Ja, ik weet het…. Het is al weer een hele tijd geleden dat
we iets op het blog hebben geplaatst…..
’s Avonds in bed komen de zinnen op in mijn gedachten maar
ik ben dan te moe om op te staan en om de computer op te starten. In de ochtend
ben ik de mooie zinnen weer vergeten want dan ben ik druk bezig met ontbijt maken
voor iedereen, les geven aan de kinderen, tijdens de pauze ben ik de werkjes
aan het nakijken en/of geef ik aan Eric gereedschap aan als hij aan het klussen
is Na de lunch gaan we vaak op pad om iets van het land te zien of liggen we
met z’n allen in de zee tussen de schildpadden, roggen en de meest fel
gekleurde vissen. ……. Oh ja, tussen door doe ik nog de handwas en boodschappen
en in de avond treffen we vaak nog andere vertrekkers op een van de boten.
Pffff, als ik dit zo opschrijf dan snap ik waarom ik aan 24
uur te weinig heb!
We hebben alweer een paar heerlijke zeildagen gehad zonder
dat er iets kapot is gegaan. Zo krijg ik er weer vertrouwen in.
Na Bequia zijn we richting het zuiden naar de Tobago Cays
gevaren. Het eerste eiland was Canouan. We wilden daar eigenlijk maar 1 nachtje
blijven ankeren maar we lagen zo lekker in deze baai en Stephan was jarig dus
dat moest gevierd worden met een Piña colada. We lagen met onze boten voor een
hotel dus nadat we taart hadden gegeten op de Batjar zijn we in onze bijboten
gestapt en naar het strand gevaren. Daar hebben we heerlijke strandbedjes
gehuurd en de hele dag lekker liggen luieren op het strand.
Als afsluiter van die avond hebben we nog pizza’s in het
restaurant gegeten. Een hele geslaagde en relaxte dag.
De volgende dag stonden de Tobago Cays op het programma.
We wisten dat daar scènes van Pirates of the Caribbean 1
& 2 waren opgenomen. De jongens hebben die dag tijdens de rit deel 1 en 2
van de film gekeken.
Hoe dichter we bij de Cays kwamen, hoe blauwer het water werd.
Maar toen we echt bij de eilanden kwamen was het alsof we
in een sprookje beland waren. Wauw, wat is het water blauw daar…… gewoon echt
super blauw. We hadden al plaatjes gezien op internet en in boeken but this was
real......
Helaas waren we niet de enige. Er lagen nog zo’n 60
boten voor de eilandjes. Eric heeft de Volonté er netjes doorheen geloodst en
net voorbij het derde eiland hebben we het anker laten vallen.
Meteen zijn we
in het bijbootje gestapt om naar het eerste eilandje te varen waar een
schildpaddengebied was, dat eilandje heet Baradel. Door de golven was het water
een beetje troebel geworden waardoor we maar een paar schildpadden zagen. Na de
onderwaterwereld was Baradel zelf aan de beurt.
Op het eiland zagen we leguanen in alle kleuren, bruin,
grijs, rood….
Daar we niet echt lekker rustig lagen door de golven besloten
we om tussen de eilanden Petit Rameau en Petit Bateua te gaan ankeren. Op Petit
Bateau zouden we die avond ook gaan barbecueën met z’n allen.
Dat hadden we
geregeld met ‘local vendors’. Deze jongens komen met hun boot langszij en
verkopen souvenirs, fruit, vis en regelen dus barbecues. Om 17 uur werden we
verwacht en konden we plaats nemen aan een van de vele lange tafels die daar
stonden. Gelukkig was het super rustig dus konden we kiezen waar we ons wilden
laten verwennen met kip, vis, rijst en fruit. Het was super geregeld allemaal
en het eten was erg lekker.
De volgende dag was het tijd voor Petit Tabac, het eiland
waar Captain Sparrow (Johnny Depp) en Elisabeth Swan (Keira Knightley) werden
achter gelaten. We haalden het anker op en vaarden langs de koraalriffen naar
het laatste eilandje.
Voor Petit Tabac lieten we het anker weer zakken. Gelukkig
lagen er maar een paar boten dus was het niet druk.
Helaas stond er bij het strand aan de voorkant waar wij met
de boot voor anker lagen, een flinke branding.
Met de bijboot zijn we toen maar naar de achterkant van het
eiland gevaren in de hoop dat het daar wel zou lukken. Gelukkig stond daar
minder branding dus zijn we met de bijboot daar op het strand geland.
Op een paar Franse na hadden we het eiland voor ons zelf.
Thomas en Jesper zochten de rum voorraad zoals in de film maar die hebben we
niet gevonden……
Vanaf de Tobago Cays zijn we via Mayreau, waar we een
nachtje hebben gelegen, naar Union Island gevaren.
We besloten om iets verder het anker weer te laten zakken. Nadat
we weer vast lagen is Eric meteen met zijn snorkelsetje in het water gedoken om
te kijken of we schade hadden….. Gelukkig, we hadden niets, zelfs geen krassen
in de verf.
Later die ochtend hebben we afscheid moeten nemen van
Stephan en Marjolein. Zij zouden naar het zuiden afzakken, Trinidad en Tobago.
Wij hebben daar helaas geen tijd voor omdat we naar het noorden willen naar
mijn ouders op de Dominicaanse Republiek. Dus het zat er aan te komen dat onze
wegen elkaar een keer zouden scheiden. We zullen hen erg missen, wat hebben wij
het gezellig gehad en wat hebben we gelachen. Helaas zullen we hen nu pas weer
in Nederland zien.
Maar niet te lang getreurd, want na een nachtje in Bequia
te hebben gelegen zijn we verder gevaren naar Cumberland (St. Vincent). Daar
lagen Leon en Frieda met de Puff. We hadden hen als laatste in Mindelo gezien
en zij lagen een dag achter ons toen we de Atlantische oceaan overstaken. Hoe
leuk is het niet om iedereen die we in Europa hebben ontmoet hier in het Caribisch
gebied weer te zien! De Cobb bbq werd weer uit de bakskist gehaald en
aangestoken op de Puff. Daar hebben we heerlijk gebarbecued en naar elkaars
verhalen geluisterd.
De volgende dag moesten we alweer afscheid nemen. Ook hen
zien we pas weer in Nederland omdat zij nog ruim 2 jaar zullen varen.
Naast de baai van Cumberland ligt Wallilabou. In deze baai
zijn er ook scènes opgenomen van de film Pirate of the Caribbean.
Thomas en Jesper herkenden meteen de rots waar de skeletten
aan hingen toen we vlakbij de baai waren. We waren de baai nog niet in of er
kwam al een ‘vendor’ aan die ons wel wilde helpen met de lijn. Het ankeren gaat
hier, net zoals in Cumberland, iets anders dan we gewend zijn. Je gooit het
anker uit met 50 meter ketting en met de spiegel naar de kant lig je met een
lange lijn vast aan een palmboom. Nadat we vast lagen liet hij ons zien wat hij
allemaal in zijn boot had, souvenirs, fruit en hij zou morgenochtend ook nog
brood kunnen brengen als we dat zouden willen. Dat was dus afgesproken en Eric
kocht ook nog wat fruit bij hem. Die middag zijn er wel 8 boten langs gekomen
en bij elke boot hebben we wel een banaan, passievrucht, pompoen of armbandje
gekocht. We hebben er dus heel wat vrienden bij gekregen hier in Wallilabou……
Wat ik al schreef zijn er hier in Wallilabou scènes opgenomen van
Pirates of the Caribbean 1&2. Ik heb met een taxi chauffeur gesproken en
hij vertelde dat ze hier 6 weken hebben gefilmd. Helaas is er door een orkaan in 2008 veel verwoest. De steiger waar Captain Sparrow, vanaf het kraaiennest
van zijn zinkende schip, opstapt is niet meer te herkennen. Ook delen van de
huisjes zijn niet meer herkenbaar. In een kleine ruimte die als museum fungeert
hebben ze nog wel wat spullen tentoongesteld
Thomas en Jesper
waanden zich even als 2 piraten, of toch niet?!?!?
Ik geloof dat de jongens de film (deel 1 & 2) wel 4 keer
hebben gezien.....
Ze zijn helemaal fan van Captain Jack Sparrow.
In Wallilabou moesten we uitklaren omdat we verder naar
Martinique wilden varen. De taxi chauffeur waar ik eerder mee in gesprek was,
ben helaas zijn naam vergeten, wilden ons wel naar immigration brengen voor een
vriendelijke prijs. Ook wist hij een leuke kleine waterval waar de kinderen
konden zwemmen. Immigration was nog niet open dus gingen we eerst naar de
waterval. Daar gaf hij ons een vrucht die ik nog nooit eerder had gezien. Ook
hier ben ik de naam van vergeten. Het smaakte naar appel en peer dus had Thomas
een Nederlandse naam bedacht voor deze vrucht, namelijk de peppel.
Om 17 uur was het kantoor open dus toen de jongens klaar
waren met omkleden reden we in een kwartiertje naar het politiebureau waar je
kunt uitklaren. Dit ging redelijk snel. Op de terugreis reed er een Engels
koppel mee die heen was gaan lopen. Dit bleek toch best ver te zijn dus vroegen
ze of ze met ons mee mochten rijden. Op de terugweg naar de boot, stopte hij
nog even bij zijn huis om 2 mango’s te halen voor Thomas en Jesper. Jammer dat
we een dag later weer verder zouden gaan, hij had mooi onze gids kunnen zijn
als we naar de vulkaan Soufriere zouden gaan maar helaas, de tijd vliegt
voorbij en er zijn nog zoveel mooie eilanden hier in het Caribisch gebied…….
