Het is 0500 uur in de ochtend en ik heb de wacht. Het is al licht en ik ben bezig met een klusje. Pfoesjh…….. hoor ik maar schenk er geen aandacht aan. Vreemd genoeg kunnen golven hetzelfde geluid maken als een ademhalende dolfijn of walvis. Phoesjh….hoor ik weer en kijk om. Tot mijn grote verrassing zie ik een enorm rug uit het water steken op nog geen 10 meter achter de boot. Een walvis en wat voor één. Snel ren ik naar binnen om een camera te pakken en de anderen wakker te maken. Ik weet zeker dat ze dit niet willen missen. Wanneer ik weer buiten kom zie ik een enorm witte vlek op nog geen 5 meter naast de boot. Ik loop naar voren en op dat moment komt de walvis weer boven.
Hij is minstens zo lang als de boot en er schieten allerlei gedachten door mijn hoofd. Wat als hij zich irriteert aan onze aanwezigheid of juist opgewonden wordt van de ronde vormen van Volonté. Ik besluit dat zolang hij niet dichterbij komt we geen actie ondernemen zoals het aanzetten van de dieptemeter of het starten van de motor. Nadat de walvis onderduikt naast de boot zijn we hem even kwijt maar even later duikt hij weer op achter de boot en blijft daar nog rustig een tijdje met ons meezwemmen. Met de "walviskaart" in de hand proberen we erachter te komen wat voor walvis het is. Thomas bestudeert de kaart en de walvis goed en is ervan overtuigd dat het een "Bryde's Whale" is. We twijfelden tussen deze en een "Sei Whale" maar de waterfontein tijdens het ademhalen gaf uitsluitsel....de Bryde's Whale
Dit zijn toch zaken die ik ga missen. Ik had de droom om de oceaan een keer rond te zeilen en dat zit er nu bijna op. We hadden een min of meer slechte start met de oceaanoversteek van de Kaapverde naar Barbados omdat het niet voldeed aan ons verwachtingspatroon qua wind en golven en omdat er ook erg veel stuk ging tijdens de oversteek. Allebei hadden we geen zin in de terugreis en was het een noodzakelijk kwaad om de boot weer terug te krijgen in Nederland. Toch heeft deze oversteek veel goed gemaakt. We hebben eigenlijk erg goed weer gehad, op een aantal dagen na, en erg veel gezien. De ervaring met de potvis op de oversteek van Bermuda naar de Azoren was echt bijzonder en zal mij mijn leven lang bij blijven. Dit zijn toch de dingen die je hoopt mee te maken wanneer aan zo'n trip begint.
Ondertussen moeten we nog 220 NM varen voordat we in Falmouth zijn. Dat is dan tevens het einde van het oceaan zeilen en bijna het einde van een jaar vakantie. Het jaar is omgevlogen maar we hebben wel erg veel gezien en ik koester de gedachte dat we de jongens hiermee een stukje levenservaring hebben gegeven waar ze de rest van hun leven iets mee kunnen.
