Mindelo

30-11-2014

We zijn gearriveerd in Mindelo - Kaap Verdische Eilanden. Vanavond 20:00 uur lokale tijd (21:00Z en 22:00 nederlandse tijd). We hebben de laatste 12 uur gesmokkeld en de motor bij gehad anders hadden we pas vannacht of morgenochtend aangekomen. Hier hadden we eigenlijk weinig zin in. We wilden eigenlijk voor het donker werd aankomen maar dit is niet gelukt. Het is toch wel even zoeken om de marina te vinden in het donker maar de aanloop zelf is goed te doen. Vanaf het water zie je de marina pas laat liggen. Er liggen flink wat oude en nieuwe vrachtschepen voor anker die het zicht wat belemmeren. Gelukkig hadden we de computer met OpenCPN er bij. Dit ter vervanging van de navionics kaart die we normaal gebruiken. We zouden voor de Kaap Verdië een complete kaart moeten kopen van Afrika en dat zagen we niet zitten.

Nu een weekje uitrusten en weer opladen en bevoorraden voor de volgende oversteek. We weten nog niet precies wat de volgende bestemming wordt maar dat deze aan de andere kant van de Atlantische Oceaan ligt is zeker.

Canarische eilanden naar Kaap Verdië 5

Zaterdag 29-11-2014

Wind NW/N 10-15 kts. Golven (oceaan deining) +/- 3 mtr. Zonnig met af en toe een bui
Nog 176 NM te gaan.








Het is verleideliijk om rechtstreeks naar Mindelo te varen maar we weten dat de wind gaat draaien naar het NO en we dan voor de wind varen. Als we nu iets westelijker aanhouden kunnen we later ruime wind varen en uiteindelijk misschien zelfs sneller arriveren. Tja....dat zijn een beetje de zaken waar je mee bezig bent tijdens zo'n zeiltocht.
Net weer even beet gehad maar de vis weer verloren. Nu niet eens gezien wat eraan zat. Maar....eens zal het lukken.

Positie 1515Z N19 16,2 W023 12,4

Canarische eilanden naar Kaap Verdië 4

Vrijdag 28 november

We zien een schip heel ver weg. Het blijkt de Castelo te zijn, een zeiljacht van 123 ft van de Spaanse marine. Wauw, dit is weer de eerste boot die we zien sinds de eerste dag. Op onze eerste dag vertrok ook de ARC vanaf Gran Canaria en daar hadden we af en toe best last van. Nooit gedacht dat je midden op de oceaan zou moeten uitwijken voor zoveel zeiljachten.

We zijn over de helft. De wind zet de zeilen lekker bol. We hebben nu 2 keer de moter aan gehad maar dat was om de accu's weer op te laden. Vannacht was de wind even onder de 7 knopen en heb ik toch maar even de motor aan gedaan maar dat was maar voor een half uurtje.






Gisteren hadden we beet!!! Een dorade. Menno, nog bedankt voor het inktvisje. Daarmee hebben we hem gevangen, top. Helaas verloren we hem bij het omhoog halen. We moeten nog even een manier zien te verzinnen om de vis aan boord te krijgen.
Dus hadden we gisteren nasi met kip en kroepoek.

Jesper is nu weer aan het vissen maar ik hoop dat ze even niet bijten. Ik heb namelijk beloofd om vanavond pannenkoeken te bakken. Pannenkoeken met vis is volgens mij geen lekkere combinatie.....

De jongens doen het goed. Jesper zei vanmorgen dat hij al lekker is ingeslingerd. De eerste 2 dagen hadden we allemaal last van de rare golven (oceaan deining met daarop nog meer golven).Nu hebben we onze draai gevonden en zijn sinds gisteren weer met school begonnen.











Behalve de captain, hij heeft nog dagelijks last van katterigheid. Nou ja, hij heeft nog 3 dagen de tijd om in geslingerd te raken.




















13.00Z positie: N21 13,0 W021 34,2

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië 3

Donderdag 27 november. Niet veel nieuws te melden. Alles gaat goed. We merken wel dat we af en toe nog wat katterig zijn wat toch na 3 dagen wel over moet zijn zou je zeggen.


Gisteren een walvis naast de boot gehad op nog geen 10 meter.We stonden gelijk klaar met camera en "walvissen herkennings- kaart" maar hij kwam maar 1 keer boven helaas dus we hebben niet goed kunnen zien was voor walvis het was.

Het weer valt ons wat tegen. 's Nachts is het zelfs gewoon koud te noemen en houden we de wacht met lange broek en fleece jack aan. Dat verwacht je toch niet op deze breedte. Snel afzakken naar het zuiden dus :-)

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië 2

Woensdag 26 november. We zijn alweer bijna 2 etmalen onderweg. We raken al een beetje ingeslingerd. De golven zijn wat minder hoog en de zon laat zich zelfs af en toe zien. Maandag en dinsdag was nog even slecht vanwege een staartje van een lagedruk gebied die ons het hele weekend op La Gomera heeft lastig gevallen. De wind is nu rond de 15 knopen en golven van 1,5 tot 2 mtr. Goed te doen dus. Over een paar dagen ontstaat er weer een depressie boven de can.eilanden en daar krijgen wij misschien ook nog iets van mee. We moeten dus zorgen dat we snel wat zuidelijker komen. Niets extreems maar beter zeilen met wind van 15 tot 20 kts met golven van 2 mtr. dan met 25 tot 30 kts. wind met golven van 3 tot 4 mtr. De planning is nog steeds dat we maandag 1 december zullen arriveren in Mindelo. We gebruiken een programma die de optimale route berekent ahv de zeileigenschappen van de boot (dmv het polairdiagram) in combinatie met het weer (gribfiles). Voor de zeilers het welbekende qtVlm.
We werken er nog maar net mee en hebben het polairdiagram nog niet helemaal optimaal ingesteld waardoor in de planning de bootsnelheid iets hoger uitkomt dan de werkelijkheid. Mede oorzaak is ook dat we nogal luie zeilers zijn die niet elke paar minuten de zeilstand checken.....zeker niet tijdens een lange oversteek.

Al met al vermaken we ons wel. Al blijft het toch een feit dat we het arriveren met de boot op onbekende bestemmingen leuker vinden dan het zeilen zelf.

Pos. 1130Z N24 20.9 W018 27.0

Canarische Eilanden naar Kaap Verdië

We zijn begonnen aan de Atlantische oversteek.....althans....aan de eerste etappe. We zijn gisteren 24-11 vertrokken van La Gomera. Uitgezwaaid en getoeterd door alle aanwezige neNederlandseoten. Jammer dat we afscheid moesten nemen van een aantal boten. De kans dat we elkaar tijdens deze reis nog zien is niet erg groot en bij sommigen nihil. Ach...Denise schreef het al in het vorige blog....dat hoort bij het vertrekkersleven.




Frieda en Leon (van de Puff), wij willen jullie heel erg bedanken voor de lekkere dingen die jullie ons als cadeau mee hebben gegeven. We vonden het erg leuk en ik hoop jullie snel weer te zien aan de overkant.














Wat ook bij het vertrekkersleven hoort maar wat mij toch steeds meer tegen staat, is het gebrek aan comfort tijdens het oceaanzeilen, hoofdzakelijk veroorzaakt door de golven. Het wordt misschien anders als we eenmaal passaatzeilen maar op dit moment is het slecht te noemen. De boot schommelt van links naar rechts waardoor je eigenlijk niets kunt doen dan een beetje de tijd uitzitten. Slapen lukt ook al niet goed wat toch niet bevordelijk is voor je humeur. Het is ook nooit goed hè. Eerst klagen over te weinig wind en nu over de golven. Ach je moet toch iets :-)
Nog maar 6 dagen naar Mindelo

positie 1015 Z N26 22.8 W017 36.5

Afscheid nemen

Ik heb een hekel aan afscheid nemen. Helaas blijft het afscheid nemen maar komen!!!!

We staan op het punt om naar de Kaap Verdië te varen vanaf La Gomera. Vorige week wilden we samen met White Witch daarheen varen maar Eric had last van zijn rug (zelfde pijn als een paar jaar geleden toen hij een hernia had) dus besloten we dat het beter was om in de haven te blijven totdat de rugpijn van Eric over zou zijn. De overtocht is toch 800 mijl (ongeveer 7 dagen).

Hebben dus ‘tijdelijk’ afscheid genomen van de bemanning van White Witch.

Afgelopen vrijdag wilden we op het strand barbecueën met andere Nederlandse vertrekkers maar helaas was het weer niet zo goed. Ja, jullie lezen het goed….. het is hier winter aan het worden en dat merken we.

Als alternatief zijn we naar de pizzeria gegaan met de bemanning van Wind Over Sea, Puff, Ojala, TiSento en Wilderman. Natuurlijk spraken we over de lange reizen die ons nu staan te wachten.

Maar zoals gewoonlijk dwaal ik af want ik had het over het afscheid nemen…..

Gisteren hebben alle Nederlandse vertrekkers op de steiger afscheid genomen van TiSento. Al blazend op onze misthoorns vaarden zij de haven uit en schreeuwden we hen nogmaals een hele goede vaart toe. Zij zullen over ongeveer 6 dagen aankomen in Mindelo (Kaap Verdië).

Morgen zijn wij aan de beurt. Wij vertrekken ook naar Mindelo. Dus weer afscheid nemen van de andere vertrekkers. De meeste zullen we waarschijnlijk niet meer tegenkomen. Zij vertrekken vanaf hier naar het Caribisch gebied en gaan hun droom eilanden bezoeken. Natuurlijk zullen we elkaar volgen via het blog en op onze groeps What’s App maar het blijft toch vreemd om elkaar niet meer te zien in een haven.

Er zijn nog vertrekkers die ‘achter’ ons liggen. De Verleiding, Antares, Win2Win en Batjar liggen in Arrecife (Lanzarote). Wegens kluswerkzaamheden, ziekenhuisbezoek in Nederland en het weer konden zij niet verder. Ik hoop dat we ze nog zien.

Dan nog Tofino, zij liggen op Tenerife (San Miguel) en blijven daar nog een tijdje liggen. Van hen hebben wij afscheid genomen toen wij in dezelfde haven in San Miguel lagen.

Dus afscheid genomen van vele vertrekkers, hopen dat we vele van hen nog zullen zien op de Kaap Verdië of aan de overkant…. Wie zal het zeggen. Het blijft een rare wereld, de vertrekkerswereld!!!!

Maar een ding is zeker….. ik heb een hekel aan afscheid nemen.

La Gomera

Ik stap uit de bus in het dorpje Lomo del Balo. Wat een rit, ik ben blij dat ik op straat sta. Helaas dacht ik ook meteen  “ik moet ook weer terug met die bus”.

We zijn net twee dagen in La Gomera en zijn met de bemanning van White Witch met de bus naar Valle Gran Rey gereden om daar lekker in de bergen te gaan wandelen.

In de ochtend hebben Aranka en ik de kinderen nog lesgegeven en om 12 uur nemen we de bus op het station van San Sebastian.

Aranka en haar gezin zijn hier al ruim een week en hadden al een paar keer de bus genomen om het eiland te verkennen. Zij had al verteld dat er 2 verschillende soorten wegen waren door de bergen.

De gele wegen, die breed genoeg was voor 2 auto’s en de grijze wegen, breed genoeg voor anderhalve auto!!!!

De gele wegen liepen vaak over naar grijze. Yep jullie voelen hem al aankomen……

Gelukkig kennen de buschauffeurs elke bocht in de bergen dus dat gaf een fijn gevoel alleen ze reden alsof ze op de autobaan reden, dus reden met 70 kilometer per uur de berg op en af!!!!

Af en toe doe ik mijn ogen toch even open om te genieten van de prachtige omgeving. Wat is het hier groen. Ik voel me ontspannen als we door een soort van bos rijden met links en rechts dicht bij elkaar staande bomen.

Toch sluit ik mijn ogen achter mijn zonnebril weer als we dat gebied weer uitrijden. Pfff, wat duurt zo’n rit toch lang.

Ma, ik weet nu wat jij altijd hebt gevoeld als we op wintersport naar Frankrijk gingen en door de bergen reden. Alleen waren die wegen in mijn belevenis breed genoeg en waren de afgronden minder stijl.

Ook moest de buschauffeur af en toe flink op zijn rem trappen omdat er een andere bus of vrachtwagen ons tegemoet kwam. De gele wegen hielden al vrij snel op en gingen dus over in de grijze wegen. Gelukkig was de tegenpartij zo vriendelijk om een stuk achteruit te gaan.

Ruim een uur later waren we in Lomo del Balo en nuttigden we eerst een broodje voordat we begonnen aan onze bergtocht. Mijn angstzweet was langzaam aan het opdrogen en ik kreeg weer oog voor de omgeving.

Het is echt prachtig hier en gelukkig kon ik me tijdens het wandelen heerlijk ontspannen en dacht ik niet meer aan de terugreis met de bus die ik straks weer voor de boeg zou hebben.

Roelof en Eric liepen voorop en Aranka en ik liepen achteraan. Tussen ons liepen de kinderen en zochten stokken en andere onbruikbare dingen voor op een boot. Ze hadden de grootste lol met elkaar.

Tijdens één van de pauzes bij een klein kerkje met een pleintje kwam ik achter een kant van Eric die ik nog nooit eerder had gezien…. Wat bleek, Eric wilde vroeger bij het circus en had als kind uren geoefend.

Natuurlijk wilden de kinderen het ook proberen en zie hier Thomas........
Hij heeft het talent van zijn vader.

Rond half 5 liepen we het dorpje Vueltas binnen in de Valle Gran Rey. Aan het water bij een kleine vissershaven hebben we wat gedronken en begonnen mijn gedachten alvast het ritje met de bus terug naar de boot te maken. Helaas zijn mijn nagelriemen altijd de klos als ik zenuwachtig ben dus zat ik flink te kauwen terwijl ik daar zelf geen erg in heb.

Ik dacht dat we het grootste gedeelte nog met daglicht zouden rijden maar helaas. Om 18 uur vertrok de bus uit het dorpje en een kwartier later was het donker. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik prettiger vind, rijden met daglicht en uitzicht op de steile afgronden of rijden in het donker en niet weten wat er naast je zit….. Helaas kon ik nu mijn ogen niet sluiten want ik had geen zonnebril op maar ik kan jullie wel melden dat op de hoofdsteun van mijn voorganger 147 kleine s-jes zaten en ik heb echt niet verkeerd geteld want na 9 keer kwam ik steeds weer uit op 147 s-jes!!!!

Gelukkig kwam er om 19.15 uur een eind aan mijn leiden en stapte ik uit op het busstation in San Sebastian. Zelfs Eric gaf toe dat hij de afgronden ook best wel stijl vond.

Ik vind het een erg mooi eiland maar ik weet niet of ik nog een keer met de bus over dit eiland ga rijden……




11 november was het Sint Maarten en natuurlijk moet dat ook gevierd worden. We hebben zelf lampions gemaakt en zijn langs de Nederlandse boten gegaan samen met Wouter en Myrthe van White Witch.

En daarna komt natuurlijk sinterklaas. We hebben geprobeerd de intocht via internet te bekijken maar de verbinding was helaas te slecht. We hebben dus maar een sinterklaas film van vorig jaar bekeken met eigengemaakte pepernoten en chocomel.

En natuurlijk werd er bij de kachel de schoenen gezet.....

Het fit blijven aan boord is wel eens een probleem. Natuurlijk kun je gaan hardlopen of wandelen wanneer je in een haven ligt. Zwemmen is natuurlijk ook een optie af en toe. Wat je veel in de havensteden en dorpjes vindt zijn fitness apparaten die voor algemeen gebruik zijn. Dat zie je eigenlijk nergens in Nederland wat natuurlijk te maken heeft met het verschil in klimaat.

We maken af en toe gebruik van deze apparaten om de starre spieren weer wat los te maken ;-).

Tenerife

Wij zijn aangekomen op Tenerife. Op woensdag 29 oktober om 10 uur zijn we vertrokken vanaf Corralejo (Fuerteventura). Het was een heerlijke zeiltocht van 2 dagen waarbij we eindelijk een keer weinig de motor aan hebben gehad. Heerlijk.....

Voordat we aankwamen in Santa Cruz werden we opgeroepen door Roelof van White Witch. Zij zagen ons varen op de AIS en wat bleek, zij waren net vertrokken naar een anker plek zo’n 20 mijl van de haven van Santa Cruz!

Daar hadden we helaas geen rekening mee gehouden. Wij dachten dat ze nog wel een paar dagen in Santa Cruz zouden blijven.

We besloten, tot zeer grote ergernis van de jongens, om toch naar de haven van Santa Cruz te gaan omdat we na 4 dagen (waarvan 2 vaardagen) eindelijk wel weer eens toe waren aan een echte warme douche. In Arrecife hadden we (lauwe) douches. In Corralejo was er geen douche in de haven en onder weg hadden we natuurlijk alleen de solardouche met lauw water of de buitendouche met koud water. Daarbij wilde ik weer eens gebruik maken van een wasmachine. Ook was het nog eens 5 uur verder varen. Dus helaas voor de jongens, geen Wouter en Myrthe…

Gelukkig kwamen we er achter dat er op 15 minuten lopen een prachtig zwembad was. De volgende dag dus heerlijk gezwommen met de jongens.

Op Tenerife hebben we ook weer contact gezocht met Ilona en Frans van “Omweg”, 2 vertrekkers die heel veel pech hebben gehad (voor diegene het verhaal van “Omweg en de ontmoeting met een rots” willen lezen, kijk maar op www.omweg-op-zee.nl/nl/on-the-rocks.html ).

We hadden ze uitgenodigd voor een bbq en hebben er een hele leuke avond van gemaakt.

De volgende dag hebben we een auto gehuurd. In de ochtend zijn we nog even bij de boot van Ilona en Frans gaan kijken die vlakbij onze haven, op de kant stond. Als het goed is vertrekken zijn volgend jaar in juni 2015 voor 3 jaar. Daarna hebben we een rondje Tenerife gereden. Dit eiland is weer heel anders dan Lanzarote en Fuerteventura. De eilanden liggen tamelijk dichtbij elkaar en zijn allemaal ontstaan door vulkanen maar zijn erg verschillend qua natuur. Helaas hadden we geen tijd meer om naar de El Teide te gaan. Dit is een grote vulkaan die midden op het eiland staat. Met zijn 3718 meter boven zeeniveau is het de hoogste berg van Spanje. Hij is zelfs de grootste vulkaan van heel Europa. In 1909 was zijn laatste uitbarsting. Ze zeggen dat El Teide eens in de honderd jaar uitbarst. Dat zou dus betekenen dat de volgende uitbarsting niet lang meer op zich laat wachten!!!!

 Op de terugweg, voordat we bij Ilona en Frans zouden gaan eten, zijn we nog naar de Lidl gegaan.

Het fijne van een huurauto is dat het boodschappen doen een stuk eenvoudiger wordt. We hoefden deze keer dus niet 5 keer heen en weer te sjouwen van de boot naar de supermarkt. Wat een luxe....

Dinsdag 4 november hadden we Ilona en Frans uitgenodigd om met ons mee te varen naar San Miguel. Dat vonden zij erg leuk omdat San Miguel de thuishaven was van ‘Omweg’. Om 11 uur gingen de trossen los.

Aanvankelijk hadden we weinig wind (5-10 knopen) met een hele rommelige golfslag. Ilona en Frans vertelden ons dat als we wat verder uit de kust zouden varen dat er wat meer wind zou zijn. En ze hadden gelijk…..

Als snel kwamen we in de acceleratie zone terecht en hadden zo’n 25 knopen wind. Nadat we het eerste rif erin hadden gedaan liep de wind al snel op tot boven de 40 knopen. Gelukkig was dit maar van korte duur dus een tweede rif was niet nodig.

Het laatste uurtje viel de wind weg en hebben we de motor erbij gedaan omdat we anders in het donker aan zouden komen.

De bus naar Santa Cruz die Ilona en Frans zouden nemen zou binnen een half uur vertrekken. Wij waren echter nog lang niet uitgekletst dus zijn we nog uit eten gegaan en hebben zij bij ons aan boord gelogeerd (dat zou niet bij deze ene keer blijven J).

We wisten dat Wind Over Sea een haven verder lag in Las Galletas en we vonden het ook wel gezellig om daar nog even te kijken voordat we Tenerife zouden verlaten. De volgende dag hebben we de 3 NM naar de volgende haven alleen op de kluiver gevaren en kwamen we om 14 uur aan in Las Galletas. Heerlijk relaxed tochtje van een uurtje.

Voor de overtocht naar La Gomera hadden we Ilona en Frans weer uitgenodigd. Zij zaten te wachten op een pallet met bootspullen uit Nederland maar die werd tegengehouden bij de douane op Tenerife. Zij hadden dus niets te doen en zagen nog een boottochtje op de Volonté wel zitten.

En wat een mazzel hadden wij!!! We hebben walvissen (grienden)  gezien. En veel ook!!!!

 Het laatste deel voor de haven hadden we weer last van die acceleratie wind en de wind vloog om onze oren.  Er zat iets vast in de giek waardoor we niet konden reven dus het kotterfokje bij gezet maar ook die later weer weggehaald. Vlak voor de haven het zeil naar beneden gedaan en zelfs in de haven hadden we nog last van flinke windstoten. Maar wat is het hier prachtig. Een haven tussen de bergen, echt geweldig.

Maar wat nog leuker was, dat we een zeer warm welkom kregen van Roelof, Arnaka, Myrthe en Wouter van de White Witch. Eindelijk konden Thomas en Jesper weer spelen met Nederlandse kinderen. Wat hadden ze dat gemist.

Om 18 uur lagen we vast en Ilona en Frans gingen kijken hoe laat de ferry zou gaan naar Los Cristianos. Helaas,de laatste ferry was al weg. Dus aten we bij de plaatselijke snackbar een hamburger met patat met White Witch en Omweg en kwamen de slaapzakken en kussens weer tevoorschijn.

Thomas en Jesper vroegen of Myrthe en Wouter bij ons mochten slapen maar wij hadden natuurlijk al 2 loges. Dus mochten Thomas en Jesper bij de White Witch slapen. Helaas had Jesper erge last van hoofdpijn en sliep daarom in zijn eigen bed.

De volgende dag hebben we voor de tweede keer afscheid genomen van Ilona en Frans. Nu zullen we ze pas weer zien in Nederland als onze mooie reis voorbij is. 

Land in zicht, Whoppers en visite.....

De oversteek naar Lanzarote duurde 4 dagen. Helaas hadden we vrij weinig wind dus hebben we veel moeten motoren..... We hadden daarentegen wel alle tijd om leuke dingen te doen. Zo hadden we nog in Marokko een kokosnoot gekocht en omdat we een lange oversteek voor de boeg hadden, kregen de jongens een cadeau. Natuurlijk werd er meteen gebingood!!!!

Het is rond 6 uur in de ochtend....
'Zijn dat nou boten of is het land?' Ik heb de wacht en zie allemaal lichtjes aan de horizon. Toch kan ik niet goed zien wat het nou is. Tja, er zijn geen contactjes op de kaartplotter dus het moeten wel de lichtjes zijn van Lanzarote..... Yes, we zijn er bijna. Nou ja, bijna….. Ik kijk op de kaartplotter en zie dat het zeker nog 7 uur zal duren voordat we de haven zullen bereiken.

Arrecife, Marina Lanzarote, een gloednieuwe haven. Staat nergens in een pilot maar wat een super haven en niet duur. Echt een aanrader voor de aankomende vertrekkers!!!!!

We hebben net de grand opening gemist, die was op zaterdag 18 oktober. Maar ook op zondag was er nog van alles te doen in de haven. Er was een openlucht shopping centrum. Helaas waren nog niet alle winkels open. Ook was er een supermarkt en als kleine kinderen in een speelgoedwinkel liepen we langs de schappen…. ‘Oh kijk, ze hebben ham, bier en wat een keuze aan vers brood’. Zo ging het nog een tijdje door.

Marokko was mooi en ik had het echt voor geen goud willen missen maar ik ben toch stiekem blij dat we weer in een Europees land zijn.

En tot grote vreugde van de jongens ligt onze steiger precies tegen over de Burger King!!!

Dus zaten we die avond in onze kuip aan de Whoppers…..

Maandagmiddag hebben we de knoop door gehakt. We vinden het eigenlijk nog veel te leuk hier in Arrecife en vinden het zonde om dit eiland over te slaan. Eric zal dus dinsdagmiddag met de ferry naar Fuerteventura varen om die avond zijn moeder van het vliegveld op te halen. Helaas gaat de laatste ferry om 19.00 uur en Willemijn komt pas om 20.00 uur aan. Eric boekt daarom nog een hotel en zij zullen dinsdagavond in Corralejo blijven slapen om op woensdag de ferry terug te nemen naar Arrecife.

We hadden Willemijn natuurlijk al 5 weken geleden in Lissabon op visite gehad maar het blijft leuk om bezoek te krijgen. Rond 14.45 uur kreeg ik een What’sapp van Eric dat ze langs de boulevard liepen. De jongens en ik hebben snel de boot op slot gedaan en zijn ze tegemoet gelopen.

Halverwege kwamen we hen tegen en Thomas en Jesper sprongen in Willemijn d’r armen. 

De bagage werd verdeeld en met z’n allen zijn we naar de boot gelopen.

Pepernoten, speculaas, een usb stick met films voor de jongens (echt top, Marco :-), het kwam allemaal uit de tas…. Het leek wel sinterklaas….voor de tweede keer dit jaar.

De herfstvakantie is eigenlijk al weer voorbij. Gelukkig niet voor Thomas en Jesper. Wij zijn, toen het vakantie was in Nederland, doorgegaan met school zodat de jongens de week met oma vrij zouden zijn.

Een goede zet want we konden nu allemaal leuke dingen doen.

Zo hebben we op vrijdag een auto gehuurd en hebben het hele eiland rondgereden.

Lanzarote is een heel apart eiland met zijn zwarte bergen. In het nationale park zijn we met een bus langs de vulkanen gereden en het leek wel alsof we op de maan reden.

In de avond hebben we nog flink wat ingeslagen bij de Lidl en alle jerrycans gevuld met diesel voor de boot. We hadden 180 liter verbruikt tijdens de rit van Mohammedia naar Lanzarote en dat moest natuurlijk weer aangevuld worden.

Zaterdag lag de haven weer vol met andere Nederlandse boten. Verspreid over de dag kwamen Puff, Ojala, Scope en Rogue de haven binnen varen. Een dag later kwam ook Batjar. Zij hebben helaas de steiger BBQ gemist die we zaterdagavond hadden georganiseerd met alle Nederlandse boten. Daar spraken we ineens over de grote oversteek….. Ja, in december zullen we de Atlantische oceaan oversteken. Wat gaat de tijd toch snel!!!!

De week ging snel voorbij en daar Willemijn vanaf Fuerteventura terug naar Nederland zou vliegen was het tijd geworden om afscheid te nemen van Arrecife en van Tanja, de Nederlandse havenmeester.
Maar niet zonder eerst nog even een wasje te doen. Gelukkig had ik nu hulp :-)

Maandag zou er niet te veel wind staan dus perfect om verder te gaan naar het volgende eiland. We kunnen oma toch niet zeeziek laten worden op haar op één na laatste dag aan boord J

Tijdens de oversteek hadden we maar één wens, dolfijnen…..

En die wens kwam uit. Willemijn heeft ze gezien!!!!

Eric had in Arrecife het vistuig vervangen en tijdens dit zeiltochtje even een lijntje uitgegooid in de hoop iets te vangen. Dat is gelukt…….alleen niet helemaal wat hij in gedachten had. De vogel heeft het overleefd. Het vistuig niet.

Net voordat het donker werd kwamen we aan in Corralejo. Een haven met maar weinig passantenplaatsen. We hadden mazzel. Er was nog een plekje waar wij in pasten. Gelukkig maar want voor de haven waar je kon ankeren lag het ook al helemaal vol.

’s Avonds hebben we de huurauto voor de volgende dag alvast gereserveerd en hebben we heerlijk gegeten in een Steakhouse.

Dinsdag was een rare dag omdat Willemijn die avond weer naar Nederland zou vliegen. In de ochtend hebben we een huurauto geregeld en zijn we naar het zuiden van het eiland gereden. Fuerteventura is qua landschap weer heel anders dan Lanzarote.

Helaas is er ook een tijd van gaan en in de avond moesten we afscheid nemen van Willemijn. Zij zou die avond weer terug vliegen naar Nederland. Afscheid nemen, ik zal er nooit aan wennen…….

 Willemijn, bedankt voor de gezelligheid en alle spullen die je mee hebt genomen. We vonden het super gezellig. Misschien tot in het Caribisch gebied?

Inmiddels zijn we aangekomen in de haven van Sante Cruz, Tenerife. We moeten dit eiland nog gaan verkennen dus meer hierover op ons volgende blog.