zaterdag 21 februari 2015

Nieuwe Nederlandse boten met kinderen!!!


Pap, mam, ik neem even de bijboot hoor. Ik ga even naar Luna en Nika. We gaan daar lekker zwemmen…….
Yep, ik weet al hoe het gaat als Thomas 18 jaar is en zijn rijbewijs heeft.


We liggen inmiddels in Dominica. We varen al bijna 2 weken op met Tinkerbel, Pacific en Lazuli.
Op Martinique kwamen we deze groep reizigers tegen.
Net voor de baai van Le Marin (Martinique) was Eric in de kaartplotter aan het kijken of er andere Nederlandse boten lagen en stuitte opeens op Tinkerbel en Pacific. We zagen de boten liggen maar helaas was er niemand aan boord. Opeens hoorden we geroep en geschreeuw vanaf een catamaran, de Belgische Lazuli en voordat we er erg in hadden lag Jesper al in het water samen met de kinderen van Tinkerbel en Pacific. Ja, hier hadden onze jongens op gewacht…… Luna (van de Tinkerbel) sprong zelfs met kleren en al het water in. Ze wilde niets missen.
Met Ankie (van de Tinkerbel) had ik al contact gehad via What’s App maar we hadden elkaar nog niet ontmoet. We hebben namelijk al een hele tijd geleden een groepswhatsapp aan gemaakt. De groep wordt steeds groter omdat we nog steeds nieuwe vertrekkers tegenkomen. 
We werden meteen uitgenodigd door Lien en Gi van Lazuli en nadat we ons anker hadden laten vallen, lag Jan (van de Tinkerbel) al met zijn bijboot naast onze boot om ons op te halen. Jee, wat een waanzinnig ontvangst.
En wat hadden de jongens een plezier met zoveel kinderen. Ja, want op de Pacific reizen ook 2 kinderen.

De baai van Le Marin is prachtig. De haven is groot en je kunt hier diesel, benzine en water tanken. In de baai liggen heel veel boten voor anker maar iedereen heeft de ruimte. Je kunt gebruik maken van moorings of je eigen anker.
Wat ons wel opviel was dat er langs de mangrove kant veel boten lagen waarvan de eigenaren al een tijdje niet meer aan boord zijn geweest. Het lijkt wel alsof de eigenaren na de oversteek zo van boord zijn gelopen en hun boot daar hebben achter gelaten.
Jammer hoor, want menig boot zou na een kleine opknap beurt zo weer verder kunnen varen! Voor vertrekkers in spé die nog geen boot hebben en ook de oversteek niet zien zitten………..sla hier je slag.





















In Le Marin zijn veel Chandlery’s of te wel watersportwinkels die heel veel spullen op voorraad hebben. Zelfs hele motoren staan hier te wachten op een nieuwe eigenaar. Ook hebben ze enorm veel reserve onderdelen, die de Nederlandse watersportwinkels over het algemeen niet op voorraad hebben. Op zich logisch omdat iedereen van te voren zijn spullen aankoopt maar hier tegen de eerste slijtages aanloopt.
Hier hebben we de verstagingen laten vernieuwen die tijdens de oversteek kapot waren gegaan. Ook hebben we hier de kettingschijf van de ankerlier vervangen die al een tijdje aan vervanging toe was. Met wat nieuwe olie erbij loopt de lier weer als een zonnetje.
Ook kun je hier bijzonder goed bevoorraden. In St. Vincent and the Granadines is alles best prijzig en niet alles is te koop. Hier in Le Marin zit een Leader Price en Carrefour. Brood, fruit, groente, kaas, blik, alles is hier te koop en het is niet al te duur. De Leader Price heeft zelfs een eigen dinghy steiger.


Carnaval wordt in het Caribisch gebied overal uitbundig gevierd. We hadden al gehoord dat Fort de France er al helemaal klaar voor was en besloten om die zaterdag samen met de andere boten daar heen te varen. Op deze vaart hadden we ook 2 gasten aan boord. Luna en Nika van Tinkerbel mochten met ons mee varen naar Fort de France en dat vonden de jongens super gezellig.
In de baai lieten we het anker vallen en om 16 uur liepen wij over de boulevard. Er reden praalwagens met mooi verkleden dames en er was volop muziek. Super gezellig. Na afloop hebben we bij verschillende tentjes eten besteld en op het grasveld op zitten eten. De kids konden daar ook nog even lekker uitrazen.










De volgende dag werd de optocht nog eens dunnetjes over gedaan want zoals later bleek, hier vieren ze het 4 dagen lang met elke dag een optocht met flink harde muziek. Het hele weekend werd er dus gefeest.
Op maandagochtend zijn we naar de kant gegaan, Eric ging met Thomas uitklaren en ik ging met Jesper naar de supermarkt (ook een Leader Price) om nog wat verse dingen te kopen. We wilden die dag verder naar het volgende eiland, Dominica.











Het uitklaren kon je in een watersport winkel zelf doen via een computer. Hoe makkelijk is dat…. Niets geen ingewikkeld papierwerk gewoon wat gegevens invullen, zo kan het dus ook. Helaas was de computer niet erg snel en stond er een rij met bekende vertrekkers. Ja, ook Tinkerbel, Lazuli en Pacific gingen naar Dominica en zo vaarden we rond een uur of 10 met 4 boten richting Roseau.
























Tijdens de vaart zwom er weer een hele groep dolfijnen rond onze boot. Ze bleven maar mee zwemmen. Soms kwamen ze ook even een kijkje nemen. Ze kijken je dan ook echt aan. Heel bijzonder.












Het zeilen hier tussen de eilanden is best lastig. Zo heb je 5 knopen wind en zo weer 35 knopen….. Ook de richting is variabel. Zo zagen we ineens dat Pacific, die ver voor ons lag opeens de hele andere kant opging. We dachten eerst dat ze weer terug gingen maar een paar mijl verder hadden wij hetzelfde probleem. De wind kwam ineens van de hele andere kant. Echt heel bizar.
Tegen schemering kwamen we aan in de baai bij Roseau waar we ons anker lieten vallen in 12 meter diep helder blauw water.
Lazuli nodigden de boten uit voor een borrel en zo zaten we dus met z’n 16-en op de catamaran van Lien, Gi en Natan plannen te maken om met zijn allen naar de watervallen en het regenwoud te gaan.


De natuur in Dominica is geweldig. We hadden met zijn allen busjes met chauffeur gehuurd die ons de mooie plekjes van het eiland zou laten zien. Er lag op deze dag ook een cruise schip in de haven dus werden we erop gewezen om niet de Trafalgar waterval te bezoeken omdat het daar wel eens erg druk zou zijn. Onze chauffeur wist wel een andere mooie waterval en zo begonnen we aan een mooie wandeling door het regenwoud naar de Middleham waterval.




 

Het was een wandeling van ongeveer 45 minuten en ging bergop- en afwaarts. We zagen bomen met hele dikke wortels, lianen en nog veel meer…… Bij de watervallen moesten we nog een behoorlijk stuk afdalen via de rotsen maar eenmaal beneden kwam de badkleding tevoorschijn en namen we een duik in het zeer frisse water. Voor de waaghalzen was er nog een stukje rots waar je vanaf kon springen. Thomas en Jesper vonden dat fantastisch dus klommen ze via een soort grot naar boven en sprongen van de rots in het water. Ik doe het ze niet na!!!!!

Nadat het water ons flink had doen afkoelen vonden we het tijd worden voor de 2de bezienswaardigheid. Helaas regende het op het moment dat we hier aankwamen. Thomas en ik hadden geen zin (Thomas had het nog behoorlijk koud van de vorige waterval) om daar te kijken dus besloten wij om in de bus te blijven zitten. Eric en Jesper gingen met de andere mee.
Het bleek een kloof in een rots waar water in stond. Je kon hier tussen de rotsen door zwemmen richting een kleine waterval.

Bij de 3de waterval zijn we eerst wat gaan eten, iets wat niet erg makkelijk was met zo’n grote groep. Ze hadden nog maar 2 borden met een volledig menu en nog een stuk of wat eiersandwiches. De ene helft van de groep ging dus maar naar een restaurant wat boven lag en de andere helft ging voor de eiersandwich. Het duurde even voor dat het eten klaar was maar de sandwich smaakte erg lekker.
Nu er weer energie in zat gingen we naar de 3de waterval die uit 2 watervallen bleek te bestaan. De ene waterval werd verwarmd door een ondergrondse vulkaan waardoor er warmwaterbaden ontstaan waren.
Hup, kleding ging weer uit, zwemkleding ging weer aan en zo zaten we opeens in een bad met water die een temperatuur had van ongeveer 39 graden Celcius. Zo zit je in een super frisse waterval te zwemmen en zo zit je te genieten van een heerlijk bad dat op een natuurlijke manier verwarmd wordt, super om zo de dag af te sluiten.


Rond een uur of 18.00 werden we weer bij het hotel afgezet waar onze dinghy’s lagen. We vonden het echter nog te vroeg om naar onze boten te gaan dus besloten we om te eten in het hotel. Na een iets wat chaotische bestelling zaten we na 45 minuten heerlijk te genieten van onze hamburgers, friet en salades.

Hier in Dominica ontstond bij ons het idee om niet per boot naar mijn ouders te gaan maar met het vliegtuig. Het zou ons minder stress geven en we zouden meer tijd overhouden om de eilanden op de Britisch Virgin Islands te bezoeken.
Ja, want de tijd gaat super snel en half april staat alweer de reis gepland richting Bermuda.
Eric en ik zijn dus gaan Googlen voor tickets en die hadden we snel gevonden. Wij zouden eerst via Guadeloupe vertrekken maar mijn moeder kwam nog met een andere vliegtuigmaatschappij, Insel Air. Zij vliegen vanaf St. Maarten naar Santo Domingo.
Dat kwam helemaal goed uit want dan zouden we de Heineken Regatta op St. Maarten ook nog mee maken.
We hebben dus nu tickets naar de Dominicaanse Republiek geboekt en vliegen in maart voor 10 dagen naar mijn ouders.
De boot laten we achter op een goed plekje in de Lagune. Hoe kan de reis er opeens weer heel anders uit zien!!!!!

Hoe gezellig het ook was met Tinkerbel, Lazuli en Pacific, de tijd om afscheid te nemen was weer aangebroken. Wij zouden naar het noorden varen terwijl de rest naar het zuiden zou gaan. Het blijft een pijn-in-je-buik-gevoel als je je nieuwe vrienden weer omhelst en weet dat je ze niet meer gaat zien. Twee weken zijn we bij elkaar gebleven met 4 boten en nu gaat iedereen weer zijn eigen gang. Het blijft een vreemde wereld….. We hebben met zijn allen afscheid genomen op de Tinkerbel. De meiden, Luna en Nika hadden nog een heel mooi afscheidscadeau gemaakt voor alle kinderen en na de afscheidsknuffel zocht iedereen zijn boot weer op. Bij het ophalen van ons anker zat er een visserslijn met een tonnetje aan. Shoot, hoe krijgen we die er nu weer vanaf. Gelukkig zaten Lien en Gi nog in hun bijboot en zij hebben ons een handje geholpen.














Onze volgende bestemming was Portsmouth, een plaatsje in het noorden van Dominica waar we 2 nachten voor anker hebben gelegen voordat we naar St. Maarten zouden varen.


donderdag 12 februari 2015

Van eiland naar eiland......


Ja, ik weet het…. Het is al weer een hele tijd geleden dat we iets op het blog hebben geplaatst…..
’s Avonds in bed komen de zinnen op in mijn gedachten maar ik ben dan te moe om op te staan en om de computer op te starten. In de ochtend ben ik de mooie zinnen weer vergeten want dan ben ik druk bezig met ontbijt maken voor iedereen, les geven aan de kinderen, tijdens de pauze ben ik de werkjes aan het nakijken en/of geef ik aan Eric gereedschap aan als hij aan het klussen is Na de lunch gaan we vaak op pad om iets van het land te zien of liggen we met z’n allen in de zee tussen de schildpadden, roggen en de meest fel gekleurde vissen. ……. Oh ja, tussen door doe ik nog de handwas en boodschappen en in de avond treffen we vaak nog andere vertrekkers op een van de boten.
Pffff, als ik dit zo opschrijf dan snap ik waarom ik aan 24 uur te weinig heb!




We hebben alweer een paar heerlijke zeildagen gehad zonder dat er iets kapot is gegaan. Zo krijg ik er weer vertrouwen in.
Na Bequia zijn we richting het zuiden naar de Tobago Cays gevaren. Het eerste eiland was Canouan. We wilden daar eigenlijk maar 1 nachtje blijven ankeren maar we lagen zo lekker in deze baai en Stephan was jarig dus dat moest gevierd worden met een Piña colada. We lagen met onze boten voor een hotel dus nadat we taart hadden gegeten op de Batjar zijn we in onze bijboten gestapt en naar het strand gevaren. Daar hebben we heerlijke strandbedjes gehuurd en de hele dag lekker liggen luieren op het strand.
Als afsluiter van die avond hebben we nog pizza’s in het restaurant gegeten. Een hele geslaagde en relaxte dag.






















De volgende dag stonden de Tobago Cays op het programma.
We wisten dat daar scènes van Pirates of the Caribbean 1 & 2 waren opgenomen. De jongens hebben die dag tijdens de rit deel 1 en 2 van de film gekeken.




Hoe dichter we bij de Cays kwamen, hoe blauwer het water werd.
Maar toen we echt bij de eilanden kwamen was het alsof we in een sprookje beland waren. Wauw, wat is het water blauw daar…… gewoon echt super blauw. We hadden al plaatjes gezien op internet en in boeken but this was real......
Helaas waren we niet de enige. Er lagen nog zo’n 60 boten voor de eilandjes. Eric heeft de Volonté er netjes doorheen geloodst en net voorbij het derde eiland hebben we het anker laten vallen. 







Meteen zijn we in het bijbootje gestapt om naar het eerste eilandje te varen waar een schildpaddengebied was, dat eilandje heet Baradel. Door de golven was het water een beetje troebel geworden waardoor we maar een paar schildpadden zagen. Na de onderwaterwereld was Baradel zelf aan de beurt.
Op het eiland zagen we leguanen in alle kleuren, bruin, grijs, rood…. 










Ook hebben Eric en Thomas nog een landschildpad gezien. Helaas waren Marjolein, Stephan, Jesper en ik de andere kant opgelopen waardoor we deze beauty hebben gemist.







Daar we niet echt lekker rustig lagen door de golven besloten we om tussen de eilanden Petit Rameau en Petit Bateua te gaan ankeren. Op Petit Bateau zouden we die avond ook gaan barbecueën met z’n allen. 



Dat hadden we geregeld met ‘local vendors’. Deze jongens komen met hun boot langszij en verkopen souvenirs, fruit, vis en regelen dus barbecues. Om 17 uur werden we verwacht en konden we plaats nemen aan een van de vele lange tafels die daar stonden. Gelukkig was het super rustig dus konden we kiezen waar we ons wilden laten verwennen met kip, vis, rijst en fruit. Het was super geregeld allemaal en het eten was erg lekker.




























De volgende dag was het tijd voor Petit Tabac, het eiland waar Captain Sparrow (Johnny Depp) en Elisabeth Swan (Keira Knightley) werden achter gelaten. We haalden het anker op en vaarden langs de koraalriffen naar het laatste eilandje.
Voor Petit Tabac lieten we het anker weer zakken. Gelukkig lagen er maar een paar boten dus was het niet druk.
Helaas stond er bij het strand aan de voorkant waar wij met de boot voor anker lagen, een flinke branding.
Met de bijboot zijn we toen maar naar de achterkant van het eiland gevaren in de hoop dat het daar wel zou lukken. Gelukkig stond daar minder branding dus zijn we met de bijboot daar op het strand geland.
Op een paar Franse na hadden we het eiland voor ons zelf. Thomas en Jesper zochten de rum voorraad zoals in de film maar die hebben we niet gevonden……


















Vanaf de Tobago Cays zijn we via Mayreau, waar we een nachtje hebben gelegen, naar Union Island gevaren.De volgende dag om 7 uur in de ochtend, werden Eric en ik wakker van een bonkend geluid. Dit geluid hadden we nog niet eerder gehoord. Wat was dat? We keken elkaar aan en we sprongen uit bed….. We hadden via het roer contact met het koraalrif! Er was een flinke regenbui met wind en golven overgekomen en bij elk golfdal raakten we het koraalrif even. Eric startte de motor en ik haalde het anker op.



We besloten om iets verder het anker weer te laten zakken. Nadat we weer vast lagen is Eric meteen met zijn snorkelsetje in het water gedoken om te kijken of we schade hadden….. Gelukkig, we hadden niets, zelfs geen krassen in de verf.


Later die ochtend hebben we afscheid moeten nemen van Stephan en Marjolein. Zij zouden naar het zuiden afzakken, Trinidad en Tobago. Wij hebben daar helaas geen tijd voor omdat we naar het noorden willen naar mijn ouders op de Dominicaanse Republiek. Dus het zat er aan te komen dat onze wegen elkaar een keer zouden scheiden. We zullen hen erg missen, wat hebben wij het gezellig gehad en wat hebben we gelachen. Helaas zullen we hen nu pas weer in Nederland zien.

Maar niet te lang getreurd, want na een nachtje in Bequia te hebben gelegen zijn we verder gevaren naar Cumberland (St. Vincent). Daar lagen Leon en Frieda met de Puff. We hadden hen als laatste in Mindelo gezien en zij lagen een dag achter ons toen we de Atlantische oceaan overstaken. Hoe leuk is het niet om iedereen die we in Europa hebben ontmoet hier in het Caribisch gebied weer te zien! De Cobb bbq werd weer uit de bakskist gehaald en aangestoken op de Puff. Daar hebben we heerlijk gebarbecued en naar elkaars verhalen geluisterd.
De volgende dag moesten we alweer afscheid nemen. Ook hen zien we pas weer in Nederland omdat zij nog ruim 2 jaar zullen varen.


















Naast de baai van Cumberland ligt Wallilabou. In deze baai zijn er ook scènes opgenomen van de film Pirate of the Caribbean.
Thomas en Jesper herkenden meteen de rots waar de skeletten aan hingen toen we vlakbij de baai waren. We waren de baai nog niet in of er kwam al een ‘vendor’ aan die ons wel wilde helpen met de lijn. Het ankeren gaat hier, net zoals in Cumberland, iets anders dan we gewend zijn. Je gooit het anker uit met 50 meter ketting en met de spiegel naar de kant lig je met een lange lijn vast aan een palmboom. Nadat we vast lagen liet hij ons zien wat hij allemaal in zijn boot had, souvenirs, fruit en hij zou morgenochtend ook nog brood kunnen brengen als we dat zouden willen. Dat was dus afgesproken en Eric kocht ook nog wat fruit bij hem. Die middag zijn er wel 8 boten langs gekomen en bij elke boot hebben we wel een banaan, passievrucht, pompoen of armbandje gekocht. We hebben er dus heel wat vrienden bij gekregen hier in Wallilabou……

Wat ik al schreef zijn er hier in Wallilabou scènes opgenomen van Pirates of the Caribbean 1&2. Ik heb met een taxi chauffeur gesproken en hij vertelde dat ze hier 6 weken hebben gefilmd. Helaas is er door een orkaan in 2008 veel verwoest. De steiger waar Captain Sparrow, vanaf het kraaiennest van zijn zinkende schip, opstapt is niet meer te herkennen. Ook delen van de huisjes zijn niet meer herkenbaar. In een kleine ruimte die als museum fungeert hebben ze nog wel wat spullen tentoongesteld












































Thomas en Jesper waanden zich even als 2 piraten, of toch niet?!?!? 
Ik geloof dat de jongens de film (deel 1 & 2) wel 4 keer hebben gezien.....
Ze zijn helemaal fan van Captain Jack Sparrow.

















In Wallilabou moesten we uitklaren omdat we verder naar Martinique wilden varen. De taxi chauffeur waar ik eerder mee in gesprek was, ben helaas zijn naam vergeten, wilden ons wel naar immigration brengen voor een vriendelijke prijs. Ook wist hij een leuke kleine waterval waar de kinderen konden zwemmen. Immigration was nog niet open dus gingen we eerst naar de waterval. Daar gaf hij ons een vrucht die ik nog nooit eerder had gezien. Ook hier ben ik de naam van vergeten. Het smaakte naar appel en peer dus had Thomas een Nederlandse naam bedacht voor deze vrucht, namelijk de peppel.












Om 17 uur was het kantoor open dus toen de jongens klaar waren met omkleden reden we in een kwartiertje naar het politiebureau waar je kunt uitklaren. Dit ging redelijk snel. Op de terugreis reed er een Engels koppel mee die heen was gaan lopen. Dit bleek toch best ver te zijn dus vroegen ze of ze met ons mee mochten rijden. Op de terugweg naar de boot, stopte hij nog even bij zijn huis om 2 mango’s te halen voor Thomas en Jesper. Jammer dat we een dag later weer verder zouden gaan, hij had mooi onze gids kunnen zijn als we naar de vulkaan Soufriere zouden gaan maar helaas, de tijd vliegt voorbij en er zijn nog zoveel mooie eilanden hier in het Caribisch gebied…….