La Gomera

Ik stap uit de bus in het dorpje Lomo del Balo. Wat een rit, ik ben blij dat ik op straat sta. Helaas dacht ik ook meteen  “ik moet ook weer terug met die bus”.

We zijn net twee dagen in La Gomera en zijn met de bemanning van White Witch met de bus naar Valle Gran Rey gereden om daar lekker in de bergen te gaan wandelen.

In de ochtend hebben Aranka en ik de kinderen nog lesgegeven en om 12 uur nemen we de bus op het station van San Sebastian.

Aranka en haar gezin zijn hier al ruim een week en hadden al een paar keer de bus genomen om het eiland te verkennen. Zij had al verteld dat er 2 verschillende soorten wegen waren door de bergen.

De gele wegen, die breed genoeg was voor 2 auto’s en de grijze wegen, breed genoeg voor anderhalve auto!!!!

De gele wegen liepen vaak over naar grijze. Yep jullie voelen hem al aankomen……

Gelukkig kennen de buschauffeurs elke bocht in de bergen dus dat gaf een fijn gevoel alleen ze reden alsof ze op de autobaan reden, dus reden met 70 kilometer per uur de berg op en af!!!!

Af en toe doe ik mijn ogen toch even open om te genieten van de prachtige omgeving. Wat is het hier groen. Ik voel me ontspannen als we door een soort van bos rijden met links en rechts dicht bij elkaar staande bomen.

Toch sluit ik mijn ogen achter mijn zonnebril weer als we dat gebied weer uitrijden. Pfff, wat duurt zo’n rit toch lang.

Ma, ik weet nu wat jij altijd hebt gevoeld als we op wintersport naar Frankrijk gingen en door de bergen reden. Alleen waren die wegen in mijn belevenis breed genoeg en waren de afgronden minder stijl.

Ook moest de buschauffeur af en toe flink op zijn rem trappen omdat er een andere bus of vrachtwagen ons tegemoet kwam. De gele wegen hielden al vrij snel op en gingen dus over in de grijze wegen. Gelukkig was de tegenpartij zo vriendelijk om een stuk achteruit te gaan.

Ruim een uur later waren we in Lomo del Balo en nuttigden we eerst een broodje voordat we begonnen aan onze bergtocht. Mijn angstzweet was langzaam aan het opdrogen en ik kreeg weer oog voor de omgeving.

Het is echt prachtig hier en gelukkig kon ik me tijdens het wandelen heerlijk ontspannen en dacht ik niet meer aan de terugreis met de bus die ik straks weer voor de boeg zou hebben.

Roelof en Eric liepen voorop en Aranka en ik liepen achteraan. Tussen ons liepen de kinderen en zochten stokken en andere onbruikbare dingen voor op een boot. Ze hadden de grootste lol met elkaar.

Tijdens één van de pauzes bij een klein kerkje met een pleintje kwam ik achter een kant van Eric die ik nog nooit eerder had gezien…. Wat bleek, Eric wilde vroeger bij het circus en had als kind uren geoefend.

Natuurlijk wilden de kinderen het ook proberen en zie hier Thomas........
Hij heeft het talent van zijn vader.

Rond half 5 liepen we het dorpje Vueltas binnen in de Valle Gran Rey. Aan het water bij een kleine vissershaven hebben we wat gedronken en begonnen mijn gedachten alvast het ritje met de bus terug naar de boot te maken. Helaas zijn mijn nagelriemen altijd de klos als ik zenuwachtig ben dus zat ik flink te kauwen terwijl ik daar zelf geen erg in heb.

Ik dacht dat we het grootste gedeelte nog met daglicht zouden rijden maar helaas. Om 18 uur vertrok de bus uit het dorpje en een kwartier later was het donker. Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik prettiger vind, rijden met daglicht en uitzicht op de steile afgronden of rijden in het donker en niet weten wat er naast je zit….. Helaas kon ik nu mijn ogen niet sluiten want ik had geen zonnebril op maar ik kan jullie wel melden dat op de hoofdsteun van mijn voorganger 147 kleine s-jes zaten en ik heb echt niet verkeerd geteld want na 9 keer kwam ik steeds weer uit op 147 s-jes!!!!

Gelukkig kwam er om 19.15 uur een eind aan mijn leiden en stapte ik uit op het busstation in San Sebastian. Zelfs Eric gaf toe dat hij de afgronden ook best wel stijl vond.

Ik vind het een erg mooi eiland maar ik weet niet of ik nog een keer met de bus over dit eiland ga rijden……




11 november was het Sint Maarten en natuurlijk moet dat ook gevierd worden. We hebben zelf lampions gemaakt en zijn langs de Nederlandse boten gegaan samen met Wouter en Myrthe van White Witch.

En daarna komt natuurlijk sinterklaas. We hebben geprobeerd de intocht via internet te bekijken maar de verbinding was helaas te slecht. We hebben dus maar een sinterklaas film van vorig jaar bekeken met eigengemaakte pepernoten en chocomel.

En natuurlijk werd er bij de kachel de schoenen gezet.....

Het fit blijven aan boord is wel eens een probleem. Natuurlijk kun je gaan hardlopen of wandelen wanneer je in een haven ligt. Zwemmen is natuurlijk ook een optie af en toe. Wat je veel in de havensteden en dorpjes vindt zijn fitness apparaten die voor algemeen gebruik zijn. Dat zie je eigenlijk nergens in Nederland wat natuurlijk te maken heeft met het verschil in klimaat.

We maken af en toe gebruik van deze apparaten om de starre spieren weer wat los te maken ;-).