Chefchaouen

‘Er ligt hier, ongeveer 400 km vandaan, een heel mooi blauw dorpje’ zei Marjolein. Ze had gelezen over Chefchaouen.

We waren, bij ons aan boord, aan het borrelen in de haven van Rabat. ‘Misschien kunnen we wel een auto huren voor een paar dagen en een hotelovernachting’.  Ja, een ding stond vast, we wilden iets van Marokko zien en hoe kun je dat beter doen dan per auto…..

De volgende ochtend was het hotel in het blauwe dorpje geboekt en hadden Stephan en Eric de huurauto opgehaald. Er zat zelfs een tomtom in!!!!

Met z’n zessen gingen we op pad, richting Chefchaouen. Het ligt ongeveer 5 uur rijden ten noordoosten van Rabat.

De tocht erheen was al een hele belevenis. De wegen waren goed maar ze rijden hier soms echt als gekken……

Stephan nam het eerste gedeelte voor zijn rekening en Eric heeft ons door de bergen geloodst.

Onderweg zijn we een paar keer gestopt. Langs de kant had je allemaal winkeltjes waar ze typische Marokkaans aardewerk verkochten, wat we natuurlijk even van dichtbij wilden bekijken.

Bij een restaurantje waar het vlees buiten aan een spit hing hebben we iets gegeten.

Ook zijn we even gestopt bij een Medina (markt). Ze verkopen daar echt alles!!!!

Om 19.00 uur, net voor het donker, reden we het dorpje in. Het hotel had prachtige kamers met een Marokkaans tintje.

De volgende dag na het ontbijt zijn we lopend de heuvel achter het hotel op gelopen. Op de top stond een moskee en daar zouden we beslist heen moeten volgens de receptionist. Het uitzicht was magnifiek maar de moskee was helaas gesloten.

De tocht naar beneden ging makkelijker dan omhoog en nadat we iets gedronken hadden op een terrasje zijn we het blauwe stadje in gedoken. We kregen verschillende verhalen te horen waarom de huizen blauw geschilderd waren. De één zei dat witte huizen pijn deed aan je ogen, de ander vertelde dat het een ode was aan de Joden die hier vroeger gewoond hadden. Helaas kon ik niets vinden op internet…. Maar het is heel apart als je door het dorpje loopt.

Thomas en Jesper wilden in de middag nog even zwemmen dus gingen Eric en Stephan met hen mee naar een hotel met zwembad en waar ze “heel toevallig” alcohol schonken!!!

Marjolein en ik wilden nog even shoppen dus doken wij het dorpje weer in. Tijdens het shoppen wilde Marjolein 6 schildpadden kopen die daar heel zielig in een bak zonder water in de zon lagen. Ze vertelde me, toen we op een terrasje zaten, dat ze Stephan al eens had verrast door met een lammetje thuis te komen. Ik kon Marjolein ervan overtuigen dat ze niet alle dieren kon redden want ze had haar zinnen alweer gezet op een aantal zwerfkatten die rond ons tafeltje liepen te bedelen.

De volgende ochtend voordat we weer gingen rijden wilden Marjolein, de jongens en ik nog ansichtkaarten kopen.

De jongens wilden graag een kaartje sturen naar school. We hoefden nog maar 1 trap omhoog richting het hotel en toen zagen we haar staan….. een super mager, jong poesje.

Eigenlijk waren we alle 4 verkocht. Marjolein heeft meteen wat melk gekocht en toen duidelijk werd dat er niemand bij dit poesje hoorde heeft ze haar meegenomen en vroeg zich af hoe Stephan zou reageren op een extra passagier.

Stephan reageerde verrast maar was natuurlijk meteen verkocht ;-)

Op de terugweg zat Marjolein dus met een doos op schoot met het kleine, magere poesje erin….. de jongens vonden het prachtig en wilden er ook een meenemen…..

Pas in Mohammedia kreeg ze de naam Salé, net zoals de wijk in Rabat, waar de haven eigenlijk lag

In Rabat zijn we nog naar een medina (lokale markt) geweest. Deze lag achter een grote stadsmuur, in het oude gedeelte van de stad. Op de grond zagen we nog wat rode plekken. Dat was bloed afkomstig van het offerfeest. In heel Marokko zijn er 7,7 miljoen, ja jullie lezen het goed….. 7,7 miljoen, schapen geslacht op 5 oktober. Onder weg naar een grote supermarkt zagen we de huiden nog langs de weg liggen. Gelukkig hebben we niet zo veel mee gekregen van het offerfeest zelf. Wel zagen we de dagen ervoor iedereen met schapen lopen. In de kofferbak van een auto, aan een lijntje, op een brommer en in busjes…..

Marokko is een mooi land met van alles wat….. bergen, woestijn, strand en zee.

Wat jammer is dat veel vertrekkers er toch voor kiezen om na Portugal naar Madeira te varen en Marokko links laten liggen. Stephan had daarom de Nederlandse ambassadeur van Marokko uitgenodigd met het idee om Marokko meer op de kaart te zetten bij zeilers.

Een paar dagen later stonden we dus met andere Nederlandse vertrekkers te borrelen op de steiger van Rabat met de ambassadeur.