schoolzwemmen met schildpadden

Mmmmmammm, mmik mmmmzie mmeen mmmmschildpad….

Ik kijk naar Thomas die door zijn snorkel probeert te praten en zie langs zijn wijzende hand een schaduw…. Het is een schildpad. Wauw, wat een mooi gezicht.

Het is maandag 19 januari, half 8 in de ochtend en we zijn samen met Stephan en Marjolein (Batjar) in ons bijbootje gestapt en naar een wrak gevaren dat hier op anderhalve kilometer van onze boot ligt.

Terwijl Eric het anker uitgooit duiken de jongens het water in met masker, snorkel en vinnen.

Ja, we hadden besloten om school maar een keer te laten beginnen met schoolzwemmen……

Het wrak ligt op ongeveer 3 meter. Overal zwemmen mooie gekleurde vissen en groeien plantjes uit de scheepswand. Het is een prachtig gezicht en de jongens genieten met volle teugen.

En dan opeens het geschreeuw van Thomas. We zwemmen naar hem toe en zien een prachtige schildpad zwemmen op nog geen meter afstand.

Eric was inmiddels ook in het water en heeft mooie foto’s en films gemaakt.

Wat gaaf om zo de dag te beginnen. In totaal hebben we die ochtend 3 schilpadden gezien en wel honderd gekleurde vissen.

Jullie begrijpen natuurlijk wel dat we de rest van de week elke dag zijn begonnen met schoolzwemmen. Elke keer zagen we wel weer andere mooie vissen, zoals een stingray, inktvis, ballonvissen en de trunkfish.

We liggen hier nu een week. Op 14 januari zijn we, na 17 best zware dagen, rond 17.00 uur lokale tijd aangekomen.
Als eerste zijn we naar een industriehaven gevaren waar we praktisch naast een Cruiseschip hebben afgemeerd. Er waren al 2 loods cq. sleepboten in de weer want het cruiseschip stond op punt van ontmeren. Heel behulpzaam zette een loodsboot een medewerker op de kade om ons te helpen met de lijnen. Dit zou in Nederland echt ondenkbaar zijn maar hier kan het dus….



 Eric is samen met de jongens naar immigration gegaan om ons in te klaren. Wat waren ze blij dat ze weer op land stonden.

Ik heb de watertanks met de waterjerrycans gevuld want hier was het mogelijk om met jerrycans de tanks weer te vullen met drinkwater. Ook heb ik al het vuil verzameld en een beetje opgeruimd.

Inmiddels begon het al te schemeren en dat betekende dus dat we een ankerplaatsje zouden moeten vinden in het donker.

Het inklaren duurde best lang. Eric is wel 2 uur weggeweest. 

Eenmaal op ons ankerplekje hebben we de champagne fles, die we van Henk hebben gekregen bij vertrek uit Nederland, open gemaakt en de afgelopen 17 dagen nog even de revue laten passeren.
Wat een oversteek.........en dan lig je Barbados!!!! Wat waren we trots op onszelf.

De  volgende ochtend beseften we eigenlijk pas in welk paradijs we waren aangekomen.

Zulk mooi licht blauw water, witte stranden en heel veel palmbomen.
Wel stonden we een beetje raar te kijken toen we die ochtend paarden rond onze boot zagen zwemmen.

Ja, hier zouden we het wel even uit kunnen houden.

Inmiddels hebben we al het een en ander gedaan. Aller eerst hebben we het grootzeil weggebracht voor reparatie. Eric heeft de kotterfok gerepareerd en de genua staat ook alweer maar die kunnen we nog niet gebruiken, eerst moeten we (of eigenlijk Eric) nog een beugel boven in de mast bevestigen. Ik hoop dat we die beugel hier op dit eiland kunnen kopen. Anders moet Eric iets anders verzinnen.......

School hebben we weer hervat en zijn lekker bezig met rekenen, spelling en taal. Geschiedenis doen de jongens het liefst.

Ook hebben we Bridgetown verkend en zijn we met de bus naar Harrison's Cave geweest waar we met een treintje door de grot zijn gereden.
De jongens zijn een dag later met Stephan en Marjolein mee geweest naar het noorden om daar bij een hotel schildpadden te voeren.
Helaas hadden ze geen schildpad gezien maar wel een murene en kogelvissen 

Gisteren zijn Eric en de jongens met een Nederlands schip, de Tres Hombres, meegevaren. Dit schip deed mee aan de Rum Race. Eigenlijk zouden ze een rondje om het eiland varen maar doordat er weinig wind stond zijn ze tot het noorden van het eiland gekomen en zijn daarna weer teruggevaren.
De rest van de schepen hebben wel een heel rondje gedaan......

Vandaag hebben we het grootzeil weer terug gekregen en Eric is dat nu samen met Stephan aan het plaatsen. Marjolein en ik zitten het blog bij te werken en gaan zo nog even de laatste boodschappen doen.

Morgen is het tijd om dit mooie eiland te verlaten en de rest van de eilanden te verkennen. Onze bestemming is Bequia. St. Vincent en de Grenadines, here we come!!!!!!

Oceaanoversteek 5

Woensdag 14 januari 2015

Nog 35 NM te gaan. Als het goed is gaan we vandaag de overkant bereiken.
Op zo'n laatste dag ga je toch terugkijken op wat er allemaal is gebeurd de laatste paar weken en hoe je alles ervaren hebt. Op dit moment is het prima weer. Het zonnetje schijnt, de wind is afgenomen en de golven ook. Dan kijk je al met andere ogen naar de wereld. Toch is het een zware tocht geweest met veel (kleine) tegenslagen in de vorm van harde wind (tot 45 kts), hoge golven (vergelijkbaar met 7 bfr. op de Noordzee maar dan 14 dagen lang) en materiaal wat stuk is gegaan. Denise en ik hadden allebei het idee, voor vertrek uit Mindelo, dat we redelijk bespaart zijn gebleven voor technische tegenslagen. We hadden dit allebei, tot gisteren, niet uitgesproken omdat we het lot niet wilden tarten maar het ging erg goed. Ikzelf had het idee dat dit kwam omdat we 7 jaar lang alles voorbereid hadden en heel veel zaken vervangen hadden. Tijdens de laatste 17 dagen is bijna alles wat niet vervangen was stuk gegaan plus nog wat zaken die nieuw waren. Ik zal geen lijstje maken maar het komt erop neer dat we uiteindelijk alleen nog maar konden zeilen op het grootzeil. Hier zit overigens wel een scheur in van een meter bij het voorlijk en de lijnen van het tweede rif zijn bijna door geschavield. Daarnaast zijn er allerlei andere lijnen, blokjes, een spinakker boom, zeillatten en zelfs een stag kapot gegaan. Dit vreet aan je vertrouwen in de boot. Het ging zelfs zo ver dat we gisteren even een discussie hadden of we het derde rif eruit zouden halen of niet. De wind was flink afgenomen en we gingen bijna niet meer vooruit. Denise zei nog…"je zal altijd zien dat er dan weer iets stuk gaat". Ik begreep wat ze bedoelde maar heb wel de instelling…..als je bang bent dat er iets stuk gaat moet je in de haven blijven liggen. Dus toch maar het derde rif eruit gehaald en wat bleek……Denise had gelijk want met het hijsen van het zeil trokken we een grote schuur in het al iets beschadigde zeil omdat het ergens bleef hangen. Leuveroog stuk getrokken en de leuver zelf ook.

Toch zijn het allemaal relatief makkelijk op te lossen problemen, op een paar zaken na, maar wanneer het lijstje te groot wordt en het comfort aan boord slecht is door hoge golven, je hierdoor ook slecht slaapt, kan het je wel eens te veel worden. Gelukkig hebben we dit punt niet bereikt maar zaten er soms wel dicht tegenaan.

En nu dan Barbados. We hebben enorm veel zin om de Carib te verkennen met onze eigen boot.
's Morgens wakker worden terwijl je met je boot voor een wit strand ligt, even een duik nemen in het helder blauwe water voordat je gaat ontbijten in de kuip, de verschillende eilanden ontdekken. Rumpunches drinken bij een barretje aan het strand. Snorkelen en misschien duiken vanaf je eigen boot maar vooral relaxen en genieten (nadat de boot weer in een goede technische staat is natuurlijk ;-). Dat is waar we het voor hebben gedaan.

Oceaan oversteek 4

Donderdag 8 januari.

De laatste dagen nog veel wind gehad met bijbehorende golven maar sinds gisterenavond is het weer wat gestabiliseerd.
Gisterenavond zakte de wind in en hebben we zelfs nog een aantal uren op de motor gevaren. Dit was ook wel nodig omdat we stroom moesten draaien dus het kwam niet slecht uit. Door de afname van de wind en golven hebben we goed kunnen slapen en dan ziet de wereld er toch weer anders uit.
Vandaag practisch de hele dag een oostelijk windje gehad met 15 tot 20 kts wind. Alleen vanmorgen nog even ruim 30 kts. Net op het moment dat ik de reven uit het grootzeil wilde halen. Je zou er bijgelovig van worden.
Zouden we dan nu eindelijk de passaatwind te pakken hebben zoals deze "beloofd" is. Als ik de gribfiles mag geloven krijgen we aankomend weekend nog 25 kts. wind. Onze ervaring is dat je dan rekening moet houden met 30 tot 35 kts. Daarna stabiliseert de wind weer tot een acceptabele 15 - 20 kts. en dit zouden we houden tot aan Barbados.
Zoals het er nu voorstaat arriveren we daar op 15 januari....ergens in de ochtend. Goede tijd om aan de rumpunches te beginnen :-)

Gisterenavond lagen de jongens tv te kijken en ik stond onder aan de trap bij de kajuitingang toen er iets tegen mijn been aanbotste. Ik dacht dat er een lege limonadefles van de bovenste trede afrolde (er ligt bij ons altijd troep bij de ingang) maar deze fles maakte een fladderend geluid. Toen ik naar beneden keek lag er een vis naar lucht te happen op de grond. We hadden vliegende vissen al verschillende keren gevonden op dek, in de kuip en zelfs onder de buiskap maar nog niet eentje binnen gehad. Snel een foto gemaakt en weer verder laten vliegen :-)

We zijn nu ruim over de helft met nog ongeveer 750 nm te gaan

Positie 2210Z N15 30 W46 43

Oceaan oversteek 3

Maandag 5 januari.
We zijn vandaag precies een half jaar onderweg. Tijd voor een feestje zou je zeggen maar dat bewaren we wel tot we aan de overkant zijn. We zijn ook bijna halverwege de oceaanoversteek. Morgen zullen we de eerste 1000 NM afgelegd hebben. Ook dit feestje laten we waarschijnlijk aan ons voorbij gaan. Toen ik vanmorgen wakker werd had ik in gedachten al een heel stuk voor het blog geschreven. Een opsomming van zaken die de oversteek voor ons toch minder leuk maken dan we vantevoren hadden gedacht. Zaken als het weer wat toch een stuk minder tropisch is als we gedacht hadden, een steady oceaandeining die er niet is. In plaats hiervan een erg rommelige oceaan die de boot erg doet slingeringen. Het slaapgebrek doordat je niet normaal stil kunt liggen in je bed. De windvoorspelling die nooit lijkt te kloppen en ons 30 tot 40 knopen wind geeft inplaats van de voorspelde 20 knopen.En nog wat zaken.
Maar dan zit je even lekker in de kuip om je heen te kijken en zie je een enorme dolfijn een paar keer uit het water springen of eet je zelfgebakken brood of zie je hoe goed de jongens het eigenlijk doen. Hoe behulpzaam ze kunnen zijn op de momenten dat het er toe doet. Of vang je je eerste dorade die een paar uur later in de pan ligt in een badje van olie, knoflook en kruiden. Op dat soort momenten denk je....nee....positief blijven en niet al die negatieve dingen opschrijven. Dat is helemaal niet leuk om te lezen. Maar misschien denkt iedereen die zo'n oversteek maakt dat wel en valt het daarom juist wat tegen. We hadden immers hele mooie en leuke verhalen hierover gelezen. Ach ja.......morgen nog maar 1000 NM ;-)

update oceaanoversteek 2

Allereerst de beste wensen voor 2015 voor iedereen die dit leest. Ik hoop dat je een erg leuke jaarwisseling gehad hebt. Wij hebben het dit jaar op een wel wat aparte wijze gevierd. Vanwege slaaptechnische redenen hebben we de nederlandse tijd aangehouden voor het aftellen naar het nieuwe jaar. We hadden allemaal een glaasje appelsap en konden hiermee proosten. We hadden wel wat moeitje de appelsap in het glaasje te houden want er stonden flinke golven en zo'n 30 kts wind (6 beaufort). Daarna ging het leven gewoon weer verder. Vuurwerk afsteken leek ons niet zo'n goed plan.
De verdere nacht nam de wind toe tot meer dan 40 kts. wind. Ik heb nog een nieuw weerbericht gedownload om te kijken of er iets veranderd was of dat ik iets over het hoofd had gezien. Maar nee hoor....de gribfiles gaven gewoon nog 20 kts. wind op. Niet echt betrouwbaar dus.

Verder gaat alles goed. We zijn niet zeeziek (meer) al moeten we er wel voor waken dit niet opnieuw te worden. We worden door de golven soms erg heen en weer geslingerd. Op dit moment zit ik in de kajuit op de vloer (omdat de jongens de banken hebben ingepikt maar zeker ook omdat dit een relatief stabiel plekje is in het schip) en merk dat ik het warm begin te krijgen, begin te zuchten, licht draaierig word en de net genuttigde zelfgebakken cake zich al een weg ophoog aan het werken is. Toch maar even buiten gaan zitten.
Hier is het een stuk beter. Soms kan ik niet goed geloven wat ik zie wanneer ik over de oceaan aan het turen ben. Er staat een wind en een golven waarbij ik het thuis niet in mijn hoofd zou halen te gaan varen. En nu varen we gewoon midden op de Atlantische Oceaan. Waar zijn we mee bezig :-) Maar even serieus. Het is niet het weer wat ik me bij een oceaanoversteek had voorgesteld en zeker ook niet het weer wat in de meeste reisverhalen geschreven staat. Of het wordt mooier opgeschreven dan dat het is ervaren of wij treffen het gewoon niet qua weer. Nou ja...maakt verder ook niet uit. We zullen het ermee moeten doen.

Nou...verder weinig nieuws

Postie 1-1-2015 1300 utc : N16 36,8 W031 35,2
----
This e-mail was delivered via satellite phone using IRIDIUM's AxcessPoint Mail & Web software.

Mindelo - Barbados 1

Dinsdag 30-12-2014

We zijn gisteren om 12:00 uur (lokale tijd) vertrokken uit Mindelo (Kaapverdische eilanden) voor de oceaanoversteek naar Barbados. Het is toch altijd weer lastig om los te gooien en zeker nu ...voor zo'n lange oversteek. We verwachten de overtocht binnen 20 dagen te kunnen varen maar hopen op 17 of 18 dagen.
Het weer is toch nog wel wat ontstuimig. Wind tussen de 20 en 30 kts en soms flinke golven. We zijn nog een beetje aan het inslingeren. Denise en Jesper zijn een beetje zeeziek en Thomas en ik toch een beetje katterig.
We zijn tegelijk vertrokken met de Batjar maar zijn vannacht al het VHF contact verloren met hen. We ontvangen nog wel oproepen maar zij konden ons niet meer horen.....helaas. Op dit soort momenten mis je een SSB toch wel. We kunnen nu alleen via email nog contact onderhouden middels onze Iridium. Ook kunnen we wel meeluisteren op het "netje" wat de nederlandse boten hebben via de SSB. We hebben alleen een ontvanger.....vandaar.

Ik schreef het ook al bij vertrek uit La Gomera. Je merkt dat het comfort erg wordt bëinvloed door de golfslag. De boot maakt af en toe enorme schuivers over de golven wat af en toe een slagzij oplevert van meer dan 30 graden. Probeer dan maar eens te koken of de afwas te doen. Het kost al moeite gewoon te blijven zitten. We verwachten dat de komende dagen de golven wat meer van achteren zullen gaan lopen dus hopen dat dan het comfort wat toeneemt.

Het eerste plotje is gezet op de overzeiler (Imray 100 kaart). In de laatste 23 uur 120 nm afgelegd wat niet slecht is maar wel een stuk beter had gekund met de heersende wind. Maar...zoals ik al schreef...we zijn nog wat aan het inslingeren dus varen momenteel alleen op de genua die zelfs een stukje ingerold is.

Pos. 12.15 UTC N16 51.32 W26 59.47

Gaan we Mindelo verlaten en laten we 2 vertrekkers achter die heel veel respect verdienen.....?

Het is 19 december, we willen eigenlijk over een paar uur de trossen los gooien.

Yep het is eindelijk zover, we staan op punt om de Atlantische Oceaan te oversteken!!!!
Maar we twijfelen wel...... Nu staat er goede wind maar over een paar dagen zal de wind zakken naar 5 knopen en dat zal zeker 4 dagen aanhouden. Bij 10 knopen vaart de Volonté pas echt lekker. Dus wat gaan we doen?
Vertrekken en zeker 4 dagen gaan dobberen met klapperende zeilen of toch maar wachten op de passaatwind?


Eerst dan maar het verhaal waarom we nog een week extra op Kaap Verdië zijn gebleven.

Twee weken geleden, op zondag 7 december waren we samen met Roelof en Aranka van de White Witch het stadje ingegaan en hadden bij de supermarkt alle inkopen gedaan voor de grote oversteek.  De boodschappen hadden een plekje gekregen, alle items stonden geregistreerd in de computer, de boot was schoon, weer zag er goed uit en ook mentaal waren we er helemaal klaar voor. Kortom we hadden er zin in. Woensdag 10 december wilden we namelijk samen met White Witch de haven verlaten en aan de oversteek beginnen waar ik zelf ooit van zei: ik vlieg de Atlantische oceaan wel over met de jongens :-). 

Echter op maandag 8 december kregen we van Ron en José (de Verleiding) die op de Canarische Eilanden liggen, een vreselijk bericht te horen.

Menno en Marielle, van Windoversea, hadden op 1 december de trossen los gegooid en waren onderweg naar Grenada. Na een week werden zij s'nachts verrast door hoge golven en zwaar weer. Ze waren door een breker (hoge golf) omgeslagen en ontmast. De nachtmerrie van elke zeiler……

Onze eerste gedachte was natuurlijk, we gaan ze helpen, gooien de trossen los en we varen naar ze toe.

Alleen lagen ze ongeveer 400 mijl van Mindelo vandaan. In ons geval zou dat betekenen dat we meer dan 3 dagen nodig zouden hebben om bij ze te komen en dat we tegen de wind en golven in moesten varen!!! 

Helaas was dat dus geen optie en konden we alleen maar wachten op de emailtjes van Ron, die ons goed informeerde en in gedachten bij hun zijn. 

Van Ron wisten we inmiddels, dat er een schip naar hen toe zou varen en de Windoversea zou bevoorraden met water, diesel en voedsel. Ze zouden verder op eigen kracht naar Mindelo varen.

Ik kan alleen maar zeggen: Wat een kanjers die twee, dat ze na alles wat ze mee hadden gemaakt, die nacht toch nog ervoor kozen om zelf door te varen naar Kaap Verdië.

Ondertussen waren op 9 december 2 andere Nederlandse vertrekkersboten in onze haven gearriveerd. Wildeman en Puff. De Puff was tegelijkertijd met Windoversea en Ojala vanuit La Gomera vertrokken. Zij waren wat meer naar het oosten gevaren. Na 7 dagen wisselvallig weer te hebben gehad (windstiltes afgewisseld door harde winden) waren zij zo klaar met zeilen dat zij, mede door de email die zij ook hadden ontvangen, hun koers richting Martinique hadden veranderd naar Mindelo.

Nu er meer Nederlandse boten in de haven lagen hadden Eric en ik het er over gehad om toch samen met de White Witch op te varen en naar de overkant te gaan. Het weer zag er goed uit en het idee om samen te varen op die immens grote oceaan gaf ons toch ook wel een geruststellend gevoel. Helemaal na wat Windoversea had meegemaakt!!!

Echter, het voelde niet goed om te vertrekken. Eric en ik hadden eigenlijk het zelfde gevoel en spraken dat die middag uit. We wilden er voor Menno en Marielle zijn. Ze omhelzen, luisteren naar hun verhalen en helpen waar nodig zou zijn.

Dus we besloten om die woensdag niet te vertrekken en zaten we aan de computer gekluisterd om mailtjes te ontvangen van Ron, die ons heel goed op de hoogte hield hoe het met Menno en Marielle ging.

Vrijdag 11 december in de ochtend kwam de Windoversea de haven binnen varen………………

Het weerzien was voor ons allemaal heel erg emotioneel. Wat waren wij blij dat Menno en Marielle, na voor hun (maar zeker ook voor ons) 4 lange dagen, veilig de haven van Mindelo hadden bereikt.

Het hele verhaal hebben zij op hun blog geschreven,(http://windoversea.blogspot.com/2014/12/safe-and-sound.html). Het is een ongelofelijk, onwerkelijk verhaal en eigenlijk met geen pen te beschrijven. 

Een belevenis waaruit blijkt dat, hoe goed je ook voorbereid bent, het weer en de golven je ten alle tijden kan verrassen en overvallen. 

Dit is de nachtmerrie van elke zeiler en deze 2 vertrekkers hebben het helaas echt meegemaakt.

Inmiddels is de Windoversea weer droog en bewoonbaar. Menno en Marielle slapen sinds een paar dagen niet meer in het bed van Thomas en Jesper maar in hun eigen bed.  

Ik hoop dat Menno en Marielle door kunnen gaan met hun droomreis en dat we samen een borrel kunnen nemen aan de overkant van de oceaan. Ze verdienen het!!!!

En aan wilskracht zal het zeker niet liggen. Wat zijn ze positief en wat een kracht stralen zij uit met z’n tweetjes.

Marielle drukt ons elke keer weer op het hart dat de oceaan ook heel mooi is.

Wat mij zeer ontroerde was de zin die zij op hun blog had geschreven:

...... op andere momenten zagen we de schoonheid weer zo duidelijk die de zee ook te bieden heeft en waarom we op reis zijn gegaan. Het liet ons realiseren dat onze droom niet met de mast van dek gespoeld is, maar nog steeds aanwezig is.

Dat je nog van de zee kunt houden terwijl diezelfde zee je, een paar dagen geleden, zulke angstige momenten heeft laten beleven...... ik heb echt bewondering voor ze.

Back to us....wat gaan wij nu doen.........?

Menno, Mariëlle, Stephan, Marjolein, Leon en Frieda

Na heel veel weerkaarten te hebben bekeken, hebben we toch maar besloten om vandaag niet te vertrekken.
We wachten liever op de passaatwind, die hopelijk over een week zal komen en ons naar de overkant brengt.
Gelukkig hoeven we dus nog geen afscheid te nemen van M&M.
Over een paar dagen gaan we met andere Nederlandse vertrekkers kerst vieren op Kaap Verdië.......
Hoe gaaf is dat?

HELE FIJNE KERSTDAGEN EN MAAK ER EEN SUPER 2015 VAN. WIJ GAAN DAT ZÉKER DOEN..........