Hollandse invasie in Pobra do Caramital

Het is alweer even een tijdje geleden dat we iets hebben geplaatst op het blog. Het is niet zo dat we niets mee maken maar het internet blijft toch een issue. 

We zijn inmiddels al weer wat ria's verder. Na La Coruña zijn we naar Laxe gevaren en hebben we voor een heel mooi strand voor anker gelegen. Echt prachtig. De jongens konden lekker zwemmen en ik heb nog even op het strand liggen lezen.

We hebben hier een nachtje gelegen. De volgende stop was Camariñas. Helaas werd het weer wat minder







Bewolking en af en toe een buitje. Fisterre lag weer een ria verder. Ook hier was het bewolkt, iets wat erg jammer was want na een mooie wandeling heb je aan de Cabo Finnisterre een prachtige vuurtoren met een waanzinnig uitzicht. De wandeling hebben we even goed gemaakt en hebben de granietheuvel van 600 meter 'beklommen'. De naam Finisterre is afgeleid van het Latijnse Finis Terrae, het einde van de wereld. De Romeinen hebben deze naam aan de  kaap gegeven omdat zij dachten dat de westelijke wereld tot aan het einde van dit schiereiland reikte en niet verder...... 

Op de kaap staat een vuurtoren uit 1853. Hij is 13 meter hoog en het licht van de vuurtoren heeft een reikwijdte van meer dan 30 zeemijlen. 

De kaap is tegenwoordig ook het eindpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella. Menig pelgrim verbrandt op deze rotspunt - als einde van zijn/haar lange tocht - al zijn kleding.

Goed, genoeg geschiedenis. We hebben deze vuurtoren bezocht en gelukkig nog een foto kunnen maken toen hij nog niet helemaal in de lage bewolking kwam te liggen.

In Finsterre hebben we Maarten en Anne van Ojala (spreekt het uit als Ogala) weer ontmoet. Zij lagen ook in La Coruña. 's Avonds nog lekker geborreld tot in de late uurtjes.

Na 2 nachten in Fisterre wilden we verder. De wind kwam uit de verkeerde richting dus zijn we verder de ria op gegaan naar het plaatsje Corcubion. Hier hebben we eigenlijk alleen op de boot gezeten want ook hier was het regenachtig. We zijn de volgende dag verder gegaan omdat de wind uit het zuiden kwam en we niet echt lekker beschut meer lagen. 

Nat en in regenkleding kwamen we aan in de haven van Portosin. We wilden even lekker douchen en wassen dus heerlijk genoten van deze luxe......

Heel toevallig lag de Ojala 2 boten naast ons en Marielle en Menno van Wind Over Sea een steiger verder. Ik vind het erg leuk dat je elkaar elke keer weer tegen komt in de Ria's. Naast ons lag een Nederlandse boot met een Amerikaanse vlag, Gavroche. Iwan en Ursela gaan met hun 2 kinderen ongeveer dezelfde route doen richting San Francisco. Zij hebben de boot van een Nederlands echtpaar gekocht in Frankrijk en zij varen de boot dus naar Amerika. Tja, zo kan het ook.

Wanneer het weer wat beter was gingen Thomas, Jesper en ik de omgeving verkennen. Zo konden Thomas en Jesper lekker in de openlucht fitnessen, spelen in de speeltuin, lekker even een ijsje eten en spelen op het strand. Maar de zee was natuurlijk niet te weerstaan dus Thomas dook er met kleren en al in….. 

 

Eric was aan het klussen op de boot en toen wij terug waren heb ik hem nog in de achterstag gehesen om de antenne vrij te maken van andere obstakels. Zo hoopten we dat de SSB-ontvanger het zou gaan doen.

Ook hebben we hier gebruik gemaakt  van de wasmachine. Helaas was het buiten zo vochtig en nat dat we alles binnen op moesten hangen. Gelukkig konden we het kacheltje van Marielle en Menno lenen.

De laatste avond in Portosin hebben we met deze 3 boten nog een gezellige avond gehad. De volgende dag zouden wij naar Aguño varen en het weer zou eindelijk opknappen.

En de weersvoorspelling kwam uit. Het werd een prachtige dag met een goede wind uit de juiste richting. Hèhè eindelijk.....

Tijdens onze vaart naar Aguño werden we opeens opgeroepen door de Whtie Witch. Helaas was de verbinding erg slecht dus konden we niet communiceren met elkaar. Gelukkig was de Antares in de buurt en via Hedda, die als relaystation fungeerde, konden we uiteindelijk praten over de marifoon. En wat bleek, de Ojala zat voor ons en Wind Over Sea achter ons. 

De White Witch had ons al via een What's App geïnformeerd dat er een meeting was in A Pobra do Caramital met bijna alle boten die in april bij de vertrekkersdag waren. 

Dat is natuurlijk ook erg leuk om daar bij te zijn en we gingen met ongeveer 7 knopen over het water dus we besloten hadden om ook daar heen te gaan. 

Daar het weer zo goed was besloten we om langs de kust te varen. Echt schitterend. We moesten langs een rots partij en precies op het smalste gedeelte (80 meter) kwam een laverend schip ons tegemoet!!!  Het ging allemaal goed.

Maar Ria Arousa had nog iets in petto voor ons…… overal lagen er viveros, dat zijn grote houten vlonders die overal het vaarwater versperren….. Eric heeft ons er goed tussendoor geloodst.

Wat een goede beslissing was het om toch door te varen naar A Pobra doe Caramital. In de baai lagen Puff (Frieda en Leon), Tofino (Patrick en Bianca en haar kinderen) en de Advir (Martin, de vader van Bianca). De  Puffers zwaaiden wild met hun armen en riepen “Welkom” toen we de baai in vaarden. Toen we eenmaal voor anker lagen werden we via de marifoon opgeroepen door Patrick. Ook hij heette ons welkom in de baai van A Pobra do Caramital. Hij lag op het strand en had zijn handheld marifoon meegenomen en zag ons de baai binnenvaren. Wat een ontvangst.

Later arriveerden ook Antares (Hedda, Walewijn en Quirijn) en White Witch. Wat een gaaf gezicht zo. Een Hollandse invasie in A Pobra do Caramital……. 

Het idee ontstond om op het strand te gaan Cobben (barbecueën) en rond 20 uur zijn we met de bijboot naar het strand gegaan. Voor het strand was een grote supermarkt dus daar lekker salades, stokbrood en vlees gekocht. De eerste echte strandbarbecue met vertrekkers was een feit.

De hele avond heerlijk genoten van alle verhalen van de andere en natuurlijk van het eten. Alle kinderen vermaakten zich ook prima in het water en op het strand. Het water trok steeds meer terug en het strand werd steeds groter. Voor we er erg in hadden ontstond er een soort dijkje in het water voor het strand en werden de keien door het terugtrekkende water steeds beter zichtbaar voor het zanddijkje.

Yep jullie begrijpen het waarschijnlijk al…… we konden, doordat het laagwater werd, niet meer terug varen naar onze boot en waren genoodzaakt op het strand te blijven totdat het water weer hoog genoeg was om over de keien en het zanddijkje te varen.

Natuurlijk is het ook erg leuk om even in het donder te gaan zwemmen en onder begeleiding gingen de oudere kinderen nog even over de keien richting het ondiepe water. Helaas is Myrthe van de White Witch vermoedelijk in glas gestapt want ze had een grote en diepe snee in haar voet. Met de deskundigheid van Patrick en wat verband uit mijn EHBOkitje hebben we zo goed als het kon haar voet ingepakt en is zij met haar vader naar het ziekenhuis gegaan, op 10 minuten loopafstand van het strand. Ze kwamen na anderhalf uur weer terug en zij had 7 hechtingen in haar voet. Ook Wouter, Thomas en Jesper hadden wat schaafwonden aan hun voeten en knie maar niet zo erg als Myrthe, arme meid.

Om half 2 konden we eindelijk de boten volladen met de spullen en terug in het water duwen.

Pfff….. we konden naar bed. De kinderen waren doodmoe en wij eigenlijk ook wel.

Wouter wilde erg graag logeren dus kwam hij die nacht bij ons slapen. Het was de bedoeling dat Myrthe ook zou komen maar zij had teveel pijn aan haar voet en wilde liever ‘thuis’ slapen.

Zij zou de volgende nacht bij ons slapen en dan zou Jesper bij Wouter aan boord logeren.

Na zo’n avond/nacht is het heerlijk dat je lekker kan uitslapen. De jongens werden om 10 uur wakker. Ze hebben het uitslapen helemaal uitgevonden. Het was helaas weer bewolkt en er hing regen in de lucht. Inmiddels was Ojala ook gearriveerd en lag voor anker tussen de andere 6 Nederlandse boten.

Na de brunch klaarde het wat op en hebben we alle laptops, tablets, ipad en mobiele telefoons in waterdichte tassen gedaan en zijn naar een internet café gegaan. White Witch had hetzelfde in gedachte en zo kwamen we elkaar weer tegen in het café. 

Heerlijk om weer even internet te hebben. We hebben alles weer kunnen bij werken en alle berichten van dit blog en what’s app kunnen lezen. Het zag er ook erg komisch uit, de hele tafel stond vol met apparatuur.

Bij deze wil ik ook onze ouders Peter, Ineke en Willemijn, Gerry, Piet en Mieke, Raymond, Kevin, Jord, Kjell en Monique, Marco, Chelly, Mike en Jaynee, Arnoud, Martha, Otte en Teun, Esther en Stefan, Gert en Elly van de sy Penelope en Dennis en Anneke van sy Bodyguard  bedanken voor de leuke reacties op ons blog. Helaas is het voor ons niet te doen om iedereen persoonlijk een bericht terug te sturen, hoofdzakelijk door het gebrek aan een (goede) internet connectie.

Gisteren scheen gelukkig weer het zonnetje. Een goede dag om een wandeling te maken door de bergen. We zijn naar de Piscinas Naturales gegaan, oftewel natuurlijke zwembaden. Een bergrivier met diverse kleine plateaus met fris water (met de nadruk op fris). Na heel wat geklim en geklauter hadden we een mooi plateau gevonden waar Thomas en Jesper lekker in konden zwemmen. Wat een kanjers zeg, het water was ongeveer 15 graden!!!!! 

Vandaag is het weer tijd om verder te reizen. We liggen hier nog met 4 Nederlandse boten in de baai. Wij zitten nu weer even in het internetcafé. Straks halen we het anker op en varen we naar het volgende dorpje hier vlak bij. De zon schijnt en het is heerlijk warm.

Goed, de drankjes zijn op en dit verhaal is geschreven. Tijd om het te posten en om naar het strand te gaan........

  

La Coruña

De laatste dagen niet veel gedaan. Wat klusjes op de boot, boodschappen, wasjes etc. Eén van de problemen aan boord was dat de motor erg trilde de laatste tijd. Hier advies over ingewonnen en er waren verschillende opties die mij werden aangedragen. Uitlijning niet goed van de schroefas door slijtage van de motorsteunen, 1 cilinder die niet goed meeloopt door problemen met de dieselinspuiting. Een derde optie werd aangedragen door Walewijn van de Antares…..”kijk eens of je geen net of touw in je schroef hebt”. Vandaag even met de Go-Pro op de pikhaak een filmpje gemaakt onderwater van de schroefas en …..inderdaad……een hele bos touwwerk. Waarschijnlijk heeft dit er al een tijdje onder gezeten omdat we al meer dan een week last hebben van een trillende motor bij een bepaald toerental. Vandaag dus het duiksetje opgetuigd en het touwwerk los gesneden.

Gisteren was een kleine reünie van de vertrekkersdag van april dit jaar. ’s Middags kwamen Mariëlle en Menno aan met WindoverSea2. Die avond met ze gebarbecued en net toen iedereen z’n kooi wilde opzoeken kwam Antares binnen varen met Wallewijn, Hedda en Quirijn. Inmiddels is de White Witch in Blue gearriveerd met Roelof, Aranka, Myrthe en Wouter.  

Generale met positief resultaat afgerond…..

Want zo zagen we de oversteek van de Golf van Biskaje. Je hoort en leest natuurlijk allerlei (spook)verhalen over dit deel van de route en ik geloof ook dat een groot deel waar is maar wij hebben dat gelukkig niet zo ervaren. We zagen dit deel ook als generale repetitie omdat het de eerste keer was dat we zoveel dagen achter elkaar zouden varen. We hadden al meerdaagse tochten gemaakt maar nog niet 5 dagen achter elkaar.

Achteraf gezien hebben we misschien niet het ideale “weather window” gekozen. Dit om hoofdzakelijk om 2 redenen.
1.  We hebben ons vergist in de snelheid die onze boot vaart op een voordewindse koers met weinig wind. We hebben de boot al 7 jaar en weten dat zij niet snel vaart met wind onder de 10 knopen. Tijdens de vakanties van de laatste jaren hebben we eigenlijk nooit een lang stuk gevaren ‘voor de wind’. We hadden altijd wind tegen…..aan de wind varen dus of geen wind……motoren dus. We hadden gerekend op ongeveer 10 kts wind tijdens het tweede deel van de route en verwachtte hier tussen de 4 en 5 kts. mee te behalen. Dit was dus een vergissing. Het gemiddelde zeilend lag tussen de 2 en 3 kts. Wanneer je bijna 500 Nautische Mijlen moet varen ga je hier erg lang over doen. Om het gemiddelde wat op te schroeven hebben we dus ook stukken de motor bij gehad. Dit ook omdat het klapperen van de zeilen niet echt bevorderlijk is voor zeil en tuigage……en mijn humeur.

      2.  De voorspelling bij vertrek was dat we de eerste dag tot 2 dagen tussen de 5 en 10 kts. wind zouden hebben. Daarna zou de wind aantrekken tot een comfortabele 15 kts. uit het noordelijk kwadrant. Deze “comfortabele” wind werd steeds verder vooruit geschoven in de gribfiles (voor de leken….de weersvoorspelling) en we bleven hangen in een gebied met 2 tot 8 kts. wind. Niet een wind dus waar wij mee kunnen zeilen.

Zo zie je maar weer dat je elke dag weer iets leert over het schip en alles wat er mee samen hangt.

    

Nu dus aangekomen in La Coruña. Op dinsdag 29 juli om 09:15 uur….na 5 dagen varen. We zijn hier nog maar net maar het voelt echt goed om hier te zijn. De haven ligt vol met buitenlandse schepen. Mensen uit Nederland, Frankrijk, Engeland, Denemarken, Finland, Zweden, BVI, VS etc. Ik ben zelf niet zo’n sociaal figuur die met iedereen een praatje gaat staan maken maar het zou wel kunnen.

Allemaal gelijkgestemde mensen met dezelfde probleempjes zoals…. waar kan ik mijn was doen, wat is wifi toch traag, waar kan ik mijn boodschappen en bootschappen J doen maar ook waarom tikt mijn motor zo, waarom ontvang ik geen weerberichten op mijn ssb ontvanger, waar komt dat water toch vandaan in mijn bilge…….of heb ik het nu alleen over mijn (onze) problemen J.

Gisteren zijn we even een rondje gaan lopen door de stad. Naast de haven staat een fort uit de 16^de eeuw dat we even bezocht hebben. Oorspronkelijk gebouwd om de baai te beschermen. Later (tot ong.1950) gebruikt als gevangenis. Verder lopend over de boulevard….”pap…zulke grote ananassen heb ik nog nooit gezien” (de humor van de koekebakkers). Uiteraard ook nog even de voorraden aangevuld met een bezoek aan de plaatselijke Supermercado.

    

Eindelijk wind

Maandag 28 juli. Eindelijk wat wind. De wind is gedraaid naar Noord/Noordoost en nu 15-18 kts. De bootsnelheid neemt gelijk toe tot rond de 6 kts, met uitschieters naar 8 kts. Dit is de snelheid waar we op zaten te wachten. De aankomsttijd schuift hierdoor flink naar voren op al weten we dat dit zo weer kan veranderen wanneer de wind weer weg valt. De voorspelling geeft een Noordoosten wind met windkracht 2 tot 4 Bfr., later Noord 3 tot 5 Bfr. De zon is wel verdwenen en het is gaan regenen. De verwachting is dat we morgen (dinsdag 29 juni) zullen aankomen. Met de huidige snelheid zullen we vannacht aankomen maar we houden rekening met morgenochtend of begin van de middag.

 De gevaren afstand van het laatste etmaal is 98 NM. Nog steeds beneden de waarde waar we mee hadden gerekend maar de wind is nog maar een paar uur geleden toegenomen. De volgende dagafstand zal hopelijk boven de 100 NM liggen :-)

In de middag kregen we ook nog bezoek van de Franse Douane...... gelukkig alleen vanuit de lucht ;-)

Eric

Dag 3 en 4 – Golf van Biscaye

"Jongens….dolfijnen. Ja…pap….we zijn tv aan het kijken". Na 3 dagen dolfijnen rond de boot worden de jongens er al een beetje blasé van. Gisteren en vannacht was echt het hoogtepunt qua dolfijnen bezoek. 's Nacht waren ze flink aan het jagen rond onze boot. Ik heb met een lamp in het water geschenen en zag kleine visjes vluchten voor de veelvraten. Met weinig succes overigens. De dolfijnen trokken fluorescerende strepen door het water wat een erg mooi effect geeft.

De wind is nog steeds Noord/Noordwest met hooguit 10 kts. Het valt me tegen hoeveel snelheid we hiermee bereiken. De gemiddelde snelheid over de grond blijft steken tussen de 3 en 4 knopen.
We hebben 269 nm afgelegd in 72 uur. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om uit te rekenen dat dit een gemiddelde is van 3,7 knopen (nautische mijlen per uur). Dat is zelfs voor onze boot niet erg snel. Maar…..we moeten het er mee te doen. We willen niet de hele weg motoren, al hebben we dat toch al wat gedaan. De golven zijn wel al wat toegenomen waardoor de zeilen af en toe flink klapperen. Dit geluid gaat bij mij door merg en been en maakt het comfort aan boord er niet beter op. Toch voelen we ons prima. De nachtwachten gaan soepel en overdag maken we tijd voor spelletjes en hebben gisteren zelfs even gezwommen. We hadden de zeilen laten zakken en een stootwil aan een lijn achter het schip gelegd. "Pap…wedden voor 2 euro dat ik naar de boei durf te zwemmen", zei Jesper. Die 2 euro ben ik dus kwijt. Irrationele waanbeelden van uit het water springende haaien speelden de andere zwemmer parten…..gelukkig maar….beter voor mijn portemonnee.

Eric

Engeland - Spanje dag 1 en 2

De dag van de oversteek….
Om 9 uur vertrokken we uit Dartmouth. We hadden een lekker windje, 15 knopen uit NO richting. We wilden eerst nog meer naar het westen om daarna de oversteek te maken. Daar we Engeland nog een tijd aan stuurboord zagen liggen voelde het niet echt dat we aan de oversteek waren begonnen.
Aan het eind van de middag viel de wind weg en na een tijdje toch maar weer de motor aangedaan (grrr dit zouden we eigenlijk niet doen). Hierdoor hadden we toch weer twijfels en was er even een overweging om naar Falmouth te gaan varen. Na een uurtje kwam de wind weer opzetten (10 kts N) en gaf ons weer moed om toch door te zetten.

In de avond heeft Thomas van aardappels patat gemaakt en Jesper wilde liever gebakken aardappels. Heerlijk met kipschnitzels en sperzieboontjes.














Eric zou de eerste wacht lopen van 20.00-2.00 uur. De wind was mager maar we hadden afgesproken om geen motor bij te zetten. Ik kon gelukkig meteen in slaap vallen maar ik werd na 2 uurtjes wakker omdat er gekraak was op de marifoon. Doordat er weinig wind was gingen de zeilen alle kanten op en klapperde de katrollen op het dek. Yep toen was het gedaan met mijn slaap……. Hoe ik ook ging liggen ik werd alle kanten opgerold. Ook irriteerde mij de geluiden boven op het dek. Het is mij uiteindelijk niet meer gelukt om in slaap te vallen. Om 2.00 uur deed Eric de deur open maar ik was al wakker. Mmmm geen fijne start om de wacht te beginnen. Ik hoopte op een rustige nacht zodat ik af en toe toch nog even mijn ogen zou kunnen sluiten. Ook dit was mij niet gegund. Ik heb nog nooit zo'n drukke nacht gehad!!!
Na een half uurtje heb ik alle zeilen naar de andere kant gezet en ben ik iets zuidelijker gaan varen. De schoten van het fok bleven achter de kotterstag. Ik moest dus naar voren, iets wat niet fijn is als iedereen ligt te slapen.
Dus mezelf aangelijnd met de lifeline, naar voren gelopen en het probleem verholpen.
De wind bleef zwak en het fok bleef maar klapperen dus heb ik besloten om het fok maar in te rollen.
Eindelijk rust dacht ik…. Niet dus want al is de zee nog zo groot, er zijn altijd schepen die precies willen varen waar wij varen!!!!! Moest dus een paar keer uitwijken, ook al zeilden wij en hadden wij voorrang. Met zo'n containerschip wil je echt geen aanvaring hebben. Ook kunnen de Engelsen aan de zuidkust met een gerust hart slapen want een Engels marine schip zat mij 5 keer flink dwars. Hij bleef maar op en neer varen dicht bij mijn vaarroute. Vond hij ons misschien verdacht of zo?

O iets voor half 5 een prachtige zonsopgang gezien en een uur later werd het eindelijk rustiger op onze route op wat vissersboten na






Wel had ik er een zorgen kindje bij, namelijk de accu. Hij laadde niet meer bij en hij stond bijna op 50%. Eric had gezegd dat hij niet onder de 50% mocht komen en dat ik anders de motor aan moest zetten. Ik had gehoopt dat de zon de accu's zou opladen maar dat gebeurde helaas niet. Om half 7 toch maar de motor aangedaan zodat de accu's konden opladen. Iets wat niet gebeurde want om 7 uur stond hij op 49,9%. Wat is hier aan de hand?
Eric wakker gemaakt want hier heb ik echt geen verstand van. Gelukkig wist hij het probleem op te lossen (dynamo) en binnen mum van tijd laadden de accu's zich weer op.
De jongens lagen op de bank in de kajuit. Altijd als we een nachtje varen liggen ze op de bank. Ha dat zullen nu dus 4 á 5 nachten worden….. Ze werden wakker en we hebben met z'n allen ontbeten.
Na het ontbijt ben ik nog even naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen tot de lunch.
Ik hoop dat de volgende nacht en wacht beter gaat…..

'S middags, net op het moment dat het moreel aan het dalen was door afnemende wind, klapperende zeilen en de golven dwars op de vaarrichting, kwam een groep dolfijnen het moreel weer even een boost geven.

In de middag om 16.00 uur is het borreltijd (zonder borrel uiteraard!!!!!)

en voor de liefhebber nog een mooi filmpje van de dolfijnen......