 |
| Thomas kleurt de Marokkaanse vlag |
 |
| Voila......hier het resultaat |
Dindag, 30 september, 2:30/03:30/04:00 uur golf van Gibraltar:
Batjar, Batjar, dit is Volonté, over…….
Batjar, Batjar, dit is Volonté, over…….
‘Oh kom op, Marjolein, pak die marifoon nou
op’. Ik (Denise) heb de wacht en als het goed is zou Marjolein ook de wacht
hebben van 2.00 uur t/m 8.00 uur.
Nee, het gaat niet lukken met de marifoon.
Misschien liggen we te ver van elkaar vandaan dacht ik nog.
Jammer, ik had zin om even te kletsen op
kanaal 77 maar helaas, ik zal de nacht alleen door moeten brengen.
Om half 4 hoor ik opeens: ggggkkkrrrrr
‘Volon ggggkrrrrr té, Volon ggggkkkrrrrr té, dit is B kkkrrrr atjar, over
gggkrrr’. Ik pak de marifoon en ik roep: ‘Batjar, dit is Volonté, over. Kanaal
77’.
Helaas ik ontvang niets en ik ben weer
alleen in de stilte van de nacht.
We hebben Europa verlaten en zijn op weg
naar Rabat, Marokko.
Er staat lekker veel wind en we doen ruim 8
knopen over de grond. Heerlijk maar het lijkt wel alsof de wind steeds meer
aantrekt. Om half 8 heb ik Eric, een half uur eerder dan gepland, uit zijn bed
gehaald want ik wilde toch het eerste rif erin (grootzeil wordt dan kleiner)
hebben.
De golven werden ook steeds hoger en
uiteindelijk om 8 uur zaten we met zijn allen in de kuip.
We voelden ons allemaal een beetje gammel
dus stelden we school maar even uit.
In de middag ging het nog harder waaien en
we zagen de windmeter af en toe naar de 35 knopen (windkracht 8) gaan. Dat is
raar want dat stond echt niet in de voorspelling. We zouden max 20 knopen krijgen!!!
Uiteindelijk hebben we de volgende dag een 2de
rif erin gezet en nog gingen we met bijna 9 knopen vooruit.
Na een spannend avontuur (zie vorig bericht) zagen we, toen het ochtend werd, Batjar iets achter ons liggen. En
jawel deze keer konden we, zonder gekraak, praten over de marifoon en
natuurlijk ging het alleen maar over de harde wind en dat we er ongeveer 40 uur
over hadden gedaan in plaats van de 48 die we ervoor hadden uitgerekend!!!!!
We werden binnen geloodst door een pilotboot. In de ingang lag een baggerschip en die versperde behoorlijk de ingang. Gelukkig konden we erdoor en rond 10 uur lagen we aan de meldsteiger en konden Eric en Stephan (Batjar) beginnen met de inklaar procedure die bijna anderhalf uur in beslag nam.
Nadat de mannen bij de douane waren kregen wij bezoek van een iets wat bejaarde snuffelhond. Deze hond zou drugswaar moeten opsporen maar Marjolein en ik betwijfelden of dit arme beest überhaupt wel iets zou ruiken…..
Toen de hond nog even boven het midden luik snuffelde, die open stond en waarschijnlijk het fruit zag liggen, viel er een sliert kwijl uit zijn bek naar beneden en hoorde ik Thomas nog ‘IEUW’ zeggen. Gelukkig kon hij nog net op tijd zijn hoofd wegtrekken……
Met wat duwtjes en trekjes aan zijn lijn
besloten ze dat het beter voor de hond was om alleen het dek te controleren
want 4 treden naar beneden zagen zij zelf waarschijnlijk ook niet zitten. Ze
stuurden daarom maar 2 mannen naar binnen om de rest van onze boot te controleren.
Ze trokken hier en daar wat kastjes open en zagen alleen speelgoed, handdoeken
en kleding. Ook het matras in de punt werd omhoog getilt en toen ze allemaal kratten
met blikvoer zagen vonden ze het wel genoeg. Ze bedankten mij en gingen een
kijkje nemen bij de Batjar.
Na het hele circus mochten wij eindelijk
naar de haven en konden Eric en Stephan naar het havenkantoor om daar nogmaals
een flinke hoeveelheid papierwerk in te vullen.
Yep, zo ben je ruim 3 zinloze uurtjes kwijt om
in te klaren en een plekje in de haven te krijgen.
