blijft het toch een feit dat we het arriveren met de boot op onbekende bestemmingen leuker vinden dan het zeilen zelf.

Pos. 1130Z N24 20.9 W018 27.0

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië

We zijn begonnen aan de Atlantische oversteek.....althans....aan de eerste etappe. We zijn gisteren 24-11 vertrokken van La Gomera. Uitgezwaaid en getoeterd door alle aanwezige neNederlandseoten. Jammer dat we afscheid moesten nemen van een aantal boten. De kans dat we elkaar tijdens deze reis nog zien is niet erg groot en bij sommigen nihil. Ach...Denise schreef het al in het vorige blog....dat hoort bij het vertrekkersleven.




Frieda en Leon (van de Puff), wij willen jullie heel erg bedanken voor de lekkere dingen die jullie ons als cadeau mee hebben gegeven. We vonden het erg leuk en ik hoop jullie snel weer te zien aan de overkant.














Wat ook bij het vertrekkersleven hoort maar wat mij toch steeds meer tegen staat, is het gebrek aan comfort tijdens het oceaanzeilen, hoofdzakelijk veroorzaakt door de golven. Het wordt misschien anders als we eenmaal passaatzeilen maar op dit moment is het slecht te noemen. De boot schommelt van links naar rechts waardoor je eigenlijk niets kunt doen dan een beetje de tijd uitzitten. Slapen lukt ook al niet goed wat toch niet bevordelijk is voor je humeur. Het is ook nooit goed hè. Eerst klagen over te weinig wind en nu over de golven. Ach je moet toch iets :-)
Nog maar 6 dagen naar Mindelo

positie 1015 Z N26 22.8 W017 36.5

Afscheid nemen

Ik heb een hekel aan afscheid nemen. Helaas blijft het afscheid nemen maar komen!!!!

We staan op het punt om naar de Kaap Verdië te varen vanaf La Gomera. Vorige week wilden we samen met White Witch daarheen varen maar Eric had last van zijn rug (zelfde pijn als een paar jaar geleden toen hij een hernia had) dus besloten we dat het beter was om in de haven te blijven totdat de rugpijn van Eric over zou zijn. De overtocht is toch 800 mijl (ongeveer 7 dagen).

Hebben dus ‘tijdelijk’ afscheid genomen van de bemanning van White Witch.

Afgelopen vrijdag wilden we op het strand barbecueën met andere Nederlandse vertrekkers maar helaas was het weer niet zo goed. Ja, jullie lezen het goed….. het is hier winter aan het worden en dat merken we.

Als alternatief zijn we naar de pizzeria gegaan met de bemanning van Wind Over Sea, Puff, Ojala, TiSento en Wilderman. Natuurlijk spraken we over de lange reizen die ons nu staan te wachten.

Maar zoals gewoonlijk dwaal ik af want ik had het over het afscheid nemen…..

Gisteren hebben alle Nederlandse vertrekkers op de steiger afscheid genomen van TiSento. Al blazend op onze misthoorns vaarden zij de haven uit en schreeuwden we hen nogmaals een hele goede vaart toe. Zij zullen over ongeveer 6 dagen aankomen in Mindelo (Kaap Verdië).

Morgen zijn wij aan de beurt. Wij vertrekken ook naar Mindelo. Dus weer afscheid nemen van de andere vertrekkers. De meeste zullen we waarschijnlijk niet meer tegenkomen. Zij vertrekken vanaf hier naar het Caribisch gebied en gaan hun droom eilanden bezoeken. Natuurlijk zullen we elkaar volgen via het blog en op onze groeps What’s App maar het blijft toch vreemd om elkaar niet meer te zien in een haven.

Er zijn nog vertrekkers die ‘achter’ ons liggen. De Verleiding, Antares, Win2Win en Batjar liggen in Arrecife (Lanzarote). Wegens kluswerkzaamheden, ziekenhuisbezoek in Nederland en het weer konden zij niet verder. Ik hoop dat we ze nog zien.

Dan nog Tofino, zij liggen op Tenerife (San Miguel) en blijven daar nog een tijdje liggen. Van hen hebben wij afscheid genomen toen wij in dezelfde haven in San Miguel lagen.

Dus afscheid genomen van vele vertrekkers, hopen dat we vele van hen nog zullen zien op de Kaap Verdië of aan de overkant…. Wie zal het zeggen. Het blijft een rare wereld, de vertrekkerswereld!!!!

Maar een ding is zeker….. ik heb een hekel aan afscheid nemen.

La Gomera

Ik stap uit de bus in het dorpje Lomo del Balo. Wat een rit, ik ben blij dat ik op straat sta. Helaas dacht ik ook meteen  “ik moet ook weer terug met die bus”.

We zijn net twee dagen in La Gomera en zijn met de bemanning van White Witch met de bus naar Valle Gran Rey gereden om daar lekker in de bergen te gaan wandelen.

In de ochtend hebben Aranka en ik de kinderen nog lesgegeven en om 12 uur nemen we de bus op het station van San Sebastian.

Aranka en haar gezin zijn hier al ruim een week en hadden al een paar keer de bus genomen om het eiland te verkennen. Zij had al verteld dat er 2 verschillende soorten wegen waren door de bergen.

De gele wegen, die breed genoeg was voor 2 auto’s en de grijze wegen, breed genoeg voor anderhalve auto!!!!

De gele wegen liepen vaak over naar grijze. Yep jullie voelen hem al aankomen……

Gelukkig kennen de buschauffeurs elke bocht in de bergen dus dat gaf een fijn gevoel alleen ze reden alsof ze op de autobaan reden, dus reden met 70 kilometer per uur de berg op en af!!!!

Af en toe doe ik mijn ogen toch even open om te genieten van de prachtige omgeving. Wat is het hier groen. Ik voel me ontspannen als we door een soort van bos rijden met links en rechts dicht bij elkaar staande bomen.

Toch sluit ik mijn ogen achter mijn zonnebril weer als we dat gebied weer uitrijden. Pfff, wat duurt zo’n rit toch lang.

Ma, ik weet nu wat jij altijd hebt gevoeld als we op wintersport naar Frankrijk gingen en door de bergen reden. Alleen waren die wegen in mijn belevenis breed genoeg en waren de afgronden minder stijl.

Ook moest de buschauffeur af en toe flink op zijn rem trappen omdat er een andere bus of vrachtwagen ons tegemoet kwam. De gele wegen hielden al vrij snel op en gingen dus over in de grijze wegen. Gelukkig was de tegenpartij zo vriendelijk om een stuk achteruit te gaan.

Ruim een uur later waren we in Lomo del Balo en nuttigden we eerst een broodje voordat we begonnen aan onze bergtocht. Mijn angstzweet was langzaam aan het opdrogen en ik kreeg weer oog voor de omgeving.

Het is echt prachtig hier en gelukkig kon ik me tijdens het wandelen heerlijk ontspannen en dacht ik niet meer aan de terugreis met de bus die ik straks weer voor de boeg zou hebben.

Roelof en Eric liepen voorop en Aranka en ik liepen achteraan. Tussen ons liepen de kinderen en zochten stokken en andere onbruikbare dingen voor op een boot. Ze hadden de grootste lol met elkaar.

Tijdens één van de pauzes bij een klein kerkje met een pleintje kwam ik achter een kant van Eric die ik nog nooit eerder had gezien…. Wat bleek, Eric wilde vroeger bij het circus en had als kind uren geoefend.

Natuurlijk wilden de kinderen het ook proberen en zie hier Thomas........
Hij heeft het talent van zijn vader.

Rond half 5 liepen we het dorpje Vueltas binnen in de Valle Gran Rey. Aan het water bij een kleine vissershaven hebben we wat gedronken en begonnen mijn gedachten alvast het ritje met de bus terug naar de boot te maken. Helaas zijn mijn nagelriemen altijd de klos als ik zenuwachtig ben dus zat ik flink te kauwen terwijl ik daar zelf geen erg in heb.

Ik dacht dat we het grootste gedeelte nog met daglicht zouden rijden maar helaas. Om 18 uur vertrok de bus uit het dorpje en een kwartier later was het donker. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik prettiger vind, rijden met daglicht en uitzicht op de steile afgronden of rijden in het donker en niet weten wat er naast je zit….. Helaas kon ik nu mijn ogen niet sluiten want ik had geen zonnebril op maar ik kan jullie wel melden dat op de hoofdsteun van mijn voorganger 147 kleine s-jes zaten en ik heb echt niet verkeerd geteld want na 9 keer kwam ik steeds weer uit op 147 s-jes!!!!

Gelukkig kwam er om 19.15 uur een eind aan mijn leiden en stapte ik uit op het busstation in San Sebastian. Zelfs Eric gaf toe dat hij de afgronden ook best wel stijl vond.

Ik vind het een erg mooi eiland maar ik weet niet of ik nog een keer met de bus over dit eiland ga rijden……




11 november was het Sint Maarten en natuurlijk moet dat ook gevierd worden. We hebben zelf lampions gemaakt en zijn langs de Nederlandse boten gegaan samen met Wouter en Myrthe van White Witch.

En daarna komt natuurlijk sinterklaas. We hebben geprobeerd de intocht via internet te bekijken maar de verbinding was helaas te slecht. We hebben dus maar een sinterklaas film van vorig jaar bekeken met eigengemaakte pepernoten en chocomel.

En natuurlijk werd er bij de kachel de schoenen gezet.....

Het fit blijven aan boord is wel eens een probleem. Natuurlijk kun je gaan hardlopen of wandelen wanneer je in een haven ligt. Zwemmen is natuurlijk ook een optie af en toe. Wat je veel in de havensteden en dorpjes vindt zijn fitness apparaten die voor algemeen gebruik zijn. Dat zie je eigenlijk nergens in Nederland wat natuurlijk te maken heeft met het verschil in klimaat.

We maken af en toe gebruik van deze apparaten om de starre spieren weer wat los te maken ;-).